Agim Gashi: Valdete Berisha ekspozon në Managa të Belgjikës

Valdete Berisha ekspozon në Managa të Belgjikës në ekspozitën kolektive “Manage 2010”

Nga Agim Gashi

Valdete Berisha, poete dhe piktore nga Mitrovica e cila punon e vepron në Belgjikë, këto ditë arriti edhe një sukses të lakmishëm në fushën e piktures. Organizuar nga qyteti Manage (Belgjikë) dhe grupit të artistëve figurativ „IMAGINE“, të premten më 11.06.2006 u hap ekspozita kolektive. Valdete Berisha, që është e vetmja shqiptare aty u paraqit me dhjetra piktura të cilat pamëdyshje ranë në sy të kritikës për lavdata të shumta. Ndër pikturat e vlersuara dhe të pëlqyera nga artëdashësit e shumtë ishte „Dielli, „Flija“ dhe „Djalerishtja“! Vlen të përmendim se knaqësi të veqant paraqiti Drejtoresha e Kultures dhe e Arsimit të Komunes së qytetit Manage e cila foli gjatë për punën dhe talentin e piktores shqiptare Valdete Berisha.Kjo ekspozitë do qëndroj e hapur për disa javë ku artëdashësit do të knaqen me pikturat e piktorëve të ndryshë, por edhe të Valdete Berishës

Valdete Berisha pos piktures ajo shkruan edhe poezi.

 

Biografia e shkurter e Valdete Berishës

 

Valdete Berisha lindi më 2 nëntor të vitit 1968 në Mitrovicë. Shkollën fillore dhe shkollën e mesme i mbaroi në vendlindje, pra në Mitrovicë. Por, si dhe shumë kosovarë të tjerë në moshën e re u detyrua të shkojë në mërgim.

Që nga rinia e hershme merret me shkrimin e poezive. Përveç poezisë, Valdetja merret edhe me pikturë dhe ka arritur suksese të lakmueshme. Ajo deri tash ka marrë pjesë në disa ekspozita kolektive dhe individuale, në qytete te ndryshme, si në: La Loviere, Manage, Anderlues, etj. Ajo pret që ta hapë një ekspozitë të saj edhe në Kosovë, e sidomos në vendlindje, në Mitrovicë. Autorja jeton dhe vepron në Belgjikë, por është shumë e lidhur emocionalisht me Kosovën të cilën e viziton shpesh.

Ka botuar veprën me poezi “Mos e zgjo dhimbjen”.

 

Pamje nga ekspozita

Piktorja Valdete Berisha dhe poetja nga Gjirokastra Shqiponja Duro

 

Disa nga pikturat e ekspozuara të Valdete Berishës:

 

Nga libri me poezi i Valdete Berishës ju sjellim disa poezi:

 

 

PËR TY

 

Mendoj për ty

Për qiellin e përhimët

Për jetën që djegë dhe ikën

Për ty mendoj

Për bukurinë tënde

Kur ti nuk flet

Nuk di asgjë për ty

Të shikoj si ekziston

Afër jetës sime

Sikur një ëndërr e fundit

Sikur e vetmja ëndërr...

 

 

QET?SIA

 

Larg shumë larg

Era fishkëllen nëpër valë

Trenat s’bëjnë zhurmë nëpër natë

Unë shikoj dritat nëpër shtëpitë

Nga një dritarez e vogël

Gështenjat që valëzojnë në këtë erë

Ngjyrën e përhimët të qiellit që rrënohet

 

S’ndjej lëvizje rreth meje

Diçka më zë frymën

Shpirti do të më dalë

 

Këtë qetësi të rëndë

E kam mike

 

 

LARG TEJE

 

Larg teje ëndërrova

Për trenat që shkojnë

Duke bartur trupa të rinj

Që treten nëpër qytetet e huaja

Në orët e ëndrrave

Që shpërthejnë rrugëve

Theva neonin tënd

Ty që të dua më shumë se veten

Të pashë të zvogëluar në atë vend

Duke pritur kalimtarë që pyesin për orën

Kjo është ajo jetë e jona

Që na flakëron

Për t’u shuar diku në dekor dimri

Kohë buzëqeshjesh

Kohë vuajtjesh bashkë

 

 

ILUZION

 

Një siluetë u ndal poshtë shtëpisë sime

Ndoshta je ti apo hija jote

Ndoshta iluzion i hapave tu

Është vetëm një taksi që pret dikë

 

 

K?TU

 

Qetësia e qytetit më pëshpërit si zakonisht

Era rrëshqet nëpër dritat e natës

Në kërkimin e një shikimi që ka dallim

Kjo natë me këtë qetësi misterioze

Pasqyron sytë e fiksuar

Në një imazh të saktë të dëshirës

Një fytyrë u përngjan

Fjalëve dhe parfumeve

Që ndihen në këtë qytezë

Ku njoh disa rrugë këtu

Dhe një liqe...

 

 

ÇKA DIM?

 

Dimë të ledhatojmë një lëkurë

Të puthim një gojë

Ne dimë t’iu themi

Tung! Mirë! Ju si jeni?

