Zemra Shqiptare
https://www.zemrashqiptare.net/
https://www.zemrashqiptare.net/
| E shtune, 29.05.2010, 04:49 PM |
Nexhmi Dibrani u lind në vitin l944 në fshatin Revuç të Llapit. Skollën fillore e mbaroi në Kërpimeh, kurse shkollën normale e mbaroi në Prishtinë. Sapo mbaroi shkollën normale nisi të punojë si mësues, profesion ky i cili e joshi që nga rinia dhe nga i cili nuk u nda kurrë deri sa u pensionua, Është lexues i pasionuar, hulumtues dhe mbledhës i sentencave dhe arkaizmave të shqipes.
Përveç këtij vëllimi me poezi dedikuar fëmijëve ka botuar edhe vëllimin me poezi “Zemra e mësuesit”në vitin 2009 .
Është i pensionuar dhe jeton në Prishtinë. Kryesisht shkruan poezi për fëmijë.
Autori: Nexhmi Dibrani
Titulli:Karnavali i ligatinës
Prishtinë, 2010
Redaktor: Shqipe Hasani
Recensues: Çerkin Ismaili
Redaktimi gjuhësor: Autori
Ballina : Bujar Fazliu, dizajner libri
Ilustrimet: Faton Muçolli, piktor
Botues:Shtëpia Botuese: “Fahri Fazliu”, Kastriot
Shtypi: Shrypshkronja: “
GJURMËVE TË FËMIJËRISË
Kur ju dua juve
E dua veten
E dua jetën.
E, dua të kthehem
Edhe njëherë në fëmijëri
Ashtu i varfër si isha,
Por me dashuri.
Gjurmëve të fëmijërisë
Si të kthehem edhe njëherë
Misërnikës së kuqe
Në sofër t’i marr erë.
Plisin e zhubrosur t’bablokut
Ta shohë në derë të shtëpisë
Dhe qengjin manar me delet
Duke pirë sisë.
Nënëloken ta shoh shend e verë
Carrokët duke i pritur në derë
Kur i rriste pa bukë e me urata
Me lutjen e fundit të ikte nata .
ËNDËRR PLEQËRISHTE
Nga Albaniku te Molla e Kuqe
E kam parë ëndërr Kosovën nuse
Malet e fushat hedhur në vallzim
Krojet e kthjellta që rrjedhin në burim.
Nga Molla e Kuqe deri në Preshevë
Një zë kushtrimi më thërret pa u shterë
Kthehet e thehet zëri jehonë në Toplicë
Ëndërr e bukur, ëndërr e pleqërisë
Jehon kënga e ëndrrës deri në Filat
Kënga e djegur që djeg Çamërinë
Vejnë e mblidhen krushqit në Berat
Në dasmën e madhe të quajtur BASHKIM.
NATYRA
Sa
Kur kthehem në natyrë
Dhe rinohem
Kur shoh fushat e malet
E lumin pasqyrë.
O,sa shumë përtëritem
Kur dëgjoj jehonën
Nëpër shkrepa
Të baladës së harruar
Që këndonte baresha .
Veshët më oshtijnë
Akoma si melodi fyelli
Në mesditën me vapë
Kur përvëlon dielli.
Dita soset si dikur pas sukës
Me rrezet e arta
Dielli në përendim
Kthehuni natyrës
Si ajrit e bukës
Nëse doni rini
Deri në amshim.
FESTA E SHTATË MARSIT
Sot jemi gëzuar, festë ka shkolla
Është stolisur me flamurë
Fëmijët shëndosh si mollat
Vrapojnë me librat në duar.
Shkolla jonë sot po feston
Fëmijët e mësuesit tok hedhin valle
Një ditë e re gjithkund po agon
Djem e çupa vrapojnë si sorkadhe.
Të kërrusur vinë mësuesit veteranë
Të plakur, në bastun mbahen
Sa të qeshur e të gëzuar janë
Nga lotët e gëzimit nuk përmbahen.
Me lule vinë buqetat
Puthjet e ngrohta valë
Uratat e përqafimet
Sot nuk kanë të ndalë.
ËNDRRA E GËZIMIT
Një ëndërr të bukur
Mbrëmë Gëzimi ka pa
Sikur nga qielli
Një Abetare
Bashkë me Abetaren
Dhe një çupë e bukur
Me flokë të gjata.
Në ëndërr qeshte Gëzimii
Me fytyrën nur-
Në ëndërr Abetaren
Lexonte si burrë.
Flij ,Gëzimii im
Nëna uronte
Dimali mbylli sytë
Dhe prapë-
Diç të bukur ëndërronte.
