Janaq Pani: Për miun që desh humba sigurinë

Janaq Pani

PËR MIUN QË DESH HUMBA SIGURIN

Dhe në qofsh mi apo miushe

pjellë gërmadhe a pjellë fushe,

me djallëzitë kupën e mbushe

         kur si një horr

të gjitha sendet ti m'i përpushe

         rreth në oborr.

Isha në paqe gjer kur të pashë,

mes sëkëlldisë mëndjen e lashë,

me mllef e dhunë nga pas të rrashë

          por ti më ike.

"S'di kush më shumë, - me vete thashë,

          ka ndjenjë frike."

Kush njeri - tjetrit i hapëm punë,

e kujt në shpirt iu ngre furtunë,

kush nga të dy do rrijë pa gjumë

           e në përgjim,

kush është i keqi, ti apo unë

           që pret shpagim.

E marr me mend, ke botën tënde,

kur e gjen shtruar ti ha e dënde,

po pse kaq shumë hallkut i rënde

            e s'të ka qejf,

se ti qenefet, pa vrarë mendje

            të gjithë i bredh.

Ndaj, mor miush, ashtu më kot

nuk të urrejnë, se ti veç ndot,

i përkushtuar si dje, si sot

            na prish qetësinë,

me nervat tona si djalli lot

            rrit neverinë.