Poezi nga Luljeta Shala

Luljeta Shala u lind më 24.06.1981 në Prishtinë,ku ka kryer shkollën fillore dhe të mesme dr.Ali Sokoli ne Prishtinë.Ka  kryer studimet universitare për degen:Letërsi dhe Gjuhe Shqipe.Me shkrime ka filluar të mirret që nga mosha shtatë vjeçare.Eshte shperblyer me çmim të veçantë për poezi “Ora Letrare”.Ka qenë bashkëpuntore në radion “Urban FM”.Ka shkruar një numër të madh të poezive,disa prej të cilave i botn në të përditshëm ''Kosova Sot'' ,pritet së shpejti t’i përmbledh në një libër. 

 

 

PRISHTINA IME

 

Me e bukur se Monaliza

Me me vlere se herioglifet

Me i ndritur se Parisi

Prishtina ime...

 

Kujtimet e Tolstoit

Malli I Odiseut per Itaken ...

dhembja e Magjunit per Lejlen

Nuk e mbushin boshllekun ,

si per askend , per Prishtinene time..

 

Eh uji I Liqenit te Dulit

Rrezet e diellit te Kashmirit

Nuk me shuajn etjen , nuk ma ngrohin shpirtin..

per Prishtinen time..

 

Albatros do te behem,

Nese s` do t` kete neser ngritje aeroplanesh

nga porti ne fund te globit,

Do t`I mar krahet e Dedalit,

e Do t`hidhem vet ne flutrim,

 

Do të shkoj gjer ne Prishtine..

Veq ta shuaj këtë mallin tim..

 

Ah,

malli

ky karburant qe shpertheu nga loqka e zemres

fluturim reaktiv per ne atedhe ...

aterim drejt e ne sofer

Prishtina ime ...pa lum

                          

 

NJË DASHURI E VETME

 

 Nuk shuhet kurrë

deri ne apokaliptikë

ajo dashuri për ty jeton

kur e lumtur pran teje isha 

Nenë ime

 e mallkuar vdekje

  më thërriste ne shtrat,

s'me frikësoi trishtime e saj

por ai lot i Nënës

që rridhet pa ndal

si një Lumë

Jetova për ty                               

bëra luften, dhe u rilinda prap.

s'me rëndon vuajtje dhe mërzija

por fjala e jote dhe

nga dashuria për ty u shndrrova

Në Feniks

Sikur mos të mjaftonte vetëm NËNA                             

një tjetër dashuri  e zemer  madhe

ditë e natë me ndjeti në shtrat

fjalët e saj plot dashuri

më dhanë jetë dhe fuqi

Eh porsi motra e Gjergj Elez Alisë

më ishe e shtrenjta

Tina

 ikonë për sytë e mij

zemer embël plot madheri..

e para dhe e fundit dashuri

O NËNË me je ti...

 

                                                 

ULIKSI YNI

 

Një lajm i rendë , na tronditi

thonë, se ndrroj jetë një yll shqiptar

te gjithë yjet e Botës në tokë ranë

para tij u përulën si ai më

ska tjetër

 Por ai nuk shuhet kurrë

 edhe sonte ndriqon

 një yll i madh                                                   

Vajtojnë teatret nga ofshama

 muret i dridhen

 Uliksin ska më kush ta luaj

as Puplat ska kush t'i mbledh

vepra e tij jeton

prore.

Nga e gjithë Bota ngushellojnë

s` ka më  art pa Uliksin 

thane se la një porosi

 hirin të ma dërgoni ne  ku kalova timen rini

Prizrenin historik

    Shtadhjetekatër qirinjë, nuk do te shuhen kurrë

     gjerë në apokaliptikë do t`a ndriqojnë gjithesinë

që i dhe vlerën e madheshtinë