Poezi nga Rain Ermi

RAIN ERMI

KAM  KOHË

Kam kohe qe jetoj ne nje dhome te erret

Me gjumin e ngrysur

Me endrra te zeza

Me fatin e mbrapsht supersticioz.

Me zemer te thyer

Shpirt te rrenuar

Me shprese te ngurosur

Mendje trazuar.

Kam kohe qe jam dashuruar me Erresiren,

Sepse,ndoqa driten me "verberine" time...

TË  HUAJ

- Të kam shpirt...

Më pëshpërite...

Floket mi shpupurisi era,

Sterkalat e dallgeve rrahen furishem:

Pulebardhat u ngriten ne fluturim,

Malli mori permasat e detit,

Prekja kerkoi ndjenjat,

Por koha e plakur

kishte nxjere thinjat...

Trupat tane,

Fqinjë të largët...

Shpirti yne,

Emigrant ne territore te humbur...

Pritja,

Aludoi Bashkimin...

Bashkimi ,

priti Rastesine...

- Të kam shpirt ...

Më pëshpërite...

Gjithe peisazhi,

U gdhend Pikture ne shpirtin tim.

Endrrat,

Morën emrin e ikjes...

Gjithcka mbeti,

Romance ne Aludim...

VALSI  I  SHIUT

Bie shi,

Rrembyeshem si deshirat e mija...

Ne kete nate,

Nje kokteil ndjenjash po me deh...

Shpirti ,

Endet kuturru neper rruge kujtimesh...

Makine e Memories,

Humbet neper kohe...

Mjegulluar Hena...

Yjet perenduar...

Befas,trishtohem,

Ështe nje nate...

Nje nate, jo e zakonte Vere,

Ku shpirti rrebel i stineve,

ngre krye...

Trokitja e qelqtë mbi xhama,

Zgjon tinguj...

Une vallezoj me Shiun

Valesin e Endrrave

Ne pisten e "akullt' te Veres...