Cikël poetik nga Jorgo S. Telo

NËPËR DRITËHIJEZIMET E JETËS

 

(Cikël poetik nga Jorgo S. TELO)

 

 

1.UJËVARAT E FIKSIMEVE TË MOSHËS

 

Përherë më shkarrëzehen përsysh

ujëvara mbresash,

ujëvara bëmash,

ujëvara fytyrash,

ujëvara karakteresh,

ujëvara vlerash

                          e antivlerash

ujëvara flokësh,

ujëvara ndjenjash

                           e fjalësh.

Jo se i përmbledh unë

                           me zor e përdhunë

I përmbledh mosha me tekat

                                     e fiksimet e veta

Zbresin ato të papërmbajtura

si adoleshentet

                           prej shkallësh.

Herë ledhatare e ëmbëlshore

Herë të ngrysura dhe lënguese

Herë me ftohtësi bore…

Përmbajnë ujëvarat brenda rrymës

tërësinë e viteve të mia,

të papërfshira

nga ylberësia.

Më së shpeshti përshfaqen

me ngut të pamotivuar.

Turren vrulltas

mbi vetullat

e përmbi qerpikët e mi

                           të moshuar.

Përmbajnë ato në vetvete

 tërë torbën e plotuar

       me më të ëndshmet përjetime

Me mallin për vendlindje

 Me pasionin për dije,

Me xhelozinë për rininë

                           e tejshkuar

përzier me dhimbjet

                       dhe çdo etje,

ku janë  endur dhe enden:

Mbijetimi i jetës, njohja e botës, përjetësia…

enden ende mbi ballin e latuar

                          e përmbi flokët e thinjuar;

homazhe të njëpasnjëshme duke përcjellë…

Vendin e merituar

                              të nderit

ua lë më të privilegjuarve

 që kam brenda shpirtit.

Vetëm emrin

                   dhe kujtimët e mira

ruaj me fanatizëm

                        për ata/ato…

Nuk na lë perdja

             prej guri e balte

                      t’i shohim e të na shikojnë.

Në kupolë të hapësirave ndjenjësore,

 që zemrën kanë për seli;

Përshfaqet ballëlartë

Hyjnesha e mendimit,

respektit e nderimit

virtyteve, ëndrrave dhe shpresave

mbi të cilat qëndron gjithësia:

Në piedestal të ndjesive të mia

 në çdo fytyrë viti

Përballja e maktheve të jetës,

Sa më tepër hovëzime shpirti…

Mirënjohja,

              mirësia,

                         DASHURIA.

 

2.HUTESË            

 

Dikur...

I zgjata duart;

 

dritën e vezullimtë

të syve të tu

ta rrëmbeja...

 

Mbeta i hutuar,

i hutuar në rrugën drejt dritës.

 

3. TË  JETOSH

 

Të  jetosh;

a  s’do të  thotë,

të  mëtosh për dëshira?…

 

Të  jetosh;

a  s’do  të  thotë:

të  duash  ajrin,

të  duash  qiellin,

të  duash  mbitokën

dhe  detet  e  kaltër?

 

Të  jetosh;

a  s’do  të  thotë,

të  sfidosh

errësirën, ligjet gjysmake, kopracinë shtetërore?...

 

Të  jetosh;

por, ama,

pa  u  përgojuar  për  keq...

 

Të  jetosh;

por,ama,

pa  hedhur  valle  me  dreqër!...

 

Si t’ua vrasim nepset myteberëve;

Jetojnë ata/ato,

Ushqehen

Me dhimbjen e të tjerëve…

 

4.S’MUND!...

 

Arëza, grenza rrotull  më  vijnë

Përsysh më vërdallosen

sikur  t’i  kem  lyer qerpikët

me  mjaltë.

Ndërkohë  më  qerthullon

një  e  padurueshme  etje,

një  etje e pafund...

Izolimi  po  më  shkund...

 

Mes  arëzash  e  grenzash…

Të jetosh.

O jetë e kërcënuar1

O arkitekturë bosh!

 

5. SA   TURP!

 

Nuk e  mbyll portën  nga  brenda.

S’i  dihet, ç’ngjet...

Mundet  të  harrojë  punën e  vet

z e m r a,

kur s’e pret... 

 

Sa  turp, të  të  shkallmojnë  dritare  e  portë!

E  trupin

të  ta  gjejnë të  ftohtë!..

Turp e tmerr.

Kotmëkot

të gjallët e kredh në sherr…

 

6. MUZGJET

 

Mundet  po  ecim

në  shtigje

muzgjesh

të  plagosura.

Të  mos  habitemi,

pse  na  përzhiten

qepallat  e  pluhurosura.

Habitshëm

s’ka  pse  t’i  hapim  krahët

anë  më  anë.

Muzgjet  e tanishëm

Peshkaqenë  janë...

Na  brejnë kockat,

Shpirtin.

