Liman Zogaj: Loja mbi gurë (I)

Biblioteka

Poezia

 

Redaktor

Ali D. Jasiqi

 

Recensent

Halil Haxhosaj

 

Ballina

Litografia

  

Ndërmarrja shërbyese

“Jeta e re”

Prishtinë

2 0 1 0

  

LIMAN ZOGAJ

 

LOJA MBI GURË

 

- Poezi-

 

MBI FLATRA TË SHQIPONJËS

 

 

DJEPI

 

Gjyshi e ka gdhendur

Me briskun maje thyer

Me dorëzën prej bririt

Vetëm për t`na përkundur

Mes flatrave të shqiponjës

 

 

KULLA

 

Në oxhaku me zjarrin e pashuar

Nëna piqte bukë mbi prush

Zgjohuni, na thoshte se dielli ka lindë

E qengjat le të kullosin në fushë

 

 

LOJA

 

Një lojë e luanim të gjithë fëmijët

Dhe ishte më e bardha botë

Ag e terr në lojë

Me këngë e buzëqeshje plot

 

 

LUMI

 

Ura nuk i lidhte brigjet

Vetëm një lis i prerë mbi lumë

Herë mbytej Blerina

Herë  mbytesha unë

 

 

PSE

 

Kur i preni malet

Ka me shumë vetëtima

Rrufetë të zënë në diell

Mbesim pa kulmin e blertë

 

Pse nuk i shembeni binarët e ndryshkur

Trepçës i shiten gjymtyrët

Në pikë dite shkrihet ari plumbi...

 

Në secilin horizont

Leukimia e dheut herr

Deri në palën e gërryer

 

Pse nuk u bini daulleve

Ta luajmë “Vallen e Rugovës”

Veshur me tirq e xhubleta të bardha

 

 

OFSHAMË

 

Goli Otoku

As ujdhesë

As det

As tokë

 

Aty

Shkretëtira dhe ferri

 

Zinxhirët

Nëpër gjymtyrët eshtra

Plagë në  trupat-shkëmb

Mbytur në gjakun e zogjve të dritës

Shungulluar nga ulërima

E lakenjve me zgjebe

 

Edhe lulet e kujtimeve

Digjeshin në fotosintezën e parë

Aty në varrin e zi ferr

Në Goli Otokun varre

 

Dhe ti o i mjeri

O i ziu Burrel

Pse edhe ti varre

Pse edhe ti ferr?

 

 

MIOPET NËPËR DRITË  

 

Buzë kënetave

Do varre

Në urnat prej metali

Zogj me flatra të prera

 

Në klinikën pa kulm

Ku operohet nën diell

Kadareja e solli Lindën B

Me dhimbje në zemër

Me shikim thyer errësirës

 

Autorin e deh ofshama

Një aktor për Luftën e Trojës

Luan të shtatë Liqenet e Lurës

Dhe shtegun e dritës s’e gjen

 

Sa e gjatë kukama

Derisa edhe unë pëlcita

Bashkë me ofshamën

 

 

NJË JETË

 

Me shpirtin nëpër dhëmbë

As i gjallë as i vdekur

Engjëll me biografi

Të djegur në ballë

 

Fëmija bonjak dridhet

Përtyp bukë misri

Tharë e rritur dimrave

Furtunave të zeza

 

Nuk është pak

Një jetë

Me shpirt nëpër dhëmbë

Duke e pritur dritën

 

 

MALET

 

Degët e lakuara gjer në dhe

Do lule nën borë

Dhe një zog të ngrirë

E mora në dorë

 

Sa vite të egra

Malet kurrë s`janë herrë

Dimrave nuk u thanë

Bleruan në pranverë

 

Fola dhe me lisat

E lartë gjer në qiell

Po ta kisha unë këtë shtat

Kisha folur me diell

 

 

E DI

 

Lëkurën e daulles

E bëra fitil-fitil

Dhe e harrova

Melodinë e valles

 

Varrmihësi i engjëjve

Ma kërkonte ditën e varrimit

E puthte tehun e kazmës

Dhe lutej për vdekje të reja

 

Në ugarin e parë

Është thyer urëza

Kuajt pa fre lodrojnë

Troku çohet peshë

 

Malësori me motosharrën “Still”

I sakaton malet e brinjave

Ka harruar

Se e herr blerimin

 

 

SI NË ËNDËRR

 

U tremba

Kur ta pashë lotin në qepallë

Edhe unë qava

Si në ëndërr

 

Në natën e dytë

Humbe si ylberi nga gurrat

Sa gjatë e prita

Kthimin e pafund

 

Do lakuriqë

E copëtonin terrin e natës

Në shtratin tim

Vriste heshtja dhe malli

 

Nuk ka ikje më të largët

Se deri në harrim

Edhe nëpër magmën e vullkaneve

Ka dallgë që ngrijnë

 

 

LOTËT

 

Kush ma e vodhi foshnjën

Oh e zeza unë

Loti m’u beftë gur

E britma furtunë

 

Për trimin thotë dhe populli

“Të merr gjak në vetull”

E jo foshnjën e kësaj nëne

Me çarçaf nën sqetull

 

Pas pesëdhjetë viteve kthehet lumi

Foshnja s’kthehet burrë

Te Motra lotshterur

Te Nëna zemërgur