Sabit Rrustemi
PRITJEN TIME NUK E BLENË ASKUSH
NDJENJA
Pres të më lajmërohet
A këtu
Brenda e kam
Nuk po e shoh
Vetëm po e ndiej
Tek pulson me ritmet e zemrës
O Zot
Seç më drithëron
Ma vë para syve
Ta shoh
Ta prekë
Mes buzësh të saja
Dua të pushoj
Gjatë gjatë e pambarim
PRITJA
Nuk ka orë që e mat prtijen
Përveç zemrës
Ajo shënon vonesën
Dhe atë trokitje
Aq të pritur
SYTË
Nuk na i falën
Sall për të ëndërruar
Ata digjen në pritje
Për ta parë atë
Që një jetë e ëndërruan
ËNDËRR
As është këtu
As atje
Është zhytur thellë në pritje
Ajo dorë që shkundë
Këtë ëndërr
Është tek Ty
ECJA
Një jetë ecë
Kah vetja
E
Ende në fillim
Sa jetë më mjaftojnë
Për ta arritur njëherë
Atë që kam thellë
Në timin shpirt
CAKU
Në cilën do pjesë të universit
Caku im je ti
Po e mbledh kohën e ikur
Përmes së tashmes
Që s’mjafton
Në kohën që vjen
Jam atty
Ku s’u takuam kurrë
(Gjilan, 23 Kallnor 2010)
DO TROKAS E DO TROKAS
përtej asaj që dua
nuk kam ku shkoj
prapë je Ti...
mund të dyshosh
sprovave të vjetra
të më kthesh
e portën të ma mbyllësh
dritaren
atë zë që më kthjellë
të mos ma falësh
mundesh
po unë sërish
tek ty do trokas
e do trokas
tokë moj
imja dashuri
nuk kam si të të harroj
do shtrihem në ty
atë ëmbëlsi të mallshme ta shijoj
brenda asaj që dua
jam
zemrës sime i besoj
(25 kallnor 2010)
PËR DASHURI
Ti shtegtar jete nëpër kohë
nga ç'anë të nisesh në ç'krah
këmbë apo kaluar
për tokë apo kaltërsisë së pafund
tek bart atë ndjenjë
që kurrë s'e ke tradhtuar
për asnjë çast mos harro
vetëm dashurinë voto
Po u godite me hirë a pa hirë
si zog në fluturim e këndim
nga dorë e ligë rrugaçësh
a plumba gjahtarësh
tek ajo kuti zemre kur t’afrohesh
nuk ke pse kujtohesh
ballëhapur e pa dro
për dashuri voto
Po të zuri dhe fati
i një gjethi me vjeshtë
në kopsht park a kudo
dhe fshisë pastruesish
a gjuhë erërash
të fshijnë e hedhin ngado
ti mos hezito
për dashuri voto
(14 nëntor 2009)
PRITJA MË TEPRON
e shtunë është
ditë tregu në Gjilan
unë
midis qendrës
nga dritarja vështroj
atë rrugë të djeshme
plot mall
nënën time që ish në hall
ç'kmishë t'i jepte babës
kur të vetmen që kish
nata e kish bërë qull
dhe ajo erë
e shkreta erë
papandehur
shi kish sjellë
im At doli pa k'mishë
mbështjellur me gunë e një shall
doli se fjalë kish lënë
borxh kish për të larë
a unë
ç'të lajë sot
ç'të nxjerr në treg
përpos PRITJES
e jap gratis
e nuk e blenë askush
secili ka pritjen e vet
po mua më tepron
(Gjilan, 30 Kallnor 2010)
TË ZGJOHEM …
Eja lehtas
pahetueshëm
tek shtrati ku flej
symbyllas ku të ëndërroj
largoje atë mbulesë nate
e ngrohmë
me frymën tënde
si puhizë e valtë mëngjesi
që shushuritë
nëpër gjethe bliri
dhe përkëdhelë
atë lëkurë të butë dafine
përmes flokësh tua
trupin tim mikloje
me të puthura mbuloje
unë do duroj e do duroj
përderisa ëndrrën ta dëboj
kur të bindem se je ti
do përpushem
e do zgjohem
syve tu
moj peh’rri
ti mos u tremb nga zgjimi im
puthmë parreshtur e pafund
deri sa ta shkundim
tërë atë përmallim
mbledhur e strukur
gjirit tend
krahërorit tim
(8 - 10 shkurt 2010)
ËMBËL E SHIJOJ
jam aty
ku më ke kërkuar
dëshiruar
mbylli sytë
hapi krahët
e më merr në gji
më shtrëngo me afsh
deri në pakufi
aty jam
përngjitur trupit tënd
nga poshtë lartë
shtrihem nëpër ato degë,
për t’i puthë
ato sy-tha lulesh
atë floknajë bleroshe
për ta shkrehur
rri shlirë
mos u tremb
më shumë se veten
nuk të shkund
si sytë e ballit
të ruaj
pemë e ëmbël e jetës
imja dashuri
nëpër secilën ditë
stinë
tek rrënjët tua
shprush ëndrrën time
atë fryt të saj
ëmbël e shijoj
(9 shkurt 2010)