Martin Lleshi
ANTROPOLOGJIA E RRENJEVE
Udhëtuar kam nga nismë e grimbërjes
Këtej e matanë nëpër rrahje fortunash
Andromedës i dhurova flakën e purpurtë
Me tamel rritur udhës Qumshtit
Askush s`mund t`i matë rrënjët e mija
N`aget e zgjimeve
Aurorë shkrepëtijë para lindjes diellit
Pararojë krahapur n`fluturim mbi qiell Ilirie
Zbritur kam ardhjeve te thellësive deri ne magmë
I munduar për të qenë i mundur nga vetvetja
Nën përuljen e mbiunit tim Atëror
Nëpër hapërime t`Atdheut kurrë i perkulur n`zhurmitje
Nëpër shtigje të kallura gjakpikur n`uitje plagësh
Djersderdhuri n`shpime guri për buken e bekueme
Endmatësi i parakalimeve nëpër Zanafille
Zbërthyer jam në shpërthime vullkanesh
Nëpër secilin gur gjalloj në palcë
E dikush mundohet t`ma vjedhë lashtësinë
Sikur Atlantiden,Trojen,Dodonen…
Thembër Akili mbolla rrëfimeve me Hyjni
Cilat sëmundje me ranë ne trupin tim
Mbase kal i Trojës ters n`tmajten time
Vet si flaka motet as në ndërrime stinësh
Gurshkëmbi i gurthyesve mbeta vet
Futur jam në parakohe rrenjthinjur gjurmimeve
Pak mbetje të mija n`kërkimkohë
Deri në trandje t`plasaritjeve
Kur dalin n`udhë sëmundjet e moteve të mija
Kur hyjnë e dalin nëpër çdo lindje
Sa thurje mëkatesh do shndërrohen n`lavde
Si nëpërdalje mirësije nga mëllefet e ironisë
Ngriten e bijnë gjysëm të gjallë nëpër zverdhje
Me pakëz grimbërje t`vetvetës n`dërdije
Si të thirret në bardhësin e bëmur gri
N`i raftë mohit harrimi
Mëkati mbështjellë shekujt palë-palë
Deri n`çmenduri të sëmundjeve
Pak rrënjë të bardha do të mbesin
Ne antropologjinë e galaktikës sime.
12.02.2010.
https://www.zemrashqiptare.net/