Luan Çipi
VASILLAQ NDINI
Në 80 vjetor
Ta mësoni, që ta dini
Dhe ta ngulni mirë në kokë:
Një të dytë, si Vaçi Ndini
Rrallë mund të lindi kjo tokë.
Është i lumtur, krejt me fat
Bashkshortja, fëmijë dhe shokë
Kush e njohu thellë dhe gjatë
Kush e pati mik për kokë.
-Triplo, Vaçi, gjuaj gjatë
Oh, ç’ kënaqsi na jep teta
Shih golin me rafashatë
Shiko sprintin, si shigjeta.
Po Vaçin, si trainer,
E kujtoni e mbani ment?
Si zbuloi timonier, si e lindi brigadier,
Si na grishte në kuvend?
Me të rrijtë dhe Flamurtar
Të stërvitur mirë gjithmonë
Sa çuditën botën mbarë
Beograd e Barcelonë?
Në Shpim Kërkim financier
Kryeshef në Komitet
Me “udheheqien” jep e merr
Llaktundi mirë të pret.
Nëndrejtor në Llakatund
U zbulove si drejtues
Dhe tregove, më në fund
Se ishje një yll ndriçues.
Dhe pastaj, në Komunale
Le gjurmë që nuk shlyhen kurrë
Banesa, rrugë e kanale
Plazhe, mole përmbi gurë.
*
Në ditët e pleqërisë dhe kontribut të vërtetë
U përgjigje kur të folën, me përvojë, me nder, me besë
Ishte thirrja e Teli Ndinit, një shëmbull, një amanet
Pë r Shqipërine e për mbarë Kombin jam gati sërish të vdes.
Te Restorant “Vlora” Tiranë,Janar, 07..2010
NËPËR VITE
Po ku qe ky fat për mua,
Pesëdhjetë vjet më parë,
Të rek në rrugë dhe të dua
Një mrekulli të paparë?
Nuk ishte një rastësi,
Që e solli dita radhë,
Po ishte një porosi,
Bekim, nga Zoti i Madh.
Pas kësaj, për çdo çast,
Nuk gjeta më qetsi
Dhe kërkoja, në çdo rast,
Ta takoja përsëri.
Në gjumë, apo i zgjuar
Për Hanëmen* ëndërroja.
Isha krejt i turbulluar,
Ditë e natë për të mendoja.
Kaluan javë dhe muaj,
Dhe përgjigjja ja, më mbriti.
Sosën ditët që po vuaj,
Qielli retë i davariti.
Zemrat tona u bashkuan
Një fat i madh erdhi pranë,
Fëmijë lindëm, ne u shtuam
Me Linën, Artën, Kaman**.
Gjysëm shekulli mirkuptim
Dashuria përherë shtuar
Vitet ikin pa mbarim
Kitara s’ka të pushuar.
Se punën, librin, muzikën
Kishim shokë të pandarë,
Po tani, që fëmijtë ikën,
Hanëmen e ndjej më pranë.
Bijtë tanë të veshur shik
Dërgojnë foto dhe mesazhe
Nga Kanada e Amerikë.
Ne, në pandehma e imazhe:
Si janë e ç’ bëjnë vallë,
A do vijnë, a nuk do vijnë,
A kanë ftohtë, a kanë zevalë
Janë ballë errës, a në suferinë?
Se prindi u do të mirën
Po ndjell keq, vuan e heq,
Matet t’ua shfaq dëshirën,
Nga larg përpiqet t’i ndreq.
Mendon që mos t’i pengojë,
Kur qoftë dhe pak kohë u merr
Druhet t’u telefonojë
Ruhet “mos t’iu bëhet ferr”.
#
Pastaj kthehem fluturim,
Optimist e plot dëshirë,
Në Oaz e gjej shpëtim,
Te Nemja ime e mirë.
Asgjë nuk pëlqej gjetiu
Veç atë që ben Hanëmja
Me atë s’të “fryn veriu”,
Me atë largohet dhëmbja.
Shtohet oreksi dhe shija
Ikin ditët pa u ndjerë.
Me uratë nga Perëndia:
Gaz, hare, shend e verë
-“90 vjeç do jemi tok”,
Hanemja premton e thotë,
Me pasardhës, miq e shokë
Më të lumtur s’ka në botë.
Tiranë, më 15.01.09
Shpjegime:
*Gruaja
**Fëmijtë
https://www.zemrashqiptare.net/