Cikël poetik nga Linda Fejzaj

Linda Fejzaj

 

Poezia e Linda Fejzajt bie në sy për freskinë, këndvështrimin, dhe në mënyrë të veçantë për analizën e brëndshe të mendimit. Shquhet për modestine e saj në varg dhe në jetë.

 

Pilo Zyba

 

 

DËSHIRË

 

Nje jete te tere renda pas teje,

dhe bota me dukej veshur ne rubin,

te shihja naten kur tek yjet shkoje

kur puthje henen gjithe shkelqim...

 

Ah,te kisha krahet e pulbardhes

tek ty do rendja gjith gezim,

sterkalat,te benim fjale dashurie

mbi dallge te vallzonim,gjer ne agim...

 

Ne krahet e tu ,ti te me merrje

e bashke te niseshim per fluturim,

un fjongo e bardhe qe prek endren

ti fjongo e kalter qe prek mbrekulline.

 

Vegim lozonjar,s'me le te mbyll syte

se vec prane teje gjumi me ze,

o puthje e gjate qe tret kaq mistere...

ne oqeanin tend do mbytem e sdal me...

 

 

KËRKOJ VETEN

 

Mes dhimjeve te viteve

kerkoj vehten diku,

as vet s'e di perse

as vet s'e di se ku.

 

Kerkoj ne erresire

me hijen time te luaj,

te qaje...te qeshe...

te eci dhe te vuaj...

 

Kerkoj ne horizonte

kerkoj por s'gjej gje

mos valle ne hijen time

nuk jam as une me???.........

 

 

NËNA

 

Ne reren e detit qe puthet me vale,

me lapsin magjik po shkruaj nje fjale

kjo fjale magjine e bukur shperndan,

therret "NENE" si simfoni anembane....

Nga kjo fjale dhe dielli mallengjehet,

"NENE"therret dhe e puth me rrezet,

 

Natyra me dritat verbuese,

plot mall,ty nene therret me zerin e saj...

Une lumturohem nga kjo gje e rralle,

qe buron nga shpirti yt i bardhe...

nga thinjat e tua qe derdhen si ar

NENE te them gjithmon qofshe e bardh...

ti me dhurove jete...drite...bukuri...

ti me dhe ndjenje ...me bere njeri...

ne kete dite te bekuar dua te te uroj...

 

 

TRISHTIMI...

 

Une ,ti dhe trishtimi,

Te ulur ne prehrin

e vetmise

Idete dhe mendimet

e mia,

Vorbull ne mendjen

e dashurise,

 

Ne zemren e saj

te pafajshme,

U struka padashur

nje dite

Ne syte e perlotur prej dhimjes

 

Ngeca

 

Aty pabesia me zuri

prite

 

Qeshte e me pas

ngerdheshej,

 

Dhe krifen e arte tundte lehte,

 

Si hipnoze vepronte

mbi trurin,

Mendjen ta conte tek

rete

E mjergulluar teresishte prej ndjenjes

 

AJO,

mendje me nuk punoi

 

S'me erdhi keq per

mendjen.

Por per zemren e gjore.

 

Qe me nuk diti

te dashuroj...