Vangjush Ziko: Tri kartolina

Vangjush Ziko

TRI KARTOLINA

QYTETI KOMETË

Mbi tokë zbriti qielli vetë,
Me yje fasha drite.
Qytet i tërë i ngjan kometës,
Digjet.Digjet.
Digjet.

Në varg veturat porsi magët
Dhurata plot mbartin,urime,
Shtegtojnë magët natën,
Presin të Krishtit lindjen.

Çdo shtrat fëmije pret i shtruar,
Çdo strehëz e shtëpisë
Pret dritëndezur, zgjuar
Të lindë Shpres'e njerëzisë.

NJË VAJZË E VOGËL

Sikush pas xhepit e pas shijes
Zgjedhin dhuratat e Krishtlindjes.

Dikush një glob si topth i vogël,
Dikush veturën lodërz.

Dikush parfumin më të ëmbël
Për dashurinë që ka në zemër.

Dikush për prindin e moshuar
Një shall të ngrohtë për t'u mbuluar.

Një vajz'e vogël me gërshetkë
Shtrëngon në gji të saj një djepkë.

Djepkë si zemra e saj e dlirë
Ku do të tundë Zotin- fëmijë.

SANTA

Drenushi hundëkuq po përplas thundrat,
Nga akujt ka zbritur dhe nga tundra.

Nuk ësht'i thinjur.Është ende i vogël.
Gëzof i tij i zbardhur prej dëborës.

Faqja e Santës nuk skuq prej thëllimit.
E përcëllon prushi i rruzullimit.

Nxito,nxito!,i thotë ai drenushit,
Me thundërzat e njoma përmes prushit.

Me njerëzit s'u mora vesh asnjëherë.
Nxito tek vogëlushët që po flenë.

Nxito,t'iu shpiem shpresëzën e shenjtë,
Të zgjohen për një botë të re tjetër.

Zemra Shqiptare

Vangjush Ziko: Tri kartolina