APOKALIPSI NE HAITI
U venit drit’ e diellit.
Të dashuruarit e humbën kujtesën.
Parqet ku përtëriheshin nga aroma e puthjeve
u kthyen në pellgje lotësh.
Nëpër rrugët e Haitit
qindra e mijra humbën njëri tjetrin.
Vetëm ti vdekje e shpenguar,
jo me kosën e vjetër në krahë,
jo më plaka gërmuqe e përallës,
shkon e vjen më e shpejtë se era.
Shkon ku janë mëngjese të qeta,
t’i ndryshosh,
me terror, tsuname, tërmete.
Pardje në New York,
Dje në Indonezi
sot Apokalips në Haiti.
Xheloze, e fuqishme
Për disa minuta përpin kolosë
Jo një e dy
Por mijra e mijra.
Egzistenca jote sa e pamëshirshme,
sa e rrezikshme!
As e re, as e vjetër në këtë botë,
Hej, vdekje
Pse u bëre e jashtligjshme?
Julia Gjika
15 Janar 2010
https://www.zemrashqiptare.net/