Janaq Pani: Vrimë e miut 500 grosh

Janaq Pani

 

VRIMË E MIUT 500 GROSH

 

Fabul

 

Thonë kjo na paska ngjarë

mijëra vite më parë...

 

...Një maçok sa një bulldog

dhe miushi vocërrok

shkonin rrugës të dy tok.

 

Miqësinë e mbanin fort

sa në botë s'u gjendej shok.

 

Miqësinë fort e mbanin,

në një pjatë bashkë hanin,

vllazërisht çdo gjë e ndanin,

bashkë qeshnin, bashkë qanin.

 

Por miushi kapedani

nisi e na "përmbys sahanin."

 

Ja që na mësoi vesin

gër, gër, gërr të shponte thesin.

 

" Sillu mirë! - i thosh maçoku,

- Ja, ia hapa grykën thesit,

ikë fut turinjtë e ngopu,

vetëm miell mos derdh sheshit.

 

Edhe thesin mos ma gris,

ndryshe, do të kullufis."

 

" Sot më fal, jo nuk bëj më!'

thosh miushi me një zë,

pastaj loz e qesh me të.

 

Ia kthen shoku: " Ja, ta fala!

Veç mos më lozësh nga fjala,

ndryshe të përpiu vala."

 

Dhe miushi ulte kokën:

" U pajtuam, jemi shokë!

S'ka maçok si ti në botë,

të kam mik e mik me kokë."

 

Kështu miu bënte lajka

deri sa të vinte darka.

 

Pastaj, fërr, te thesi shkonte

dhe zakonin s'e harronte,

gër, gër, gërr thesin e shponte.

 

Dhe premtimet, si ngahera

fu e fuu i mirrte era.

 

Veshëngritur dhe maçoku,

prapa shpine ç'punon shoku,

ky miushi vocërroku.

 

Gër, gër, gërr i vin te veshi

sikur po i shpohet thesi,

ndaj inati xixat ndezi.

 

Dhe si shpatë i nxjerr thonjtë:

" Miush, ti e nise lojën,

në ta pafsha diku  bojën

ta dish, do të ta brej kockën!"

 

Që ta dini si e qysh

niset macja me yrysh,

miqësia na u prish.

 

Që ta dini, qysh aherë,

sa miushi bën poterë

dhe maçoku thonjtë nxjerr.

 

Po miushi ia ndjen frikën,

qoftë natën, qoftë ditën

dhe nga sytë - këmbët ikën.

 

Që lëkurën të shpëtojë

iu desh shumë të gërmojë

dhe turirin të hollojë.

 

Sa ia ndjen maces gërhimën

vrap te vrima e mban frymën.

 

Ndaj dhe frikacaku thosh:

" Vrimë e miut pesëqind grosh!"

 

E kur njeriu s'e do njerinë:

" Shkojnë si macja me minë..."