Luan Çipi: Një histori me pleq vlonjatë

Luan Çipi

NJË HISTORI ME PLEQ VLONJATË

Si dikur, vite më parë,

Kur fëmijë ishim në Vlorë

Tani pleq, të pa ndarë,

Rijmë të lidhur dorë për dorë.

Hamë e pimë  e kuvendojmë.

Kur dikush ka  përvjetorë,

Me mendjen gjithnjë jetojmë

Sikur gjëndemi në Vlorë.

Dikush thotë: është jashtë logjike

Kur një plak bën si i ri;

Nis e merr natyrë komike

 Ahengu në pleqëri.

Jo, mor, jo! Unë protestoj!

Nuk të bëjnë vitet plak,

(Ndaj përpiqem ti harroj,

Duke pirë këtë bardhak),

Po kurgjithcka është shuar

Mendimi është i vonuar,

Vullneti i plogështuar,

Ske dëshirë për t’mbijetuar.

Unë plak quaj  një burrë,

Që gjith’ jetën hiqet zvarrë,

Nuk evidentohet kurrë

Dhe në shtrat është si në varr.

Hajde , shokë, nisni këndoni,

Hani, pini pa merak

Tamam si Anakreoni,

Merrni shembull nga ky plak.

Lexoni Homer Khajamin

Dhe kërceni e lëvizni,

Rruhi të mos shtoni dhjamin

Orët, tuj ik, i grisni!

Pa dikush do bëhet “hije”

S’jemi lisa, s’po gaboj,

Edhe vdekja po të vijë

Të na gjejë me këngë në gojë.

Tiranë,  Restaurant “Vlora” , 2010