ERMALI DHE BRESHKA
Te dajat në Zabel
Ka shkuar Ermali
Natën nëpër terr
Hipur në kali...
Me veti kishte marrë
Qenin Cub Cubel
Që sapo arritën
I humbi në zabel.
Vrap pas Cub Cubelit
Ermali hyri në mal
Si kofini pas të vjelit
Më s’dinte të dalë.
Dhe pa menduar
Takoi një breshkë
Që ngjitej ngadalë
Për të hyrë në vreshtë.
E verdhë breshka
Samarin argjend
-Mirë se më gjete
O shoku jem.
Më ndihmo, syprush
Ta kaloj këtë kodër
Të ngopem me rrush
Pastaj më bëj lodër.
Kaluan kodrën me breshkën
Bashkë hyrën në vreshtë
U ngopën me rrush
Dhe morën nga një vesh
Kur n’qiell doli hëna
Ermali të qajë nisi
-Do merakoset nëna,
Tha mbështetur për lisi .
E kam humbur rrugën
Nuk di të dal-
Si nuk paska asfallt
Askund nëpër mal.
Mos u merakos çapkën
Breshka zuri e qeshi
Unë të mësoj si nëna
Fati kështu e deshi.
Atje në fund të zabelit
Shihen dritat në katund
Ndille Cub Cubelin
Rrugën dot s’ta humbë...
GËZIMI E KARKALECI
Në lumin e e dajave
Në fund të katundit
Gëzimi u la –
Thoshte jam trim
Nuk di për të qa.
Nuk frikohem nga ujku
As nga ariu-
Trim jam si bujku
Si frigohem veriut.
U bëfsh trim si zana
M’ka uruar nëna!...
Nuk ia di frikën
As natës me terr
As dhelprës në kotec
As iriqit në ferrë.
Nuk trembem nga lepuri
Që fle në kaçuba
As nga pushkët e gjutarëve
Që dalin si cubat.
Në qafë pa pandehur
I kërceu një karkalec
Gëzimit trim i nxehur
Hunda iu bë spec..
-Mbahu, trim o burrë,
I
Me kësi trimash kurrë
Nuk krenohet vatani.
Kurrë nga karkaleci
S’ka vdekur njeri
Mos u mburr, o trim
Pa treguar trimëri.
HARABELI DEMBELI
Prej hijes në ograjë
Fluturoi harabeli
Shkoi dhe u bë
Nxënës i klasës së parë
Në klasë të mësues Hamitit
Ngeli dembeli
Me të gjitha njësha
Rreshtuar në ditar.
Harabel dembeli
Në klasë të parë ngeli
Veç tri germa ia mësoi alfabetit-
Cërr, cërr duke qarë
Iu kthye zabelit
Në fllad të hijes
Në pikë të të nxehtit.
Pse s’e kanë ngrehur
Shkollën në zabel
Nën hije t’i kryeja
Detyrat me zell?
Ose pse mësuesi
Nuk vjen në ograjë
T’ma mësojë alfabetin
Nisi të qajë...
Por mësues Hamiti
I ka vënë kusht
Gjithë alfabetin
Ta mësojë deri në gusht
Harabel dembeli
U kthye prapë krenar
Në shtator kaloi
Klasën e parë.
GOMARICA TOROLLAKE
I donte muhabetet
Gomarica torollake
Tymoste cigaren
Dhe pinte kafe:
Me duhan e tymoste
Kërriçin e vogël
Që s’ish’ më i madh
Veç sa një gogël.
-Kërriçi im do rritet
Do bëhet burrë-
Gomarçe mendoi torollakja
U shtri nën shkurrë.
Kur i jepte kërriçit
Duhan me llullë
Me ëndrra të këqia
E bënte buall.
Kërriçi nuk rritej,
S’bëhej dot gomar
Prej duhanit i gjori
S’u rrit për samar.
Doli dhe pranvera
E s’hante dot bar:
Në gjoks i ndiente dhyembje
Kollitej si gomar.
Kështu gomarica
Ia punoi të birit
Me kokën gomarçe
Kjo torollake
-Biri im i bukur
Ka mësysh prej syrit-
Dhe vazhdon t’i japë
Prapë duhan e kafe.
GOMARI MINISTËR
Ishte mërzitur gomari
Duke ngrënë ferra
Tha do bëhem dhe unë
Sikur shtazët tjera.
Nuk shkohet jeta
Me samar në shpinë
Me barrë të rëndë
Që kurrizin thyen.
I lodhur gomari
U
Në qendër të qytetit
Të blejë litar
-Do varem tha,
Gomari i inatosur
Se vuajtja ime
Nuk paska të sosur.
