Luan Cipi: Miku i artë

Luan Cipi

MIKU I ARTË

E  njihni, apo s’e njihni

Mikun tim zemër artë?

Është Minella Kostandini,

Po e them me zë të lart!

Ti, o djalë, vajzat e mia,

Kur të lexoni ditarë,

Në aktorët “ vip” të tijë

Mino-ja zë vend të parë…

Do qëndrojmë të pavdekur

Përherë gjallë, pranë e pranë,

Lidhur fort, derdhur si hekur,

Nuk ka ngjarje që na ndanë.

Jemi njohur shumë herët,

Sa dalluam nënë e babë

Dhe nuk ishim si të tjerët,

Po, si dy kokat në shkabë.

Nuk na lidhi dhënia, marrja;

S’u deshëm për interes,

Nuk ishte në qendër parja:

Po, një lidhje besa- besë;

Sporti, qysh në fëmijëri,

Librat, deti kaltërosh,

Këngët, vallet, në rini

“Gëzo çastin, që të rrosh!”

Dhe më pas, si familjarë

Punë ditën, aheng natën.

Kudo ishim të pandarë,

Në dysh e ndanim kafshatën.

*

 “Mino Puri”, ku je vallë?

Kam shumë vite pa të parë,

Për mua je ende gjallë!

Ngela me lule në varr.