Kastriot Myftaraj: Shqipëria Natyrale e mikut tim Koço Danaj, ose ulu Muhamet të bëjmë muhabet

Shqipëria Natyrale e mikut tim Koço Danaj, ose ulu Muhamet të bëjmë muhabet

Nga Kastriot MYFTARAJ

Në vitin 2003, Koço Danaj, në një shkrim të botuar në gazetën “Koha Jone” ironizonte me të drejtë organizimin në Tiranë të Mëngjesit të Lutjeve, sipas modelit amerikan.

Titulli i shkrimit ishte i gjetur: “Ulu Muhamet të bëjmë muhabet!” Koço Danaj tash gjendet në krye të një lëvizjeje për Shqipërinë Natyrale, domethënë për bashkimin e trojeve shqiptare në dy anët e kufirit në një shtet të vetëm nacional shqiptar.

Por Koço Danaj e shikon Shqipërinë Natyrale vetëm si një çështje aritmetike, kilometrash katrore. Shqipëria Natyrale për Koço Danajn është hapësira nacionale shqiptare, kufijtë e së cilës nuk përkojnë me kufijtë e shtetit shqiptar, duke mbetur jashtë kufijve shtetërorë një pjesë e madhe e trojeve etnike shqiptare. Prandaj Koço Danaj kërkon edhe atë që mund të quhet Shqipëria Natyrale shtetërore, domethënë që kufijtë e shtetit shqiptar të përkojnë me kufijtë e hapësirës nacionale shqiptare. Por Shqipëria Natyrale për Koço Danajn është një çështje gjeografike dhe aritmetike, një çështje kilometrash katrore.

Por përmasa gjeografike, është vetëm një prej atyre të Shqipërisë Natyrale. Një tjetër përmasë është ajo kulturore, dhe këtu fjalën “kulturë” e përdor në sensin e identitetit, të konstitucionit shpirtëror shqiptar. Çdo nacion (komb), si një bashkësi ka atë që Johan Gottfried Herder e quajti Volksgeist, domethënë “Shpirti i nacionit”. Shqipëria Natyrale është edhe një Shqipëri kulturore, madje kulturhistorike, në sensin që identiteti kulturor shqiptar është formësuar historikisht. Shqipëria natyrale nuk është coptuar vetëm gjeografikisht, por edhe kulturalisht. Shqipëria Natyrale u coptua kulturalisht, gjegjësisht shpirtërisht, me islamizimin e dhunshëm të shqiptarëve gjatë pushtimit osman. Me përfundimin e pushtimit osman, Islami mbeti feja e një minorance, ndërsa pjesa më e madhe e atyre paraardhësit e të cilëve qenë islamizuar, thjesht nuk e ndiqnin më këtë fe. Por kjo minorancë, me sponsorimin e vendeve arabe, bëri gjithçka që t’ i jepte hapësirës shqiptare në dy anët e kufirit një profil të lartë islamik, duke ndërtuar sa më shumë xhami, medrese, tyrbe etj.

Sa kohë që në Republikën e Shqipërisë, Kosovë, Maqedoninë Perëndimore, viset shqiptare të Malit të Zi dhe Luginën e Preshevës, ekziston një Islam i cili i ka dhënë qëllimisht kësaj hapësire një profil arab, të flasësh për Shqipërinë Natyrale, si bashkim shtetëror i trojeve shqiptare, do të thotë: Ulu Muhamet të bëjmë muhabet! Muhabet kotnasikoti. Se rindërtimi i dimensionit kulturor të Shqipërisë Natyrale është parakushti për bashkimin shtetëror, gjeografik të Shqipërisë Natyrale. Rindërtimi i dimensionit kulturor të Shqipërisë Natyrale është një proces i vështirë dhe që kërkon kohë. Por ajo që është immediate, duhet që të zhbëhet dëmtimi që u bë në dimensionin kulturor të Shqipërisë Natyrale, në Shpirtin shqiptar. Kjo mund të bëhet lehtë dhe thjesht me deislamizimin e trojeve shqiptare në dy anët e kufirit. Me deislamizim kam parasysh mbylljen e xhamive dhe ndalimin e Islamit në hapësirën shqiptare, me anë të një refendumi nacional. Islami shqiptar, duke marrë një profil arab, me predikimet në arabisht që gjëmojnë nga megafonët e minareve pesë herë në ditë, është vetëidentifikaur me funamentalizmin islamik arab, dhe / ka shpallur vetvetes dënimin historik të asgjësimit. Nuk mund të shkohet deri tek Shqipëria Natyrale si realitet shtetëror, e aq më pak të ruhet e sigurohet ajo, pa u bërë deislamizimi i nacionit shqiptar. Kjo për dy arsye:

E para, Shqipëria gjendet në Europë, dhe Europa nuk mund të pranojë që mjedis  Bashkimit Europian (anëtarësohet ose jo Shqipëria në Bashkimin Europian do të gjendet në mes të territorit të tij, për shkak të zgjerimit të Bashkimit) të gjendet një shtet ku nga bashkimi do të rritet ndjeshëm pesha e muslimanëve praktikantë. Qenia në të njëjtin shtet e grupimeve të muslimanëve praktikantë të Republikës së Shqipërisë, Kosovës, pjesës shqiptare të Maqedonisë etj., do të krijojë një grupim dinamik në shoqërinë shqiptare, që do të ndihet i fortë, për të ndërmarrë deri edhe veprime të dhunshme për marrjen e pushtetit, në shtetin e ri. Kështu do të krijohej një emirat në mes të Europës. SHBA-të nuk mund të mos e marrin fare parasysh mendimin e Europës, kur të shkohet deri tek krijimi i shtetit të bashkuar shqiptar.