Por shpejt u pendua
Në vete gomari
Tash del pranvera
E rritet
Në vend të litarit
Bleu një kapistër
Në zgjedhjet e para
Do bëhem ministër.
Si gravatë kapistrën
E lidhi në qafë
Prej gëzimit bërtiti
Gomari i ngratë.
Gomarisht shumë
Gomari bërtiti
Dhe aty për aty
E dënoi polici...
Me një qind kile miell
Ngarkuar në samar
Gomarin e gjorë
E dënuan në pazar
Prapë me shpresë
U
Do të dalë pranvera
E do ngopem me
I ngarkuar gomari
Nxori jargët shkumë
Prej Tërllabuqit
Deri në fshatin Sumë .
IRIQI NË KRYE TË VENDIT
Një të diele iriqi
Në ferrë ishte mërzitur
Fund e krye katundit
Takoi shumë miq
Të ri e të rrëzbitur
Dhe musafir shkoi
Në odë të xha Lumit.
Muhabetet nisën
Shumë me lezet
Miqët e vjetër
Pa romuze fare
Mikpritje iriqit
Si është adet
Dhe fjalët e ëmbla
Krejt ashiqare.
-Si ia kaloni , or mik
Nisi muhabeti,
Ndërsa pas kafes
Erdhi sherbeti-
Fjollë shkoi
Tymi i duhanit kaçak
E me tym erdhi
Rakia në bardak.
Iriqin këmbëkryq
Burrë në krye të vendit
Rakia e nxeu
Dhe e bëri tapë
U ngatërrua në bisedë
E humbi rendin
Ditën në mesditë
Tash e quante natë...
-Ai yll mbi pyll
Sa mirë po shëndritë
Natën e errët
-Ndal veten, or mik,
Butësisht tha xha Lumi,
Ditës s’i thonë natë
I gjithë katundi.
Mori veten iriqi
Pas fjalëve të xha Lumit
Si të dalë prej odës
Vetëm dhe një herë
Të shkoj në kaçubë
E t’ia kërcas gjumit
Nuk qenkam për sixhade,
Qenkam për ferrë.
KALI I NILIT
Në breg të lumit i mërzitur
Kali i Nilit
Një të diele me diell
Pak për t’u rrezitur
Por në shpinë e sëmbonin
Me mija miza
Duke dridhë tokën
Shkoi te piramida!
As Keopsi nuk ishte
Më i madh se unë
Tha Kali i Nilit
Duke nxjerrë shkumë.
Pse ai të ketë
Këtu vend të nderit:
Në piramidë
E jo në fund të ferrit!
Nga dita e sotme
Do bëhem faraon
Me urdhëresa të rrepta
Mbret në fron.
Nga dita e sotme
Do ta lë Nilin
Me veshë piramidën
Si Anteu do ta dridhi.
Do ta dridh piramidën
Si Anteu tokën
Unë i shenjti i Nilit
Do ta sundoj botën.
ANKIMET E XHIRAFËS
Me qafë të hollë
Dhe këmbë të gjata
Në një cep të savanës
Ankohet xhirafa.
Pa e ngopur barkun
Shëtis në gjithë savanën
Me ëndrra të blerta
Për barin e sanën.
Këmbët e mallkuara
Më ngatërrohen n’ kaçuba
Kur m’vardisen luanët
E çartur si cubat.
E qafa e shkretë
Më mbetet vjerrë në degë
Kur vinë çakajt e jargitur
Jetën më bëhet skëterrë.
Kështu ankohet xhirafa,
Por kush s’i vë veshin
Gjithkush mbret në vete
Është në savanë
Të gjithë egërsisht
E ushqejnë vesin-
Janë kanibalë
Shoqishojnë e hanë.
SAMITI I SAVANËS
Në brigje të Amazonës
Në një ligatinë
Të gjitha shtazët e egra
Së bashku rrinë...
Muhabetet shkojnë mirë
Bashkë hanë e pinë
Për hasmëri të vjetra
Asnjë nuk dinë...
Një ditë prej ditësh
Foli bizoni-
Me zë të trashë
Si mbreti prej fronit.
-Më dëgjoni ju shtazë
Që hani bar-
Për samit të ligatinës
Unë jam kryetar!
Me armiqët mishngrënës
Do t’lidhim miqësi
Të kësaj toke janë
Edhe ata të zi.
Me zemër në xhungël
Do t’u njohim mbretërinë
Sojit mishngrënës
Me gjithë ligatinë.
Të jetojmë të ndara
Ne me këmbëtt thundërake
Nën putrat e tyre -
Më s’paguajmë haraqe.
