Demir Krasniqi: Fazli Grajçevci

Nga thesari ynë popullor:

 

            FAZLI GRAJÇEVCI

                        -Rapsodi popullore-

 

Po knojmë kangë me çifteli ,

Për flamurin kuqezi !

Na ni kangë qi dojmë me knue ,

Ni arsimtari ja kem kushtue ,

Veprat e tija mej përshkrue ,

Me ni kangë s’ mujna mej knue !

 

N’ mëngjes herët , dielli pa ague ,

Ky Fazlija , koka que ,

N’ Dobroshevc për me shkue ,

Nxanësit tanë mej edukue !

Prej Prishtine , lajm ka shkue ,

N’ Komoran , paskan urdhnue –

Në Stankovc , duhet me shkue ,

Fazli Grajçevcin me e kërkue ,

T’ gjallë , ja t’ vdekun n’ Prishtinë me prue !

 

Milicinë i kanë shtrëngue ,

Për Stankovc i kanë dërgue ,

Në shpi , djalit , i kanë shkue ,

Ah, në derë i kanë trokllue ,

Aty , Fazlija s’ ish qillue .

Hala dielli pa ague ,

Baba i tij i ka hetue ,

Po shkon djalit mej kallxue –

Dikush n’ derë asht tuj t’kërkue !

 

Dhe Fazlija , dalë asht kanë ,

-Hajdi mrena – u paska thanë ,

Si te na qi asht zakon !

Por këta mrena nuk janë shkue ,

-Na ma shpejt duhet me u shtrëngue ,

N’ Komoran duhet me shkue ,

Na ni mbledhje e kena caktue ,

Do probleme mej shqyrtue !

 

Por Fazlija e ka hetue ,

Milicisë ju ka drejtue :

“Kërkoj falje , n’ shpi me shkue ,

Me ata robë me u hallallue !”

Shpejt e shpejt n’ shpi koka shkue ,

Me robë t’ vet asht hallallue !

Amanet jau paska lanë :

“Si n’ ma faltë Zoti, naj djalë –

Flamur , emnin me ja lanë ,

Se për ta, unë, jetë du’  me dhanë !”

 

Aj Fazlija, djalë drangue ,

Me familje a  hallallue ,

Sa me t’ shpejtë e kanë kaplue ,

N’ tomobil e kanë ngarkue ,

N’ Komoran kur  paskan shkue ,

S’ kokan nalë hiq me pushue ,

Për Prishtinë, drejt paskan shkue ,

E n’ hapsane e kanë que ,

Dojnë me ja nxjerrë shpirtin me dru-e!

 

Rankoviqët n’ kamë janë que –

Nja dhetë vetë naj kanë formue ,

Kanë marrë djalin me e gjykue !

-O, Fazli, ti drejt me kallxue ,

Bashkëpuntorët qi ke bashkëpunue ,

Çka keni dashtë , ju , me kërkue ?!

Por, Fazlija s’ ka tregue ,

Kurrë farë fjale s’ kam me pranue !

Kur poj mshojnë shpinës me kamxhi –

Krejt  e mloj qaj gjaku i zi !

Por , Fazlija ishte betue –

Jetën e vet me e shkurtue ,

E kërkan mos me e tradhtue !

Jo, aj vet  qi po ndërron jetë ,

Fisit t’ vet , n’ derë kush s’ poj jet ,

Por , qe besa , shqiptarëve krejt !

 

Fort , Fazlisë ju kanë ngrëmue ,

Dojnë me ja nxjerrë shpirtin me drue !

Por , Fazlija s’ asht dorëzue ,

Tej sa shpirti e ka lshue !

E të gjithë ishin tubue –

Na ni plan dojna me e marue ,

Se n’ hapsane jetë ka ndrrue ,

E n’ spital kemi me e que ,

E tu mjeki me e lajmërue ,

Se n’ spital shpirti e ka lshue !

 

Se mesnata kur a shkue ,

N’ tamabil e kanë ngarkue ,

E kanë marrë n’ spital me e que !

Ali Sokolit, ju kanë lajmërue –

Hajde këtu, ti , me nënshkrue ,

Thuej, ky djalë këtu jetë ka ndrrue !

Por , Alija  shqiptarë  ish kanë –

Kurrë farë shkrimi s’ kam me dhanë !

Qofshi t’ poshtër , o tradhtarë ,

Na munoni pse jem shqiptarë !

Prej menjes s’ madhe nuk ka punue ,

Drejtat tona i ka kërkue !

Ju, muni ku t’ doni me e que ,

Se për t’ gjallë, s’ kam me nënshkrue !

 

Nikliqit , ju kanë lajmërue –

Hajde këtu , ti , me nënshkrue ,

Se n’ spital. shpirti e ka lshue !

Me ‘i  herë qeni ka pranue ,

E n’ atë vend paska nënshkrue !

Këqyr , Fazlisë çka i kanë marue –

Copa – copa e kanë coptue ,

N’ ni sandak e kanë ngujue ,

N’ duplikat e kanë bllombue ,

E n’ Stankovc e paskan que .

 

Nikoliqi me ta ka shkue ,

Por s’ ka mujtë kush me e vërtetue ,

Se xhenaze ka egzistue !

Se n’ Stankovc, kur janë shkue –

Hiq – tha- vllada s’i ka lejue ,

As xhenazen me ja shique ,

Se n’çfarë gjendje e kanë que !

E patrullën e kanë formue ,

Vorrin e tina me ja rue –

Mos po shkon naj kush me e shplue ?!

E në vorr e kanë burgue –

Jeta e tina ka pushue !

 

Ngoni vllazën, me ju tregue –

Grueja e tina, me yzër ish qillue ,

Turqelike ish kanë qillue .

Ni djalë , Zoti ja kish dhanë –

Flamur emin ja ka lanë !

Mejherë  letrat ja ka rregullue –

Për Turqi, ajo ka  shkue !

Se  n’ Turqi, ajo kur a shkue ,

Telegram n’ Stankovc ka que –

E ju shnosh, se djali jetë ka ndrrue !

 

More shokë, more vllazni ,

Shumë kësi djemsh kem dhanë na t’ ri !

Me na gri , na kanë tubue ,

Nëpër burgje na kanë mundue ,

Na kanë rrehë, na kanë qortue !

Pesëdhetë e gjshta a qillue –

Akcionin e kanë formue ,

Burra t’mirë naj kanë tubue ,

Nëpër shkolla i kanë ngujue ,

Deshun, dathun, n’ borë e n’ shi,

Kamë e duer n’ borë tuj u ngri !

Nëpër borë, o haj medet –

Deder , pushkën pse s’po e qet?

A e kije, hiq s’poj vetë !

 

Shumë kem hjekë, ore vllazni ,

Nga kjo UDB-e e kjo Serbi !

Kurrë farë t’ drejtash s’ kemi gzue,

Shumë kem hjekë e na kanë munue !

Por , Fazlija s’ ka me u harrue ,

N’ zemrat tona a ngujue ,

Kurrë për s’ gjalli s’kem me e harrue ,

Emni i tij, s’ ka me u harrue ,

Zemrat tona janë pikllue .

Gjithë kah janë shqiptarët krejt –

O, Fazli Grajçevcit, do t’ i  qojnë rahmet !

 

                        Mblodhi dhe shënoi:

                        Demir KRASNIQI