Edhe sikur SHBA-të ta krijojnë atë që Danaj e quan Shqipëria Natyrale, përsëri SHBA-të, për shkak të kombinimeve të reja gjeopolitike, nuk do të mund ta mbrojnë shtetin e bashkuar shqiptar, në situatat e rrezikshme që do të krijojë një lëvizje radikale islamike në Shqipëri. Në dekadat e para të shekullit XXI do të ndryshojë thelbësisht gjeopolitika globale. Studiuesit amerikanë të marrëdhënieve ndërkombëtare, të cilët janë zëdhënës të qendrave të cilat u shërbejnë si think tanke institucioneve të politikëbërjes së jashtme amerikane, e kanë paralajmëruar këtë gjë. Këta studiues i përcjellin publikut amerikan dhe atij global kumtet e esablishmetit strategjik amerikan, duke e përgatitur  publikun për ndryshimin e skemave gjeopolitike globale. Një kumt të tillë dha Samuel Huntington, i cili në librin “Përplasja e qytetërimeve” paralajmëroi se në të ardhmen do të krijohej ajo që ai e quajti aleanca konfuciano-islamike, do të thotë mes Kinës dhe një pjese të madhe të botës muslimane. Kjo do të jetë një aleancë antiamerikane dhe antiperëndimore.  Aleanca e Kinës me pjesën më të madhe të botës islame, do ta rrisë Islamofobinë në Perëndim.

Një tjetër arsye e cila e bën të nevojshëm deislamizimin e e nacionit shqiptar është aleanca e pritshme amerikano-ruse, e drejtuar kundër Kinës. Kjo aleancë propozohet në esenë e Robert D. Kaplan “The geography of Chinese poëer: Hoë far can Bejing  reach on land and at seaë”, e botuar në revistën “Foreign affairs” në numrin e maj-qershorit 2010. Eseja e Kaplan bëhet më interesante se ai është praktikisht një zëdhënës i establishmentit strategjik amerikan, derisa eseja e tij botohet në revistën e Council of Foreign Relations, një think tank shumë kompatibël me qendrat e vendimmarrjes në Ëashington. Në mënyrë kuptimplotë, Robert D. Kaplan, e fillon esenë e vet, për të cilën paralajmëron se është bërthama e një libri që do të botohet në vjeshtën e këtij viti, me një citim nga Halford Mackinder (një doktrinar i gjeopolitikës anglosaksone), për rrezikun e verdhë që mund të paraqesë Kina në të ardhmen, për shkak të popullsisë së madhe dhe pozitës gjeografike të favorshme për ekspansion. Madje Kaplan tërheq vëmendjen mbi atë se Mackinder mendonte se Kina në të ardhmen mund të pushtonte Rusinë. Mackinder i ka thënë këto gjëra në 1904, kur Kina ishte një vend i dobët, i gjunjëzuar, praktikisht i kolonizuar nga fuqitë e mëdha. Sot, 106 vite më pas, Kina, në shumë pikëpamje është ajo çka i trembej Mackinder. Rusia, në dekadat e ardhshme do të kalojë në kolaps demografik, për shkak të rënies së popullsisë. Diskrepansa mes popullsisë dhe territorit është më e madhe në Lindjen e Largme Ruse dhe në krejt Siberinë, të cilat do të bien nën kontrollin kinez, për shkak të dyndjes së popullsisë kineze dhe të investimeve kineze në Siberi.

Kaplan mendon se SHBA-të duhet të afrohen me Rusinë, e cila i trembet ekspansionit kinez në Siberinë e shpopulluar. Sipas Kaplan SHBA-të duhet ta bëjnë  Rusinë pjesë të koalicionit për kundërbalancimin e Kinës. Kaplan bën një analogji shumë interesante:

“Në vitet 1970 administrata e Presidentit Nixon u tregua e aftë që të përfitonte nga çarja ndërmjet Pekinit dhe Moskës, për të bërë një hapje ndaj Kinës. Në të ardhmen, kur Kina do të jetë fuqia më e madhe në botë, SHBA-të mund të konceptojnë një partneritet me Rusinë në një aleancë strategjike, për të balancuar Imperinë e Mesit (Kinën-K.M.)”. (“Foreign affairs”, may-june 2010 editon, Volume 89, Number 3, f.29)

