Vangjush Ziko: Sendet

Vangjush Ziko

SENDET

PASQYRA

Sa hyj në korridor,

e njëjta fytyrë më pret

në pasqyrë,

fytyra ime me thinjë.

Dua ta pyes.

Më vjen zor.

Ku ma ke fëmininë,

kaçurelat e rinisë ku m' i ke,

burrërinë ma ke fshirë.

Fytyrë e rudhur,mbuluar me dëborë,

o pergamen i shkruar me dorë

ku përrall' e jetës sime fle!

LODRA

Aeroplanit i përthyhen krahët,

targa e bishtit i është fshirë.

Piloti e ka lënë më një anë

duke pritur kohë më të mirë.

Kur të bëhej inxhinier,

të bëhej pilot,

e ta niste vetë në pistë...

Nga kutia e lodrave e nxjerr

dhe nisem drejt fëminisë.

KËPUCËT ME QAFË

I zbatha këpucët sa erdha nga loja.

Këmbët i vura në shëllirë.

Këpucëve u ka dalë boja.

Vitet i kanë grirë.

Qafa e hapur si gojë

vazhdon të komandojë.

Marsh,pëpara!

Armiku djathtas!

Barkas në baltra!

Grado shënjestrën!

Kujdes!Minë!...

Me këpucët e gënjeshtrës

shkela historinë.

FLETËNDERI

Fletënderi e zverdhur

prej vitesh.

Në dorë të marr

dhe ronitesh.

Ronitesh

si thes i vjetër,

si rrob' e mykur.

Nderi i stërndryshkur

i një jete tjetër.

S' ta mbledh në grusht

as hirin,

as ndryshkun.

Le ta marrë era e historisë.

S' dua ta ysht,

ta ringjall feniksnë.

Tetor  2010