Lulzim Logu: Poezia befasuese e poeteve tropojane

Ardhja befasuese e femrave në letersi, është një dukuri që meriton natyrisht të pershendetet, por edhe ti kushtohet vemendje e veçantë. Tropoja dihet tashmë nga të gjithë, ka qënë dhe mbetet një trevë bujare e poezisë shqiptare, një shtëpi lakmitare e rapsodëve, këngëtarëve dhe poetëve që pavarësisht ritmit dhe ngjarjeve të kohës, nuk reshtin së përcjelluri emocione , sidomos përmes poezisë së shkruar.

Poezia ka qënë gjithmonë një përmasë reale e kohës, një tregues interesant ekzistence, një luks shpesh I pakuptueshëm, një mister që e ka shoqëruar Tropojën prej vitesh, në historinë e saj tronditëse. Shtëpia e Buçpapajve, Alisë, Paplekajt, Mustafajit etj. sot po kthehet shtëpia e më të rinjve, më të rejave, që ndoshta do të jenë po aq të famshëm dhe të mire si ata. Koha do ta vertetojë shpejt këtë dhe shtëpisë tropojane të poezisë do ti shtohet ndriçimi dhe hapësirat shpresëdhënëse.

Sot ndihem krenar të përcjell për lexuesin një faqe nga krijimtaria e poeteshave të reja tropojane, sejcila me frymën e vet origjinale, ambicioze dhe delikate, të lumtura dhe të trishta, moderne dhe të traditës, të ngritura mbi paragjykimet dhe triumfuese në perpjekjen për të qënë vetvetja.

Tematikë e kohës, tone të forta ndjeshmërie dhe inteligjence, figura befasuese, ritme për tu pastur zili! Poezia, kjo muzë mosmirnjohëse, siç thoshte Xhon Milton, u ka zënë pritë vajzave tona!...

I kam numëruar dhimbjet

I kam thurur mbi vete

Një vetvete të vrarë.

Kam marrë shumë ftesa për dasma djajsh

Mishgërryes jam zvarritur

Në njërin sy ëndrra

Në tjetrin loti.

Ikjet në shi

I kam shumëzuar me të nesermen

Prodhimi: pikon ëndërr.

Unë e di

Ti  vazhdon të tallesh në përrallat e mia

Dhe thua se edhe unë jam

Përrallë.

Aroma e lotit tim

Lag shiun e ëndrrës tënde…

Erërat e dimrit trysen

Ashtu si qepallat mbi njëra tjetrën

Kur fluturat e ngrohta

Në zemrën e një djali flegmatik

Vështrojnë 

Vajzën e vetmuar.

Rituali kerkon të vështrosh qiellin

Një lutje ta këputesh si fijen e flokut

Ta fshehësh pa kujdes në dhëmbëzat e natës

Ne të dy kemi më pak mendje

Sinjale pa sens më shumë.

Nuk të lëshoj më kurrë

Fytyrë e njohur

Frekuente e dëshirave të mia

Që më ngroh

Me një fjalë të vetme

Ku akuarelet e buzëve vrasin

Frymën e mëngjesit…

Nga shiu I papritur

Çdo gjë u lag

Një përrua digjet

Në gojën e grykës.

Flaka nuk është vetëm

Ka vetëtimën.

Në fushën e blertë

Shtat lëshon

Një lulkuq.

Lotët e shpirtit

Si dhelpra të trembura

Hanë pyllin e gjahtarit.

Shiu po rreh

Në tëmthat e mi…

Bota ime

Sa një gjethe

E rënë nga syri.

Bota ime

Një këngë majekrahu

Delja që kullot qiellin.

Tri gota të pira

Dhe një vdekje

Që sython zëmërim…

Kam dhe jam

Zgjedhohem gjithësesi

Por unë nuk e dija

Gjer sa të takova ty…

E mbyta fjalën

Me thonjtë e zemrës

Dhe u fsheha.

Sa do të rri e fshehur

As vetë nuk e di.

Po kur të dal

S’do kem njërin sy…

Ritmin

S’ma vdes

As terri I territ.

Ritmin

S’ma djeg

As prushi I territ.

Gjallë

Ritmi I jetës…

Tisin e qelqit

Të dhimbjes

E përbuz

Për ty.

Plaket

Vetë vdekja

Në mua

Për ty…

Te unë

S’ka kalbje

S’ka ndryshk

Për ty…

Kerubinë tendosjesh

Pijnë thinja

Shprese.

Mbi kerthizën time

Vidhet zbehja

E verbimit.

Në natën

Thonjëlëmuar

Rriten thinjat

E shpresës…

Të fala buzëqeshjen time

Por ti e trishtove

Të fala lotët e mi

Por ti I gëzove

Të fala sytë e mi

Por ti I verbon

Të fala dhe dashurinë time

Por ti e refuzon…

Bie shi I qetë dhe I lehtë

Pëlhurën e vetmisë time mbështjell

Bie shi që hesht

Se vetmia tani po flet…

Bie shi I qetë dhe I lehtë

Shi që vret…

Kasollja ime

Aty ëndërroja

Aty shpresoja.

Kasollja ime

Mes shtëpive harruar

Gjithçka që vjen e shkon

Brenda botës time.

Kasollja ime

Strehëz e thjeshtë

Luks I shpirtit të vuajtur.

Kasollja ime

Asgjë nuk më fali jeta

Më të pasur se ty

Ti s’ke vlerë në lekë

Por në shpirt…

Me dritën e syve tu

Shkoja të flija

Por s’beja gjumë

Më dukej se ishte ditë

E s’kisha kohë me humbë…

Jeta ime si një enë

Herë mbushet, herë zbrazet

Jeta ime si një pemë

Herë njomet, herë thahet

Jeta ime si një shtëpi

Herë ndërtohet, herë bie

Jeta ime si fëmijë

Rritur ngrehinash…

Dikur e ndjeja

Trishtimin e lotëve tu

Sot e ndjej

Trishtimin e lotëve të mi

Trishtimi, perde e qendisur

Mbi sy…

Çasti.

Çdo moment

Vjen furishëm

Here me embëlsi

Here me dallgë

Dhe mbetet I magjishëm

Çasti që kemi përballë…

E ngopur me vetveten

Endem nëpër rrugë

Që edhe vetë kujtesa I ka harruar.

Qetësisht ndjej

Sesi gjithësia fundoset  brenda  meje.

Edhe hënë e bukur që ndrin atje tej

Ka frikë mos mbytet në detin e panë

Të misterit tim…

Ka shekuj

Që je larguar

E kam harruar 

Dhe fjalën mall.

Nëse kthehesh

Ndonjëherë

Unë s’jam mish

Por Kristal…

Dallëndyshet erdhën

Dallëndyshet ikën

Shpirtrat e vjetër rrëshqitën

Mbi ngricën e degraduar të akujve

Perjetësia mbeti vetëm

Një relacion I vjetër juaji…

Po zgjatem

Koka me këmbët fluturojnë

Në këtë horizont pafundësie

Hapësira që po krijohet

Brenda meje ndihet bosh.

Një hapësirë bosh

Bosh, kupton

Ju lutem mbusheni me ajër

Të mbajë ekuilibër.

Ju lutem

Bosh

Kupton?!...

Kerkova limitin pa kufi

Në fjalëza të rralla

E takova në pjesën e fundme

Atje ku dielli perëndon…

E desha parajsën aq shumë

Aq sa vdekjen e urreva

Kur më thane ajo të ka në dorë

Vdekjen e gënjeva me lot

Dyert hapi parajsa për mua

Por një ëngjëll I gënjyer isha

Ndaj I thashë ik, nuk dua…