Me naze u kollit
Foli bualli plak:
-S’dua paqe me bishat
Unë do të marr hak...
Vjet ma coptuan djalin
Në mes të savanës
Pa faj ishte i mjeri,
I merrte erë sanës...
Foli zebra lazdrane
Që shikohej në pasqyrë:
-Nuk ia vlen jeta
Të kalohet mynxyrë.
Sa fëmijë m’i vrau
Ah, tigresha plakë;
Pak ta djeg ligatinën
Me prush e me flakë...
Elefant babaloku
Që po hante bar-
Asnjë fjale në savanë
Nuk ia kishte varë!
Për mua le të kallet
Krejt ligatina
Me
Sivjet u ngiva.
Mos e merrni punën
Fort me furi
Për luftë me bisha
Duhen mëndja e truri.
Për luftë me bishat mbretër
Pak punë bëjnë brirët e vjetër.
Nën dhëmbë të moçëm
Kanë dhëmbë të ri
Pa dhëmbë të mprehtë
S’ bëjnë dot mbretëri!
Me zë të trashë
Rinoçeronti foli
Mu sikur mbretërit
Nga Akropoli:
-Duhet të keni
Shtat sikur unë,
T’u njihni bishave
Zakonin e vjetër
Vetëm një vesh
Unë kur e lëkund
Të trishta ikin
Në xhunglën tjetër.
-Mos shit trimëri,
Or elefant,
Shtati yt vigan
Nuk është për front!
Të mbajnë si skllavin
Të hipin në shpinë
Bjeshkëve të shëtisin
Lidhur me zingjirë.
Me atë feqkë të gjatë
Që e ke si zorrë
Nuk mund ta trembësh
Nga shpina një sorrë.
Krejt punët e luftës
M’i lini mua
Jam trim i madh
E bëj si dua!
Të ngopem me sanë
Asnjërin të gjallë
S’u lë në savanë
Tash dua të jem
Në krye të fronit
Pushtet pa kufij
i rinoçerontit...
Të gjitha shtazët në samit
Gjatë duartrokitën
Gazela e lepuri
Të parët ikën.
Këmbët e lehta ,
Faqja e bardhë
U kthyen vetimthi
Prej nga kanë ardhë.
Vallë, ku mbeti
E mjera drenushë
Kërkon kaprollin
Në mal e fushë.
Në xhungël brirët
Iu kanë ngatërruar të gjorit
Kot kërkon ndihmë
Në gojë të gjaksorit!
Si dashnore e dhembshme
Qanë kjo vejushë
Prej shkrepi në shkrep
Prej bjeshke në fushë.
Derdhë drenusha e mjerë
Shumë lotë kaprolli
Kërkon dashurinë
Si dikur Amori...
-Mos qaj mori bijë,
Tha bukuroshja zebër
Ndoshta dashurinë
S’e ke me gjithë zemër
Në savanë ka
Sa të duash kaproj-
Dashuria me kaprollin
Për ty mbaroi.
Nuk mundi të flasë
Miushi i ngrati
Pa protokol, tha,
Mori shumë turr
E hyri në sanë
Për këtu s’kam kaçik
Tha, unë i ngrati!
Këtu dominueka
Ligji i të fortit
Me dhëmbë e brirë
Nxjerrin flakë të mortit.
Këtu qenka vet
Skëterra e të dobëtit
Të ri vdesin të gjithë
Në savanë pa u plakë.
Ngadalë kuvendi
Prej rendit doli
U bërlyk njëherë
Bizoni plak dhe foli.
Grreu dheun me këmbë
Dhe u bërlyk pak
-Me këta brirë të gjithëve
Ju laj me gjak!
Fjalët e mia
Këtu janë me kanun
Janë fjalë burri
Kur vendos unë.
Në krye të kuvendit
Fjalët s’ndahen në dysh
Nuk janë fjalë viçi
Nuk kthiz si këlysh!
Pa e vërejtur kush
Dhelpra
Prej Siberie si zonjë
Me gëzof të bardhë.
Fjalës së bizonit
Shumë i duartrokiti
Sharmi dhelpërak
Nur në savanë ndriti...
Dhel?ërisht ia nisi
Të flasë me naze
Dinakërisht si spiunit
I shkëlqyen sytë
Shikonte qiellin,
Ndonjë lejlek taze
Nuk dinte rrenës
Më parë nga t’ia nisë.
Për hirësinë tuaj
Zotëri bizon
Nga Siberia
Kam ardhur pa përtesë
Për mbretërinë tuaj
Dhe mbretin në fron
Jam mike juaja
Me shpirt e me besë...
