Luan Çipi: Elegji për Murat Banin

ELEGJI PER MURAT BANIN*

Nga Luan Çipi

Më njëzetetre janar

Qielli dhe toka gjëmonte,

Hata e madhe kish ngjarë:

Murat Bani më nuk rronte.

Kishte ardhur Vlora mbarë:

Miq e shokë e gjitoni,

Elbasanas dhe Lushnjarë,

Burra, gra, pleq e fëmijë.

Të përcjellin për në varr

Të nderojnë, si rrallë një tjetër,

Kokën ulur, duke qarë

Lotë rrjedhur nëpër mjekër.

Ku ti gjejë forcat Durimi

Djali yt, larg i mërguar,

Ku do mbështet Silvana,

Vajza jote e vetmuar?

Ti i le shokët brengosur

Vllezër, motra të helmuar,

Mirkën grua- sakatosur,

Tre nipat të dëshpëruar.

Kortezhi heshtur po ri

Secili për ty mendon:

Mënçuri e bukuri.

Urtësiamë nuk rron!

Sapo ike në zefir,

Ike, vetëm si gjallesë,

Po emri Murat i Mirë,

Asnjëherë nuk do vdesë.

Murat Bani, ekonomist i shquar, në shkallë vendi.

30.01.09