Halit Bogaj: Presidenti Rugova në poezinë e Sinan Kamberajt

| E shtune, 21.11.2009, 09:59 PM |

PRESIDENTI RUGOVA NË POEZINË E SINAN KAMBERAJT

Nga Halit Bogaj

Pas vdekjes së Presidentit Rugova, krijuesit nga të gjitha trojet shqiptare dhe gazetarë të ndryshëm nga bota, i shkruanin shkrimet dhe poezitë  e tyre me një ndjenjë të thellë respekti dhe admirimi të madh për atë burrë të  shquar të popullit tonë me të cilin filloi një  epokë e re për Kosovën, e cila me të drejtë edhe është quajtur Epoka e Rugovës.Artikujt , shkrimet dhe poezitë  kushtuar Rugovës botoheshin vazhdimisht që nga vdekja e tij akoma e hershme e cila kishte lënë vendin e zbrazur në politikën e sotme të Kosovës, sidomos në një kohë kur kishte filluar të zgjidhej përfundimisht fati dhe statusi i saj.Presidenti ynë i ndjerë kishte qenë i  dashur, i çmuar dhe i adhuruar jo vetëm në mendjet dhe zemrat e shqiptarëve, por edhe tek burrështetasit dhe analistët e ndryshëm botërorë, që morën pjesë në homazhe dhe në varrimin e tij?!Të tillë pra ishin edhe krijuesit e ndryshëm që ndienin dhembje të madhe për humbjen e Birit tonë më të  shtrenjtë që  me veprimtarinë e tij të vazhdueshme i lidhi dy shekuj, duke mbetur Ikona kryesore e Pavarësisë së Kosovës të cilën mijra herë e kishte artikuluar, sidomos para delegacioneve të shumta botërore që vinin tek ne ose që e ftonin Presidentin tonë në  vendet e tyre të cilat i çmonte dhe i falenderonte vazhdimisht për ndihmën kolosale që ia kishin dhënë Kosovës sonë  të dashur.Në vazhdën e shkrimeve të tilla të shumta është edhe poezia e fuqishme e Sinan Kamberajt’’Vdekja e Nositit’’, e botuar në’’Bota sot’’ më  23 shkurt 2006, në të cilën në mënyrë  filozofike autori na e jep Portretin e Presidentit tonë, duke e krahasuar atë me Nositin e Lasgush Poradecit dhe me profetin Moisi që me vite të tëra ishte përpjekur që popullin e vetë  ta shpiente në Tokën e Premtuar.Krahasimi  i tillë është bërë edhe më parë, e sidomos pas vdekjes së Presidentit kur portretin e tij na e skalit për mrekulli Sinan Kamberaj..Poezia e sajuar me përkushtim të paparë është edhe një argument tjetër i madh se çfarë jehonte kishte Presidenti ynë tek populli i  Kosovës dhe tek krijuesit e shquar, të cilët përpiqen deri në maksimum për të na e ofruar karakterin kombëtar dhe ndërkombëtar të Presidentit Rugova i cili ishte i afërt dhe i dashur me të gjithë njerëzit që kishte kontaktuar, por edhe me mbarë popullin e tij të cilin u përpoq që ta shpiente’’Matanë Bregut’’, do të shpreheshim ne.

Janë të fuqishme vargjet e poezisë së lartpërmendur.:/Ti nuk  flisje me zjarr, ah/ Me zjarrin e Nositit mitik/ se e dije që zjarri djeg/Ndaj zjarrin e mbaje në gji/, vargje këto  të cilat kanë kuptim të thellë dhe nuk duhet shumë për ta kuptuar domethënien e tyre, kur të gjithë e dimë se dr.Rugova fitoi  autoritet të madh në mbarë botën  për durimin e tij të njohur të cilin e kishte futur në zemrat tona dhe për filozofinë e tij pacifiste të cilën e vlerësoi  shumë lartë mbarë bota e cila ia shpërbleu duke marrë pjesë në varrimin e tij i cili ishte edhe një konfirmim  tjetër definitiv se ajo/bota/ e përkrahte atë në rrugën e tij të sigurtë drejt një të ardhmeje të pavarur të vendit të  tij për të cilën kishte punuar pa ndërprerë deri në  vdekje .