-Spiune e përkryer jam
Sikur Mata Hari
Në xhungël kam hyrë
Për nderin tuaj
Kemi lidhur paqe
Lirisht kullotni
Zebra e drenusha,
Ju, bizonë e buaj...
Sikur ju edhe bishat
Për kokë të lejlekëve
Nuk është rren
Të gjithëve troq
Do t’u ftojnë në kongres
Të lidhet paqja
Me besa besë...
Për këto shërbime
Unë kërkoj shpagim
Kudo në botë
Paguhet spiuni-
Një gjel a biban
Nuk bëhet nami
Por, kujdes, or miq
Mos të dëgjojë katundi...
Ose në savanë
Kur të
Ftoni dhe shpezët
Të gjitha me rend
Le të vijnë gjelat
Kokëlartë nga
Thuani në savanë
Nëse ju trima
S’i plotësoni këto kushte
Si dinake që jam,
S’garantoj konfidencë,
Spiune e dyfisht jam
Komuniste e kuqe
Përfundoj dhelpra
Në këtë konferencë.
Për ndryshe shkoj
Te babai mbret
Në xhunglën e dendur
E me shumë hije
Si princezën mbreti
Në këmbë më prêt
Për samit tuajin
I duhen shumë die.
E dëgjoi xhirafa
Dhe të flasë nisi
Në savanë të gjitha,
Jemi vegjetare
Nuk po di, moj bijë
çfarë e ke fisin
Nëse je spiune,
O Zot, dalësh fare!
Nëse ha lejlekun
Tradhton dhe bizonin
Se besoj se të këqiat
I lë për fytyrë
Për hatër të miqësisë
S’e ndërron zakonin
Jetën e tjerëve
E do mynxyrë...
Dëgjo, mori bushtër
Tha bualli nga pusi
Tek po flladitej
Në një baltak-
Unë këtu jam Zot,
S’është lejleku as kënduesi
Bishat e xhunglës
I laj në gjak!
Ndaj, unë i gjallë
S’lëviz dot nga trualli
Foli dhe tërfati
Nga baltaku bualli
Mbreti i xhunglës
Kur të dojë le të vijë
-Vërr!- s’më bën syri
Mirë e ta dijë...
A e ka harruar
Vëllaun tim, hero
Me thundra si gurë
E shkeli në gushë
T’i fus brirët në bark
Mos harro-
Mbret i përjetshëm
Do jem në këtë fushë.
-Eu, të pastë motra ,
Tha dhelpra dinake
Për hatër timin
Bizonin përgjake .
I përbaltur bual
Doli në log
Me karrierist bizonin
Nuk kam dialog.
I fyer bizoni
Doli në dyluftim
As
As fort si trim.
-Mos të përgjakemi
O more vëlla
Edhe unë si ti
Veç
Lufta me vëllaun,
Nuk të bën trim
S’është koha t’i lëmë
Fëmijët jetimë.
-Ndalnu , o trima
Thirri
Me luanë e tigra
Na u mbush fusha!
-Shtazët e savanës
Të lemeritura ikën
O buall trimoshi
Gatitu për plojë,
Kopenë e bishave
Asnjë s’e pritën-
Jo, zonja dhelpër
Lufta s’ është lojë.
E nisi bualli
Ikën me të katra
Sa ishte ditë
Mos ta zërë nata-
Natën savana
Është shumë e pa besë
Në kope bishash
Nuk mbahet shpresë.
KONGRESI I LIGATINËS
Me gjuhë të nxjerra
Ishin shtrirë bishat
Disa shkëlqenin në rreze,
Tjerat nervoze
Flenin në hije lisash .
-I gjithë mundi
Sot na shkoi kot
Nisi ankimet
E para tigresha-
Këlyshët e mi
Pas saj u ankua
Edhe nënë mbretëresha .
Vjeshtë e mbrapshtë
Sivjet na doli-
Një muaj që s’kërkuam
Asnjë thelë kaprolli...
Për kokë të drenushës
U betua tigri plak
Do ta ndez krejt fushën
Ose do të marr hak.
-Nuk lejoj ashtu
Të ma luaj bualli
Me mua të tallet
Bizoni kryeneq
Për t’u majmur
Unë u jap truallin
O zot, pse jam lindur
Kaq soj fatkeq...
Si nuk pati mëshirë
Bile një drenushë
Për këlyshët e mi
Të bëhet kurban
Si s’iu ngatërruan këmbët
Duke ikur në fushë
Bukuroshja zebër
Krejt ashiqare
Qeshet me mua
Dhe luan hajgare.
Në bark po më gërryejnë
Uria e inati
Për fajin tënd
O mbret leshgjati
Për mëkatet tona
O mbret rezili
Për dështim tonin
Tash dëgjoi Brazili.
