AKSIONI I ARMËVE
Halit Bogaj
Në një dimër të pashpresë
Që na mbeti në kujtesë
Përjetuam shumë mundime
Mbushur plot me maltretime
2
Kishte bërë planin Serbia
Të mundohej shqiptaria
Prej nesh pushkë ata kërkonin
Çdo lëvizje e përgjonin
3
Kush nuk kishte për t‘i blerë
Rrahej keq sikur përherë
Pushkën kush e dorëzonte
Ai disi mund të shpëtonte
4
Dhe asgjë nuk kish kuptim
Në atë vit plot me trishtim
Kur dhe qielli ish i zi
Në atë kohë plot egërsi
5
Oshëtimat në çdo anë
Shumë jehona kishin lanë
Na kujtohen prindët tanë
Që atëherë i kishim pranë
6
Të brengosur tek mendonin
Atë mërzi ta tejkalonin
Na dhuronin një shikim
Kinse kishin pak gëzim
7
Stacionet policore
Ishin bërë vende mizore
Prisnin njerëzit‘’për trajtim’’
Sepse ishim ne jetim
8
Pushkën duhej ta dorëzonin
Atë rrezik ta tejkalonin
Se përndryshe dihej mirë
Çka i priste në errësirë
10
Në skëterrë ishte Kosova
Që shoshitej në shumë sprova
Me zullumin e pandarë
Veçse ishim ne shqiptarë!
https://www.zemrashqiptare.net/