Njerëzve që mezi i njohim

Ne kemi frikë të jetojmë

Dhe vdekjes ia kemi frikën

Shpesh na ndodhë

Që të mos dimë çka duam

Nuk kemi kurrfarë kënaqësie

 

 

VON?

 

Harrova se kush ishe

Vonë u bë për mua

Zemra më fluturoi

As që mundohesh ta zësh

Sytë më shkëlqejnë

Nga idetë e zbehta

Bota ime është e kristaltë

Çdo gjë e tejdukshme

Vuaj në qetësi

 

 

T? PRITA

 

Të prita gjatë

Të kthehesh

Me ditë me javë me muaj

Ndoshta më shumë

 

Derisa e kuptova

Se nuk më do më

 

Dhe as që do të më kthehesh

Ndonjëherë...

BESOJA

 

Qetësia është tradhti

E mbështjellë me dhimbje

 

Gjëja e fundit që vdes është shpresa

Ti do të jesh gjithmonë në mua

Në ëndrrat e mia.

Besoja në dashuri të përjetshme

I besoja qiellit

Me vite ndryshuan ëndrrat

Ylberit iu zbehën ngjyrat

Një jetë nuk më mjafton

Të të harroj

 

 

PSE

 

Hidhërohem

Pse të desha

Pse të dua

Pse do të të dua

Përgjithmonë

Hidhërohem

Pse i pata

Sytë e mbyllur

Kur të pashë

 

 

N? SYT? E MI

 

Hyre në jetën time

I tejdukshëm

Në zemër asgjë

Nuk më gëzon

Ato ditë nuk do t’i ndërroja

As me margaritarët e botës

Asgjë nuk shkëlqen

Më shumë në sytë e mi

Larg teje

Plot dhimbje

 

 

DUHET

 

Duhet të jetoj që të ekzistoj

Duhet të këndoj që të mos qaj

Duhet të buzëqesh që të mos vuaj

Duhet të dashuroj që të mos harroj

 

Megjithatë jeta vazhdon

Edhe pa Ty

 

 

TI

 

Edhe njëherë

Le buzët e tua

Të rrëshqasin në të miat

Edhe njëherë

Dua të ndjej prekjet e tua

Edhe pse më bëjnë

Që trupi të më rrëqethet

Dua të mos zgjohem kurrë

Nga kjo mrekulli

E fshehtë shpirtrash

 

 

NJ? ?ND?RR ME TY

 

Aurora e një udhëtimi

Numëronte njëmijë e një net

Valë nëpër mjegulla

Duke kërkuar kohën që ikë

Qenie të larguara

Të mashtruara me yjet

Të bashkuara me dritën e hënës

Të përkundura në zemrën time

Të pushuara në kujtimet që flenë

E përjetoj dashurinë tonë

Të përqafoj

Një ëndërr me ty

Më lehtëson jetën

Ende të dua

 

 

DASHURI E HUMBUR

 

Mbrëmja bie

Me peshën e saj

Mbi liqe

Shoh zjarr

Afrohem

Sytë më shkëlqejnë

Qaj vajtoj

Për një dashuri të humbur

Ndoshta jam në ëndërr

Ëndrrat janë të paqarta

Edhe shumë të zeza janë

Fundja e fundit do t’i ngjyrosë

Do të përziej ngjyrat e tyre

Botën nuk e kam larg

I shoh dritat

Edhe toka mund të bëjë zhurmën që do

Dikush do të më ndiej

Ndoshta kërkoj tepër

Do të ndaj ngrohtësinë e shpirtit

Në qoftë se bota ndryshon...

 

 

SHI NË ZEMRËN TIME

 

Jashtë bie shi

Si në zemrën time

Ato pika që bien në tokë

Lot vuajtjesh

E lot qetësie janë

Rikujtoj shikimin tënd

Zemrën tënde

Duart tua

Zërin tënd

Që aq shumë i dua

 

Jashtë bie shi

Si në zemrën time

Që thotë pa u hamendur

Oh sa të dua

Frikohem nga amshimi

Frikohem nga fjalët e mia

Nga të gjitha frikohem

Ti nuk je me mua

Por dashuria që kam për ty

Më mban në jetë

Derisa të shkoj larg nga këtu

Ndoshta sot, nesër, më vonë

Do të vij të të shoh TY

Dhe shiun që nuk ndalet

 

 

EH

 

Sikur ta kisha ditur sa të dua

Do të kisha dashur edhe më shumë

E ti më fale harresën

Ajo që është më e rënda

Si vdekja

Kurse unë prapë të pres

Të më duash

Të të rikujtohem

Për këtë jetoj

Dhe për ty

 

 

NË KËTË VEND

 

Kopshtet kanë lule pa erë

Dëshirat janë vuajtje

Parajsa të ndërtuara me shpirtra

Zjarret flenë

Yjet janë prej gjaku

Çmenduria të mbanë për dore

Djalli ka buzëqeshjen

Frika të thurë harresën

Ëndrrat gri shpresat zi korb

Shpirtra të palosur në valixhe

Margaritar të mërzitur

Në gjokse të vuajtur.

Hijet e vesës humbin kujtimet

Dëshpërimet trillojnë përralla

Lotët e derdhur thahen

Pa i parë kush

Mëngjesi prapë agon

Në këtë vend tmerri