KARNAVALET NË LIGATINË
-Ta humbësh një betejë
S’e ke humbur luftën-
Tha luan mbreti
Duke lëmuar gushën.
Mos u dëshproni
O fisi im
Gjithmonë nga brenda
Pushtohet kalaja
Zonjën dhelpër
E kemi për ngushllim
Gjithë savanën
Do ta zë hataja !
Unë propozoj tash
Ta nisim një kongres
Bishat e botës
Tok t’i bashkojmë
Me dinakëri,
Pa shpirt e pa besë,
Savanën së bashku
Tok ta pushtojmë.
Për kongres tashmë
Kemi kompjuterin
Postën elektronike me internet
Tashmë nuk na duhet
Si dikur postieri
Për tri ditë bishat
Arrijnë në kongres.
Nisja e shkruaj
Ti çatall miku
Dërgoje mesazhin
Kah Antarktiku-
Ariun e bardhë ftoje me besë
Nder e imazh ka për kongres:
Mik i pa njohur
Me gëzof të bardhë
Me shpirt xhungla
Në kongres të fton
Vendin nderit
E ke në radhën e parë
Afër mbretit do ulesh në fron.
Valle e argëtim
Do ketë në ligatinë
Si në
Do të bëhet karnavali
Kaproj, drenusha
Dhe zebra dotë vijnë
Dhe ti do t’i prijsh
Valles i pari.
Në ligatinë do të njohësh
Edhe të tjerë miq
Që në ëndrra të bardhë
Për natë të shohin
Zebrën e drenushën
Gomarin me kërriq
Që mezi presin
Në ligatinë të të shohin.
* * *
-Mos harro, thirre
Edhe ujk cuklanin
Anashkaloje pisin
Ujkun e Siberisë-
Mjafton të përfaqësohet
Me te Ballkani
Me ndonjë hijenë
Të Nigerisë:
Eja, or vëllaçko
Mezi po të pres
Në ligatinë kemi gosti
Dhe maskaradë
Të përshëndet
Vetë babai mbret
Do kemi mish qengji
Mjaltë dhe omlet.
Gjumin në pallat
Në një cep
Do ta bësh pranë
Mikut tonë kali.
Hirësia jote
Juri karnavali
Për valle sutash
Aromë portokalli.
Nuk din si është
Ligatina gjatë territ
Sa shkëlqen bukur
Lëkura e krokodilit
Për zonja të rënda
Është lëkura e panterit
Në qendër të Londrës
Në pallate të Pikadillit.
* * *
-Kinën e Indinë
Honkongun me Himalaje
Do t’i përfaqësojë
Ndonjë bishë mortaje.
* * *
-Në Australi thirre kengurin
Me barkun lëshuar që e ka si thes-
Soj yni s’është, ai farë burri;
Budalla si është, vjen ose vdes:
Të përshëndesim
Mik nga
Të na vijsh mik në aheng-
Në maskaradë jehojnë
Kitara e boriat
Për ardhjen tuaj
Mbesim me brengë.
Me balet modern
Do festojë ligatina
Eja,or mik
Në festival karnavali
Me bijat tuaja
Trup balerinash-
Me këngë e valle Rion e kallim:
* * *
-Mos harro, çakall
Shkruaj edhe Afrikës
Për Kalin e Nilit
Mesazh të qartë-
Ta mashtrojmë budallain
Në pikë të ditës
Me shumë dredhi
Ta luajmë këtë kartë.
I majmë dhe i trashë
Me peshë dy- tre tonë
E gjithë xhungla
Do të ngopet me mish-
Mos u merakosni,
Ndoshta do të vonojë
Në lumenj e oqeane
Ka rrugë trefish:
Or i shenjti Kalë
I Nilit të Afrikës
Mbreti i Amazonës
Shumë të përshëndet
Të vijsh n’ ligatinë
Në pikë të ditës
Në daç nëpër ajër
Tokë ose det.
Në Amazonë do kemi
Sivjet dasmë të madhe
Pak politikë
Dialog në kongres
Për ty kam kositur
Bar në luadhe
Shumë alga deti
Dhe tagji me thes.
Pas kongresit
Vemi në festival
Aty takohemi
Edhe me të tjerë mbretër
Sheh si hedhen
Vallet në karnaval
Eja mik, e njihe
Edhe një botë tjetër.
* * *
-Nga Evropa
Të gjitha bishat le të vijnë
Me fis e farë
Jemi një gjak-
Hamë drekë në xhungël
Darkë n’ligatinë
Dhe muhabete
Bëjmë për merak.