Mëtej pason strofa tjetër;/Ti the i pari me zë/Ditën e Krrokamës së Korbave /Në  fushën e Mëllenjave/, në të  cilën edhe durimit i kishte ardhur fundi, i cili eksplodon  me shprehjën poetike-/Mjaft më/, për t’u vazhduar poezia me vargjet e tjera:/Një ditë do të bëhet boll/se gjithçka këputet prej së hollit/përveç zullumit/.

Në vazhdim poeti e përshkruan edhe urtinë popullore të njerëzve tanë që kishin besim të madh tek prijësi i tyre i nderuar, ku ai  flet me gojën e tyre:/ Se engjëlli di diçka/që ne tokësorët s’ dimë/, vargje këto të cilat korrespondojnë me dëgjueshmërinë totale të popullit ndaj Presidentit të zgjedhur  disa herë.

Siç thamë edhe më lartë, poeti Sinan Kamberaj e krahason atë me Moisiun biblik, me ç’ rast kemi vargjet bombastike;/I Kishte premtuar Hyu Tokën/Tek bridhte i vetmuar/me shkop në  dorë/në  shkretëtirën e Nazaretit/Prisni u thoshte Ai/dhe ata e prisnin/, ashtu siç e pritëm edhe ne Profetin tonë i cili na e kishte premtuar Kosovën e lirë, të pavarur dhe të integruar në të  gjitha organizmat ndërkombëtare, çka edhe është duke ndodhur me një shpejtësi të tillë të cilën nuk  e kanë pritur as skeptikët më të mëdhenj.

Pastaj kemi  një varg:/Kaq mjaftonte për durimin/ i cili edhe si i tillë ka një kuptim shumëdimensional dhe frytdhënës, dëshmitarë të  të cilit jemi të gjithë ne që e kishim përcjellur veprimtarinë efektive të Presidentit.

Gjithashtu na paraqiten edhe disa strofa të tjera me kuptime madhështore ku vazhdon të definohet portreti i personazhit për të cilin bëhet fjalë në këtë poezi të bukur që na zgjon ndjenja të fuqishme.Të tilla janë vargjet:/Ti zbërtheje me urtësi/ Rrënjën katrore të Urrejtjes/kur ajo digjte gjithçka/se digjej vetë nga zjarrmia/Tek zbriste nga Poli i etheve/drejt Jugut të Ilirisë/kur zjarri e përcëllonte Tokën/Tokën që po lahej me gjak....kurse Ti, pa e urryer askend na bëje të ditur se: /E shihje mirë Kepin/se ta shfaqte Hyu Ty/ dhe njëmend doli ajo që e mendonte ai:/ Dhe u bë mrekulli/, e si të  quhet ndryshe e ardhmja jonë e sotme e ndritur të cilën po  e prekim me dorë dhe po e shijojmë të lirë dhe pa çizmen e okupatorit tonë  shekullor?!

Me vargjet e tij të bukura të lartpërmendura, por edhe me ato që do  t’i shohim më poshtë, poeti Sinan Kamberaj është për t’u respektuar shumë që na e dhuroi një poezi të dhembshme, por edhe krenare për një burrë të tillë të  dheut çfarë e kishim ne dhe i cili  prore e kërkonte atë që ishte ideale – dhe e përkufizuar me sintagëm ./Kepi i Shpresës së Mirë/, i  cili kishte qenë për ne vetëm një ëndërr e adhuruar por e cila bëhej për ditë e më tepër një  realitet i  gëzuar, e që korrespondon edhe me vargjet tjera:/Lundra brigjet e tij po i prek/Majë Flamurit të  saj Nosit/që u kish dhënë zogjve të hanin/me dashuri nga gjiri i vetë/Po vdiste duke buzëqeshur/qetë-qetë si Profet/.

Humbjen tonë të madhe dhe poezinë e tij të gjatë, poeti e përfundon me vargjet elegjiake:/Sivjet një  dimër jo kadarean/Ka rënë mbi Dardani/Dëbora ka mbuluar malet/E fushat e kodrat me mërzi/Dhe ata që dikur bridhnin/Grykave të Bjeshkëve të Nemuna./Si një karvan kalvari Biblik/Janë nisur sot drejt Velanisë/Për të parë tek shkon qetësisht/Te Çeta e Pjetër Bogdanit/I fundmi Bir i Madh i Dardanisë/.