Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Dy poezi nga Zef Mulaj

| E diele, 14.02.2010, 07:27 PM |


Zef Mulaj


KOHET   SHTATZANA

Në  trupin   e heshtur
e ardhmja  është  bëre 
kurorë.
Në  muret e rrëzuara
Varur.
Brënda  ëndrrat mbetur
Kanë.
Në  trupin  e heshtur
dhembja  bëhet  sopatë
mbi drunj  të kalbëzuar
per të  dale  sythe  të reja.

 Ti më  pyet shpesh
o mik i dashur :
Pse  rri  në  heshtje?
 Dhe  vetë  përgjigjesh,
duke  me sjellë  ndër  mend
kohet shtatzena të njerzimit,
që pjellnin vetem  mjerim,
mjerim…………………
As  zogjet
nuk uleshin  në filzat 
e reja,
nëpër  re  mbetur
kishin.. 
duke pritur  dhe përcjellur
muzgun  me ngjyrat
e syve   të  njerëzve 
që  vizatonin 
portretin tim.
 Si një peme  vjeshtore
 gjethe  ndryshkur
 mbi filizat e  reja 
 mbi toke  binin.
 Pertej ëndrave 
 është  vetëm  qielli.
 Përtej shpresës  
 është  vetëm toka.
Përtej buzëqeshjeve
ështe vetëm dielli.
Përtej lotëve 
 ështe  vetëm koha 
 Shtatzen….
 Përtej  dashurisë
 është  vetëm njeriu
 që  di të  dashurojë,
atij  ja fali buzëqeshjen 
 dhe vetem atëherë 
e ardhmja  del nga trupi
i heshtjes.
Dhe pastaj koha shtazan
do të lindë  vetëm dashuri
 dashuri….
    

POETI 

I mbeten vargjet
Si lule pa ujë  e diell.
Në mëndje , ja
ngrinë.
Në  heshtje  i këndonte
ja  lexonin  në sy  njerëzit,
mbi ëndrrat i binte shi
shpirti i lagur,
burgosur  në poezi.
Shikonte  largë  largë
tymnajen  …
Duke prekur  ballin . 
Shkoi  poeti 
E  varrosen  brënda  në poezi…….

Zef  Mulaj,
Itali, 12.02.010