SHPELLA E MERMERIT

          SHPELLA E MERMERIT

O, në vitin gjashtëdhjetë e nëntë ,

U hap fjala në çdo  kënd .

U hap fjala e vërtetë –

Kem’  n’ Gadime shpellë t’ mermertë !

O, këtë shpellë t’ bukur kush e gjet ?

Ahmet Asllani me djem të vet ,

Duke  nxjerrë gurë n’ oborr t’ shtëpisë –

Bënë zbulimin  e mrekullisë !

O, dy janar shtatëdhjetë e gjashtë –

Vizitorët vijnë nga jashtë .

Me bukuri t’ saj u mahniten ,

Me “Stolitë aragonite “...

O, të gjithë nisen t’ bisedojnë

Se çka panë në shpellën tonë –

Shpella ka begati t’ madhe ,

Shumë stoli dhe ka  tri kate .

O, e ka “Sallën koncertale “ ,

Tridhjetë liqeje natyrale ,

“Margaritarët e kristaltë “,

Ka “Tryezën e rrumbullakët “...

O, ka “Romeon e Xhulietën “,

Ka “Adamin edhe Evën “,

“Oda e vajit” , “Lotët e vajzës” ,

Pastaj “Syrin e kosovares “...

O, do t’ lundrojmë  midis liqenit –

T’ shohim “Lidhjen e Prizrenit” ,

“Përkrenaren e Skënderbeut” ,

“Korridorin e Ahmetit”...

O, mysafirë vijnë pa ia nda –

Këtë shpellë t’ bukur për me e pa .

S’ do t’ mohohet e vërteta –

Se n’ Gadime ndryshoi jeta .

*****Demir Krasniqi:”Mallëngjime e ushtima” –  Gjilan, më 1993, faqe 102.