* * *
Priti gjatë i përgjumur
Foli aligatori
Mos bëj hile ,
O babai mbret
Fisi im
Nuk është kurrfarë hori
Përse nuk ftohet
Edhe ai në kongres?!
Pse nuk e ftuat
Gjarpër Pitonin
Pse injoroni
Boan e gjatë?
Anakondën e verdhë
Për mbret të fronit
Nisi të ankohet
Krokodilli i ngratë.
Në Amazonë po ngordhim urie
Gati jemi të dalim faret-
Nuk vinë më ndihma
Si dikur prej mbretërie
Me sojin tim
Mos bëni hajgare!
Me minj e breshka
Nuk mbahet shpirti
Për një mëz zebre
Goja po më thahet
Savana e mallkuar
Tash ma njeh flirtin
Tok pinë ujë bashkë
Asnjë nuk ndahet.
Edhe unë po digjem
I gjallë për një sutë
Janë bërë dembelë
Foli mbreti ngadal
Pak si me të butë
Gjithë ditën flenë
Gjatojnë nëpë terr.
Për në fund
Prapë mërmëriti mbreti
Ndërsa në faqe
E lëpinte mbretëresha
Në ditën e diel
Do mbahet kongresi
Këtu vendos unë
Se kështu e desha .
ARIU PLAK VETË RA NË LAK
Në ditën e premte
Heret nga Antartiku
U
Plot peshk të ngrirë
Ariu i bardhë
Te luan miku-
Në vapë të Brazilit
Më bëjnë mirë.
Me një varkë ariu
Mbërriti në Londër.
Për në
U
Në brigje të Amazonës
Budallai zbriti
Pa pandehur rrëshqiti
Ra në kanion.
Mirë se erdhe o mik,
Nervoz tha Pitoni,
Tek pushonte rrotull
Në fund të humnerës,
Këtu është trulli im
Këtu e kam fronin
Vetë gjen skëterrën.
Tash po kuptoj
O gjarpër i verdhë
Unë qenkam për akull
Jo për verë
Tash u bëm një
U shkri Antartiku,
Janë rrena globale
Trastën kam mbushur
Plot peshk të ngrirë,
Kam piranë edhe sardele
Por, ti mik
Me gëzof të bardhë
Tamam sikur dele.
Xhungla me lisa
Krejt u përgjak
Luftë e ashpër
Në fund të honit
Ariu i bardhë
Keq ra në lak
Dhe përfundoi
Në strofull të Pitonit.
UJKU TEBDIL NË KONGRES
Të shtunën u
Krejt tebdil
Me gëzofin gri
Shajkaqë e kryq
Me ikona Ballkani
Me mendjen prishur
Me shpirt të zi.
Në Athinë e mori
Edhe motrën dhelpër
Me gëzof të zi
Si dashi me lesh
Në
Edhe ujku tjetër
U nisën n’Brazil
Shkuan në
Heret të dielen
Mbërritën në xhungël
Në fron i priti
Vetë baba mbret-
Vetë erdhët
O ju kokëkunguj
Në xhungël ujqit
Shpesh bëhen desh.
Unë kam gabuar,
Ti ke mëshirë
Shërbëtor yti jam
O baba mbret,
Ujku i Ballkanit
Nisi me të mirë
Krejt Ballkanin
E kam lënë shkret!
Në Ballkan s’kam lënë
Asnjë kokë deleje
Asnjë kali
Më atje s’hingëllinë-
Nuk gjenden dhi,
Asnjë bisht pele
Me ushtrinë time
Të gjitha i grimë.
Atje në Ballkan
Kam veç një armik
Që sundon i vetëm
Në bjeshkë të Sharrit
Sa më shpejt, baba
Më duhet të ik
S’e lë dot bjeshkën
Në gojë të të marrit.
Në Bjeshkë të Nemuna
Pushon qetë arusha
Si ty në xhungël
S’di t’i ngihet gusha.
Ka bërë mbretëri
Kështu sikur ti
I mban nën kontroll
Kosovë e Serbi...
Ariu i murrmë
Me zë të keq
Me fis e me farë
M’u ka bërë dreq
Gjumash dembel
Mish qengjash ha
Denbabaden mbret
Njëqin shpella i ka .
Mos më rrëfe rrena
O ujk cuklani
Me dhëmbë kërcëlloi
Jaguari i zi
Këtu i thonë xhungël
Më xhungël se Ballkani
Për një minutë
Ujku u bë thërmi.
Kenguri i vogël
Ka hapur internetin
Larg në Sidnej,
Në një mbrëmje vonë -
Vrapoi tek e ëma
Që kishte fjetur
Teksa motrat lazdrane
Luanin n’saksafon.
