Vargje dimri nga Skënder R. Hoxha

SKËNDER R. HOXHA

(Vargje dimri)

HIJET QË I MPOSHTA GJITHMONË

Hijet jetëshkurtra
Në gjerësi të horizontit
Më dalin në pusi
Si hije të mykta
Si lodra të harruara
Fshatarçe…

Ato i kam mposhtur gjithmonë…

Në vitet ’90 –
Kam lëshuar mjekrën
Të mbuloj vijat e fytyrës
Ku dashuroheshin vashat
Doja të largohem nga ato
Mendoja
Të më lënë rehat
Po –
Ato prapë më gërgisnin
S’kishin faj!...

Njerëz –
Hiçnjerëz që kënaqen
Kur maten vetëm
Me hijen e vet
Më kanë zili
Punë minjsh!

(Afër ndërrimit të motmoteve – funddhjetor 2009)

NË NDËRRIM MOTMOTESH

Nga pafundësi deti
Nëpër shkëmbinj koralesh
Ndiej një gurgullimë lumi…

Vërshëllimë e stuhisë
Dhe jehonë e trokitjeve
Kalorësish të çmendur
Thyejnë perden e qetësisë!

Nga ninulat në epikë
Nis e sos –
Shkruaj biografi shekujsh
Lirika për fatin
E gurëzuar
Të pararendësve të mi.

(Në prag të ndërrimit të motmoteve - funddhjetor 2009)

Zemra Shqiptare

Vargje dimri nga Skënder R. Hoxha