Cikël poetik nga Sabit Idrizi

Sabit IDRIZI

JETË

Sa herë që t’thërras n’ballafaqim
Ti m’del matanë kohës
E ma tregon pragun

E kalltë si kurva
M’kthehesh pastaj natën
E m’i përflakë ëndrrat

Aq e lavirtë po më dëftohesh
Sa kurrë nuk mund të të jetoj ndryshe
Përveçse njerëzisht

TI DHE ATDHEU

Përditë ia gërryen zemrën
Si urith nën dhé
Dhe pa fije turpi
I thua atdhe

QYTETIT TIM

(Mitrovicës)

Kotu, qyteti im i dyshtë, kotu
Në djep të plumbtë mesjete
Po ta përkundim ëndrrën e zgjimit

KOHË SHURDHANE

U poqe kur t’u shurdhua koha
Fjala ime e mbarë

Kot të bluaj në mullirin e mendjes
Kot të gatuaj në magjen e shpirtit

S’të ha se s’të ha tregu

KUR TË MUNGON E SOTMJA

Kur të mungon e sotmja
Dije se dje e ke konsumuar të papjekur
Me grykësi ëndrrash

Se jeta s’është gjë tjetër
Veçse një parafytyrim i bukur
I gjërave që nuk ndodhin kurrë

DIELLI

Dielli është i të gjithëve
Po e deshe vetëm për vete
Të fiket në ballë

NË PLAZH

Oh, u mbyt dielli!
Klithi një vogëlushe
Dhe ia plasi vajit

Një vaj i thekshëm fëmije
Që u përpi nga deti
Në prag të lindjes së një nate

Të një nate tinëzare
Që po i mashtronte të gjithë
Me magjinë e një perëndimi të bukur

Zemra Shqiptare

Cikël poetik nga Sabit Idrizi