Zef Mulaj: Hëna pikon memorje

NË  MEMORJEN  E KOHVET,  KJO EPOKË DO TË  BËJN  QË  NJERZIT  TË  MENDOJN , MOS TË  HARROJN,  SE KA NJERZ  QË LUFTOJN KUNDER NJERZVE. NDAJ  KËTA  SHOQERIT  DUHET TI KUROJN, POR DHE   TI IZOLOJN  PËR T’MOS U PËRSERITUR    E HIDHURA   QË  LA  GJURMET E TRISHTIMIT  NJERZOR.

          Memorja  e  heshtur

        mbi kurrizin e kalit mbeti

        shaluar…. 

        Edhe yjet  vështronin

        ushtarët me pulla   të zeza

        mbi  gjoks….

        Hëna  u oksidua

        nga  avujt  e helmetë

        dhe nga  frymëmarrja 

        e fundit  e njerzve…

        Në  themelet e tokës

        mure thëngjijsh kockor,

        mbi to  rrotat  e kohes 

        nxirrnin zërin e lodhur

        të njerzimit.

        Ai  kishte  në sy

        dashurin e vdekjes 

        buzqeshjen e kishte  varr.

        Dhe   hëna e kishte pare,

        ndaj pikon  memorje…..