-Zgjohu mama
Thirri voglushi
Nga Brazili nënë
Kemi një “imel”
Tashmë nënë jemi dikushi-
Nxito të nisemi, nënë
Tash nëpër terr.
Mbreti na ka ftuar
Në xhngla të Amazonës
Thot se atje
Do bëhet dasmë-
Në të kthyer, nënë
Vizitojmë Arizonën
Ngopemi me sanë
Më nuk hamë kashtë.
Motrat e dëgjuan
Voglushin kengur
Edhe ne,atje
Do hedhim valle -
Shkëmb më shkëmb
E gur më gur
Do të vallzojmë tok
Me motrat sorkadhe.
Ngrehu mama
Mos na bëj hile
Babai mbret
Do t’i paguajë biletat-
Do vallzojmë n’savanë
Si na ka hije
Dhe do na quajnë
Kenguret këmbëlehta.
Atje do gjejmë
Bukuroshën zebër
Konakun do ta kemi
Te bukuroshja drenushë
I kemi për kokë
I kemi për zemër
Duan paqe si ne
Nuk duan luftë.
Pritni more fëmijë
Lutej nëna
Tok me babain
Bashkë do të vendosim
Tash është terr
Nuk shndritë as hëna
Na ka djegur tambli
Tash i fryjmë kosit.
Fëmijët iu lutën
Dhe babait kengur
Të fluturojmë, babi
Në Rio nga Sidnei
N’Amazonë këmba, o bij
Mos na shkeltë kurrë
I gjallë s’do kthejë.
Shumë të ligjë
Ka në atë mbretëri
Luanë e tigra
Jaguari i zi-
Krokodilë të shëmtuar
Shumë ka Amazona
Ka gjarpërinj të tmerrshëm
Pitonë e Anakonda.
Krejt me xhungla
Rrethohet lumi
Larg janë qytetet,
Larg është katundi
Kurrë nuk ka shkelur
Këmba e njeriut
E rëndë është jeta
Edhe për trup të ariut.
Atje është mbretëri
Me zemër gur
Nuk kanë stemë
Nuk kanë as flamur
Nuk kanë nder
S’kanë besë as kurorë
Një stinë ka viti
Kurrë nuk bie borë.
I vogël isha
Kur më ftuan në kongres
Në Pirineje,
Diku në Evropë –
Ujku e dhelpra
Ma luajtën me të pa besë
Me dredhi e lajka
Më hodhën në gropë.
Prandaj, më dëgjoni,
O bijt e mi-
Kurrë me bisha
Mos zini miqësi,
Në jetë vlen një zakon-
Për gjithmonë mëson.
KALI I NILIT S’ËSHTË BANDILLI
Shkuan “imel-at”
Deri në deltë të Nilit
Në adresë të kalit plak-
Të adresuara nga Brazili
Dhe të shkruara krejt me gjak.
Fjalët e para luani i nisë
Fjalët e ëmbla çatalli i sosë
Me dashuri dhelpra i qëndisë
Hipur në lis panteri i vulosë .
Të kemi mik për kokë të mikut
Në kongres të na vijë bandilli
Të na rrojë për jetë e mot.
Shkruan tigresha me dredhi
Në xhunglën tonë shijoje jetën
Mos u digj i gjallë në shkreti.
-Eja pra, ti i shenjti kali
Ne të presim në Amazonë
Det e fusha, nuk ka male
Parajsë xhungle këtu i thonë.
I lexoi kali “imel-at”
Me të madhe qesh me letrën
Të madh e paskan sherrin derrat
Këta të zi e shkretojnë bjeshkën.
Në breg të lumit
Lavdi Zotit që m’dha shëndetin
Shikon hartën
Kali i Nilit hap internetin.
Për imtësira, kali pyet-
Jeni shtet apo farë klani
Në xhunglën tuaj
Nuk e lë kryet?!
A thua është larg Brazili,
Amazona ku derdhet në det,
A veron atje krokodili,
A ka ligj a ka pushtet?
Si të arrij në atë mbretëri
Sy më sy me luanë, a rri
A e gjej kushëririn kali
Në shesh të savanës që ha
A e takoj tezën zebër
Që pantera e ka për zemër.
A mund ta has mikun bizon
Brirë mpreht e trim për fron?
Falemnderit luan mbreti
Në “imel”shkruan Kali i Nilit
Dashuria diku treti-
-Nuk jam unë kurrëfarë bandilli.
Nuk kam trup të hedhem në valle
Nuk e di ç’është maskarada-
Në Afrikë kemi tjera
Përreth Nilit bëhet parada...