Halit Bogaj
NGA LARGËSIA
Emri juaj më bën nder
Më kujtohet për çdo herë
E përshkruaj atë shikim
Që më sheh me mallëngjim
2
Nga largësia vjen ndriçimi
Më përshkon adhurimi
Se dikush larg atje
Mendon prore për atdhe
3
Se si dukesh nuk e di
Mos më le ti në vetmi
Me buzëqeshje dhe vështrim
I përket TI vendit tim
4
Një puhizë pranverore
Të tërheq të merr për dore
Ty lashtësinë ta tregon
Atje larg tek Perëndon
5
Disa herë unë të shkrova
Dhe komentet t’i lexova
Por ti larg je në mërgim
Ma mbush zemrën me pikëllim
4
Nganjëherë më vijnë premtime
E freskojnë këtë zemrën time
Shpresat tona i ushqejnë
Për të mira na rrëfejnë
5
Sepse dielli lind ndër ne
Plot gëzim e plot hare
Se natyra prapë buzëqesh
Me blerimin që ka veshë