Të mashtruar

nga vitet që ikin…

 

7. SA   TURP!

Nuk e  mbyll portën  nga  brenda.

S’i  dihet, ç’ngjet...

Mundet  të  harrojë  punën e  vet

z e m r a,

kur s’e pret... 

 

Sa  turp, të  të  shkallmojnë  dritare  e  portë!

E  trupin

të  ta  gjejnë të  ftohtë!..

Turp e tmerr.

Kotmëkot

të gjallët e kredh në sherr…

 

8. SIRENAT

 

Çdo   njëzetekatërorsh

“Telegrame” më  vijnë

prej  “Botës  Tjetër”...

Kërkohet  me  ngulm,

të  bëhem   “pjesëtar”  i  Saj...

E  zemra  s’më  ndien  të  qetë.

E  shpirti...

herë  më  bën  të  qesh,

herë  më  bën  të  qaj.

 

9. ÇAPITEM

 

Dha urdhër Fati:

Çantë e bastun në njërën dorë t’i mbaj.

Shpirtin e ndezur – brenda vetes.

Eci kërmillthi… shkel mbi trotuar.

Eci përmbi kohë e ngjarje

drejt jetës, drejt vdekjes.

Çapitem.

Ç…a…p…i…t…e…m…

Dikujt i largohem.

Dikujt i avitem.

 

10. KOMBËTARE

 

U përplasën shekujt mbi  ne…

Trysnitë na e rregjën lëkurën.

Jemi më historipasurit mbi dhe:

Edhe si fitues…edhe si humbës…

 

11.ORËT E JETËS

 

Vetë njeriu

krijesa më sipërore e natyrës

mbetet.

Thuhet që e krijoi Hyjniu…

Tani riprodhon vetveten…

Jam përpjekur,

këmbëngul vazhdimisht:

Tek njeriu

orët e jetës

 të tiktakojnë  mrekullisht.

 

12.  TA GJEJ VETEN

 

Kam kërkuar, kërkoj vijimisht:

Ta gjej veten në botën e paFUND;

Në ç’pikë ndodhem?

A jam i dobishëm?

A mos, vallë, në një “hiç” po humb?

 

13. PËRPARA SE…

 

Ç’mrekulli, të mos i trembeshim vdekjes!

Prapa veshit  të nëmurën e kemi.

Pareshtur lypset vlagu i këesaj je te.

Përpara se vdekja

do të na vijë,

apo, (kundër dëshirës)

 do t’i vemi…

 

14) ARDHMËRIA

 

Shumëkush mendon “ZJARRIN E MADH”

Mendon “APOKALIPSIN”…

Dhe njerëzit frika po i  mbërthen nga mesi…

Të tulatur po ndihen ata;

Thartojnë buzët nga… “teknostresi”

 

15. DËSHIRË

 

S’e kam ëndërruar kurrë:

Në  jetë të bëhem “Hero”;

Ama, për ç’përmban fjala “burrë”,

Dëshiroj ta kem domosdo.

 

16) PORTAT E ZEMRËS

 

Të heshtura rrinë portat e zemrës.

Ulërasin “menreshat” herë – herë..

Të mungojë lubrifikanti këngë,

Gërryen shpirtin çdo antivlerë…

 

17)GËZIM DHE VUAJTJE

 

Gëzoj me gëzimet e të tjerëve,

Vuaj realitetin tim…

Kujt gjallërinë e hershme.

Ta marrë dreqi!

Pse vitet rinore nuk paska rikthim?

 

18) HESHTJA

 

Ç’e bren heshtjen?

Do t’ia hap heshtjes dyert.

Të  dalë ç’ mban përbrenda…

Vërtet nuk ka heshtje të përkryar.

Ah, të dija, ç’e bren

e për cfarë ia ka ënda?

 

19)DRITË – HIJE

 

Po të më shihni të tjetërsuar;

Nuk jam ai që duhet të jem.

Diçka prej meje është privuar…

 

20) ËNDËRRIM

 

Me urdhër magjik  mblodha shtojzavallet.

Mes tyre shndriti si perlë një vajzë.

U  bëra Hyjni dhe i shtrydha malet.

Me floririn e tyre sajova një unazë…

 

21) ZENIT

 

Prehem në çlodhjen tënde të blertë.

Këndoj me buzët e tua – hark drite.

Ëndërroj brenda gjumit tënd të qetë.

Zgjohem në mëngjese poetike…

 

22)  STREHIM

 

Tek buzëqeshja jote

 i  gjej strehë ëndrrës.

Tek qielli i syrit tënd

 i bëj fole zemrës.

 

23) NË KËRKIM

 

Eh, sa jam stërlodhur

 në kërkim të ndershmërisë!

Në tregti gjeta njëfarësoj.

Në dashuri – sa për të zënë sytë.

Në politikë – asnjë majë thoi…!