Poezi nga Neki Lulaj - Lufta e kohërave për ferexhe

Neki Lulaj

LUFTA E KOHËRAVE PËR FEREXHE

Gjëra të vjetra varë mbi trerë,

ruhën me fanatizëm si relikte ,

kurrë të mos përdorën, kurrë mos të kthehën

se kohëra të tjera na rrjedhin vitet.

E reja ka zënë vend në ballë të oxhakut,

e vjetra mbi tra heshtjën e sfidon,

janë dy kohëra si ndryshku e hekuri,

që njëra-tjetrën po e luftojnë.

Ta zhdukim të vjetrën e shkuar,

ferexheja e mjekrra po na bastardhon

të ua lëni turqve e talibanëve,

na ka hije e bukura e traditës tonë…!

Presione mbi institucione

feregje e mjekrra ,në kështjella të diturisë,

hej o njerëz kah po marshoni,…?

5 shekuj nga turku hjekëm ne, të zinjtë.

Nuk është e jona e as e traditës,

andaj e huaja neve nuk na konvenon

kemi zakone, kulturë e tradita,

jemi shqiptarë e jo turko-talibanë.

Pse ta mbjellim sërish farën e huaj,

kur me dhunë na imponuan,

ta zgjerojmë kulturën, shkencën dhe artin

në hap me botën ta marrim vrapin…..!

KUR KE PORTA TROKET USHTARI

Kur ju shkuat përtej bjeshkës,

përtej gardhit e përtej Lumit,

u shtjerr përrocka e u tha fusha;

në memecëri u shëndrru Kulla prej guri.

Pa zë burri as tingull Lahute,

edhe qiftelija ishte pikëlluar,

e varrur ,e heshtur në odë të burrave,

pret një dorë një zë më i kënduar.

Trimat e këngës përtej bjeshkës,

kanë shkuar në vatër në Ushtri,

për ta mësuar artin luftarak,

armiqve, armët me ua këthye.

S`durojnë shkëmbijtë sa duruam ne

nëpër shekuj e dekada,duke na torturuar

erdhi koha dhe momenti,

padrejtësitë me i korrigjuar.

Shi i Marsit,në muzgun e mbrëmjes,

një dorë e lehtë troket te porta,

ma hapë derën ,lumë Nënëlokja,

me ushtarë po pres ke porta.

Gëzim më të madh s´ka pasë kjo Kullë

se këtë natë me ushtarë të UÇK-së në gji,

të gjithë të betuar në varr të Skënderbeut,

për trojet Dardane me vdekë për liri.