Luan Çipi: Për dy metro tokë

PËR DY METRO TOKË

Nga Luan Çipi

Jam në një breg deti,

Ballë Karaburuni.

Nuk e di ç’më gjeti

Në këtë kohë gjumi.

Të rinj edhe pleq

Janë në gjumë të dytë

Luani, për dreq,

Po merret me yjtë.

Ri edhe numëron

Sa vite kanë shkuar

Jetën i tregon

Qiellit të ndriçuar.

Dallga ngre stërkala,

Uji më freskon.

Ngjit e zbrit në shkalla

E gjithë jeta jonë.

Kisha miq e shokë,

Nxënës e studentë,

Gjithnjë mbledhur tok

Vajzat, nipat, djemtë.

Më kujtohet, shokë,

Mundës, në ato vite,

Kur, askush për tokë

Shpinën nuk ma vinte.

Kudo vend të parë

Peshëngritës, gjimnast

Kampionat e garë

Gjithë, i lija pas.

Po tani, si jam?

Ri i përpëlitur

Marrje mëndësh kam

Krejtësisht drobitur.

Po pse jetë e shkretë

Iku, perëndoi?

Largojini retë,

Yjet të shikoj!

Dhe t’u them dy fjalë

Përcillini, me shpresë,

Në çupa, në djalë,

Në nip e në mbesë.

Në shokë e në miq,

Nxënës e bilmezë.

Dikur si në grigjë!

Ku janë, mund t’u pyes?

Janë në punë të vetë

Mbledhur pas parasë.

Rri, o plak i shkretë,

Mendo për parajsë!

Ndaj unë dola bregut

E kërkoj një shok

T’i drejtohem tregut

Për dy metro tokë.

Vlorë, 23.10.2010