Nëse arrihet deri tek aleanca amerikano- ruse, atëherë do të përsëritet historia, ashtu siç ndodhi pas aleancës britaniko-ruse, në fillim të shekullit XX. Britania e Madhe, superfuqia e shekullit XIX, gjatë këtij shekulli e frenoi tre herë marshimin e Rusisë në Ballkan, ku Rusia bëri disa lufta kundër Imperisë Osmane, me të cilat ndër të tjera synonte që trojet shqiptare t’ ua jepte fqinjëve sllavë, aleatë të Rusisë. Por, kur në fillim të shekullit XX, Britania e Madhe bëri aleancë me Rusinë, për të përballuar Gjermaninë, Britania e Madhe e toleroi Rusinë në Ballkan, duke lejuar shtet sllave ballkanase që të coptonin trojet shqiptare. Madje me Traktatin e fshehtë të Londrës të vitit 1915, me insistimin e Rusisë, Britania e Madhe pranoi edhe që të coptohej shteti shqiptar i krijuar në 1913, gjë që do të bëhej në dobi të fqinjëve aleatë të Rusisë.

Kur të shkohet deri tek aleanca amerikano-ruse, rëndësia e hapësirës shqiptare për SHBA-të do të relativizohet shumë, aq më tepër që hapësira shqiptare do të shihet si një areal musliman, pra si një aleat potencial i Kinës. Kur të shkohet deri tek aleanca amerikano-ruse, do të rivlerësohet Serbia në gjeopolitikën amerikane në Ballkan, si aleat i SHBA-ve. Atëherë SHBA-të, Europa po se po, do ta lejojnë Serbinë që në bashkëpunim me vendet fqinje të shqiptarëve, Maqedoninë, Greqinë, të ndërmarrin një spastrim të hapësirës nacionale shqiptare, në emër të luftës kundër rrezikut të terrorizmit islamik. Kur rritet rreziku në mjedisin gjeopolitik, rritet paranoja dhe ka prirje për veprime parandaluese. Kur të shkohet deri aleanca e gjerë konfuciano-islamike, si dhe aleanca amerikano-ruse, atëherë Serbia, Greqia, Maqedonia (apo Bullgaria nëse Maqedonia do të jetë ndarë) do të kërkojnë dhe do të marrin nga Perëndimi lejen për të bërë një luftë preventive ndaj nacionit shqiptar, të cilin do ta paraqesin si burim të rrezikut islamik.

Prandaj është e nevojshme që shumësia joislamike e nacionit shqiptar të ndërmarrë një luftë preventive kundër minorancës që i ka dhënë hapësirës shqiptare profil islamik arab, me qëllim deislamizimin e krejt hapësirës shqiptare. Natyrisht që islamikët do t’ i rezistojnë deislamizimit. Prandaj ky proces duhet zhvilluar sipas modelit të Izraelit, saktësisht ashtu siç vepron Izraeli në Gaza, Bregun Perëndimor dhe Liban kundër radikalëve islamikë. Në këtë betejë shqiptarët joislamikë kanë “izraelitët”, ndërsa muslimanët praktikantë arabofilë janë “palestinezët”.

Dilema nacionale shqiptare është: A do ta bëjë Shqipëria dhe Kosova luftën preventive ndaj Islamit shqiptar, apo do të presin sa të vijë lufta e ashtuquajtur preventive e fqinjëve kundër nacionit shqiptar, e cila në fakt do të jetë spastrim etnik. Ose Shqipëria dhe Kosova do ta ndalojnë Islamin, duke i mbyllur xhamitë dhe ndaluar ushtrimin e riteve islamike, ose Islami shqiptar do të bëhet ekspedienti i fqinjëve për asgjësimin e nacionit shqiptar. Çështja është: Ose do të vdesin 20, 30 mijë islamikë radikalë në Shqipëri dhe Kosovë, ose do të vdesin 1-2 milion shqiptarë dhe 2-3 milion të tjerë do të dëbohen, jo në Europë, ku nuk do të pranohen, por në vendet islamike.

Edhe sikur të arrihet deri tek krijimi i Shqipërisë Natyrale si bashkim shtetëror, është shumë i nevojshëm zhvillimi me ngut i luftës preventive. Kjo luftë duhet bërë sipas mënyrës si e zhvillon Izraeli luftën në Gaza, Bregun Perëndimor dhe Liban. Bastionet islamike sidomos në pjesën shqiptare të Maqedonisë duhen msyrë si qytet e Gazës, ashtu që të thyhet vullneti i radikalëve islamikë dhe të detyrohen pjesa më e madhe e tyre që të largohen për në vendet islamike.

Shqipëria Natyrale, ka nevojë për një terapi shoku që të mbijetojë. Kjo duhet të jetë një terapi izraelite. Në këtë luftë preventive do të dalin heronjtë e rinj nacionalë, të ngjashëm me Ariel Sharon, Ehud Olmert, Zibi Livni, Benjamin Netanjahu, Mose Dajan etj. Këta do të jenë heronjtë e Shqipërisë Natyrale.