Përparim Hysi: Dy vdekje tragjike

Përparim Hysi

 

Dy vdekje tragjike

 

In memoriam

 

Bekim Femiut dhe Llazi Sërbos

 

Një artist i madh i skenës,me përmasa Holliwoodi

Seç i dha fund jetës, me një të shtirë plumbi

Dhe koburja befas krisi,u rrëzua  përdhe vigani

Vdekja   e tij krejt na molisi dhe na dhëmbi neve xhani.

 

Vdiq Bekimi,bukuroshi ,që na dha aq kënaqësi

Kë nuk vrau apo plagosi,pa më thoni vdekja e tij?

Vdiq Uliksi që çau dete dhe nuk pyeti për Circe

Po pse zgjodhe të tillë vdekje?Bukurosh,na thuaj:-Pse?

 

Vdiq Bekimi,trimëria që s'e trëmbën Polifemë?

Vdiq Bekim Bukuria!Oh,sa bosh që je,moj skenë!

 

***

Pas Bekimit,Llazi Sërbo?!Që të dy:vdekjet njëlloj!

Po ç'të them,për ty,o Sërbo?Jam memec e nuk kam gojë.

Në çdo rol qe si gjëmim;burrëror qe zëri yt

Kush prej nesh nuk ndjeu trishtim,nga një ikje që trondit?

 

Të vraçë veten s'është kollaj;pa më thuaj,ç'pate,o mik?

-Me Bekimin,- the,-do ngjaj;si ai unë dua të ikë!!!

Dhe e the...dhe ja e bëre(fjalën e mbajte si burrë)

Një trishtim që lëre-lëre;pse ,them unë,që s'do sosë kurrë?!!!

 

Që të dy ikët njëlloj:drejt në zëmër me një plumb

Ne ju duam dhe s'ju harrojmë;emri juaj kurrë nuk do humbë.

 

17 shtator 2010

 

 

Sa zgjatën këto pushime!

 

Një muaj e ca,duket se janë shumë

(sa shumë që zgjatën pushimet!)

Një muaj  e ca,sikur kam bërë gjumë

Se ikën nga unë gëzimet.

 

NJë muaj e ca,asnjë mesazh

Një muaj e ca,sikur nuk kam qënë

Ëndëron për një oaz dhe has në "mirazh"

Dhe je gati  që të hash veten me dhëmbë!

 

Sillesh andej-këndej dhe hahesh me veten

Je bërë grinjar dhe sikur kërkon sherr?!

Diçka të mungon dhe aq e mundon veten

Sa dukesh sikur ke dalë nga një ferr.

 

Dhe e gjitha kjo,veç nga mungesa jote

Heshtja e gjatë,pothuaj më cfiliti

Kam kaq kohë veç me dhëmbje koke

Dhe ca më shumë:më ka dhëmbur shpirti.

 

Më ka dhëmbur shpirti,s'kam turp ta pohoj

Se plaga që më hape,nuk ka vënë korë

Se je aq e shtrenjtë për mua,mike,moj!

Për plagën time veçse ti je doktor.

 

7 shtator 2010

 

 

 

Ergo bibamus *

 

Le të pjmë,o miq, e godat t'i kthejmë

Me raki a verë si ta pëlqeni

Se sot jma me gaz,jam bërë ujem

Sot unë nuk mbahem nga shendi.

 

Le të pijmë dhe tryeza është plot

Ju lutem shumë,sot mos më kurseni!

Ku ka si unë një tjetër sot?!

Një tjetër si unë,sot nuk gjeni.

 

 

Dhe mos më pyesni përse ky gaz?

Mos u bëni,ju lutem,kaq kurreshtar

Ju flas açik,pra hapur ju flas:

-Kam takuar miken e parë.

 

 

Miken e parë,tutje sa vite

Gati shkuan  5 dekada

Ndër sytë tanë një iskër drite

Sado të dy me flokë të bardha.

 

 

I thinjur unë,thinjur ajo

Por malli ,ende,fshehur

Puth e puth e përqafo

Të dy si pleq të rrjedhur.

 

 

Do të thoni ju:-Po pse s'e more?

Ç'na këput,tani,dëngla?

Qe kohë si shëmër;një kohë mizore

Që i vrau tonat ëndrra.

 

 

Unë qeshë "qeroz" nga biografia

Ajo:familjarisht me partinë

Terror ushtroi mbi të "partia"

E vranë kështu dashurinë.

 

 

Dhe u "dorëzua?!,vallë,pati faj?

Ma merr mendja që jo

Të harrojmë se ç'ndodhi,s'është kollaj

Sado që kanë kaluar kohë.

 

 

Tani,të thinjur, ja u takuam

Secili ka "çerdhen e vetë"

Mbresa e mallit sikur zë e bluan

Si thoni:-Mall të jetë?

 

 

Ç'u prish,aha,nuk ndreqet më

Të pimë,o miq,që të harrojmë

Në,ende,mua lemza më zë,

"Çerdhet" nuk i shkatërrojmë.

 

* lat- të pijmë!

 

 

               12 shtator 2010