Dy poezi nga Neki Lulaj

Neki Lulaj

Poezi kushtuar heroinës Xhevë Lladrovcit

Nata shpohët nga krisma pushkësh,

n`prag të portës,trokët lirija,

zhurmë,rrugëve e marshe ushtrie;

UÇK-ja nderë shqiptarie.

Hijët rritën kur agon hëna,

qetësi burgu dikah në Kosovë

me plumba drite qëllojnë mbi armikun.

Epope e Re ,nuse krushq e dasmorë.

Shqiptaria,sërish hap portat dhe zemrat bujare

Ofron ushtarë,armë,bukë e municion,

thonë liria tash nuk është largë

ajo tani më,më ledhaton e të ledhaton.!

Ferr ishte jeta,kaluar me mashtrime,

nga sllavia, gënjeshtarja me e madhe në botë

u tmerruan kur luftuan edhe vashat,

me burrat e tyre ato ranë dëshmor

Xhevë Lladrovci,e shumë vajza te reja,

që nuk patën frikë nga vdekja,

në Likoshan dhe në shumë beteja të tjera,

u treguan bishave se si fitohët përjetësia.

Tek Mrizi i Zanave

Biro atje tek mrizi i zanave,

mos t´ze terri,mos t´ze nata,

atje kafshon pa mëshirëshem nga tradhëtia,

kafshon vrasja nga pusia.

Atje kur zbardhë drita e ikë terri,

nuk ngelë gjurmë,as nuk takon njeri,

lugetërit e natës ata mëkatarë,

i zhduk Agimi,më aty s´ke për t’i parë.

Mëkatarët, argatë të Serbisë,

që pijnë gjak të Shqiptarisë,

që pas luftës shekullore,

vranë vëllezërit veç për pare.