Kalosh Çeliku: Pazari i grave

          Mëngjes. E ngarkova veten në shpinë përmes sokaqeve me gurë deri te Rrapi. Në një degë të tij sot kisha vendosur t`i varë armët. Nën hijen e tij do ta lidhja Gjokun. E dija se më pret një luftë e përgjakshme mes këtij bërlloku, që dita – ditës ma zente frymën. Vetëm, nuk e di pse ende nuk vinte Mikja të më jap gji nga ato dy shtamba.  Me siguri do të ma kthente fuqinë si Mujit e Halilit, që shtatë ditë e shtatë netë të mos i zbres Gjokut nga shpina. Shpatën ta ngrej lartë në dorë për liri, rrotulloj në ajër. Shtatë ditë e shtatë netë të pi verë me shtamba. Shtatë ditë e shtatë netë t`i shterë herdhet në këtë Shtëpi Publike. Shtatë ditë e shtatë netë ta vazhdoj luftën me penë…

                        

       Hi-hi-hiii... E kanë lidhur për Rrapi... Miken ia kanë përzënë në Lindje... Ferexhen ia kanë hudhur mbi kokë mbi varrin e Baba Shehut... Natë e ditë kanë lenur lesh Arapi… E kanë vendosur, nën Rrap ta mbysin me verë...

     - Heu Dashnor Delia, pse fol kështu me vetveten?!

     - Hi-hii-hiii... Më mirë të flas me vetveten se sa me Rrospitë Meshkuj. E kam frikë Nusen me pashterkë të kuqe… Frikë... Frikë... Nuk e di ti, sa është ajo e rrezikshme në shtrat… Gjithë natën e gjatë kur të dhunon mbi çati... Majë lisave…

     - Dashnor Delia, ngreja bythët në hava!...

     - Hi - hi – hiii. E kam bërë moti planin. Vetëm, frikë kam se, ajo e para do t`mi ngrejë mua bythën në ndonjë livadh...

     - Dashnor Delia, nuk e besoj, ti di t`a përdorish trurin…Armën...

     - Hi-hi-hiii... E di. Vetëm, atë shtrigë nuk e zë plumbi...

     - O Dashnor Delia, në mos e zëntë plumbi, do ta zë gjylja e topit...

     - Hi-hi-hiii... E ke lehtë ti të flasësh ashtu, pasi ende nuk të ka shti në dorë... E kur të të shti në dorë, atëherë flasim si burrat... Po, t`i lëmë këto marrëzira, a do të ma qesish një kafe?

- Jo,  Dashnor Delia pa ia ngritur bythët Nuses me pashterkë të kuqe në hava...

      - E kam ditur moti. Mirë ta bënë Trusakati... Maxhupi me dajre… Nusja me pashterkë të kuqe mbi çatia…

      - Dashnor Delia, ia qëllove me një plumb... Tashti e meriton një kafe... Porosite!...

      - Jo, nuk dua kafe nga ti, he burrë...

      - Dashnor Delia, pije një kafe!...

      - Jo, kafe ti pi me armiqtë, që gjithë ditën e gjithë natën bëjnë plane si të të vrasin, të të bëjnë atentat... Helmojnë…E di se, për ta e kam shkruar edhe një poezi...

      - Jo, Dashnor Delia. Gjithëçka kam ditur për ty, o trim mbi trima, po jo edhe se shkruan poezi!

      - Eh, zoti shkrimtar, këtu është gabimi... Hataja... Ti mendon se, vetëm ti di t`i shkruash Mikes poezi... E nuk e çanë kokën për poezitë e mia rebele, që i shkruaj rrugëve të Bit-Pazarit...

      - Vërtetë, ke të drejtë Dashnor Delia. Po, lexoma njerën!... Edhe ashtu moti nuk kam lexuar ndonjë vlerë të arrirë artistike...

      - Vetëm me një kusht. Që të mos i tregosh askujt, njeriu të gjallë se, po mori vesh Nusja me pashterkë të kuqe do të më shkep dajak gjithë natën mbi çati...

      - Jo, or Dashnor Delia. Jo. Lexoje poezinë!...

      - Atëherë, hapi mirë veshët edhe sytë... Poezia është antologjike. Ndodhë Kritik Ziu ta përfshijë në antologjinë e ardhshme të Pazarit të Grave...

         - Hi-hi-hiii... A të pëlqeu vjersha?

         - Nuk e di, Dashnor Delia... Nuk e di... Vendin në letërsi do t`ia caktojë Kritik Ziu. Ndodh? me k?t? poezi patriotike t? hysh edhe n? projektin e Qeveris?: “Makedonska knizhevnost”.

         - E kam ditur se, nuk merr vesh nga vjershat. E sa i përket Kritik Ziut, ai duhet t’i ketë herdhet na, si vorba deri në fund të këmbëve në përpilimin e antologjisë. Fatkeqësisht, herdhet e tij janë sa të gjelit... E kupton tashti, ku qëndron arti... Vlerat e arrira artistike... Ja, edhe arsyeja pse gjithëmonë t`i kanë ndërsyer Tun Batunët… K?lysh?t me zgjebe... Buçat e Katundit… 

        - Hi-hii-hiii... Jo, i kutpton vlerat artistike Maxhupi me dajre. Fakiri me Arush?n e tij asht e l?kur? p?r dore, q? vinte n? Katund t? na shes? vlera artistike. E ne si f?mij?, turr te porta, ta fusim n? l?m? me gjith? partalla.

           Maxhupi i biente dajres. Dhe, Arusha k?rcente, hiqte valle n? mes t? L?m?s. Ne u bienim duarve shuplak?, k?naqeshim me vallen e Arush?s. Maxhupi me dajre i p?rdridhte byth?t. N? fund, na e shtrinte dajren para nesh, t’ia paguajm? artin. Dhe, ne ia mbushnim dajren me para.

           Maxhupi me dajre e merrte Arush?n p?r dore, dilte n? rrug?. Ecte duke i r?n? dajres me Arush? p?r dore. Dhe, hynte n? tjet?r l?m?. E shiste artin e tij me para.

           E kujtova k?t? ngjarje t? f?mij?ris?, shkaku se: sot nuk e kemi k?t? Maxhup me dajre me Arush?n e tij p?r dore n?p?r Katund. Po, e kemi sojin e Maxhupit, q? edhe ky p?rpiqet t? shes? art, vlera artistike. E shtri dajren e arnuar p?rpara spektator?ve, po f?mij?t e soç?m nuk i josh m? arti i tij, nuk ia mbushin dajren me para. Koha e soçme e ka maxhupin e vet modern, jo me dajre, po me trumbeta. Edhe Arush?n nazemadhe, q? na e heq vallen si dikur n? mes t? Sheshit. P?r dallim nga ai Maxhupi i djesh?m me dajre, ky Maxhupi i soç?m me trumbeta shkruan edhe vjersha sakatike n? preh?rin e partive politike...

         Hi-Hii-hiii...