Luan Xhuli: Cikël poetik

Luan Xhuli (djathtas) - Çast nga marrja e çmimit "Ali Asllani", Liriku më i mirë i vitit 2008 "për librin poetik "Ditën ënderoj, natën e le zgjuar'

Luan Xhuli

Dëshirë

Dua të bëhesh i huaj vetëm një çast...

Të përshëndesësh dhimbjet,

të përkëdhelësh fjalët

dhe të ngrohesh nga ajri i fqinjit,

që ti se njihje më parë...

Vetëm një çast të jesh vetja jote

dhe të ndriçosh vitet e tua

pa fikur qirinjtë e turtës së moshës...!

Ju dua, dua, ju dua

të gjithëve ju,

që u njoha si ajrin e mushkërive të mia

Të gjithëve,

që më pasuruat gjakun me rruaza të reja të kuqe...

Mateni dhe ju o njerëz

dashurinë time,

pa më pyetur për emrin dhe nga jam..!

Atë dua, vetëm kaq !

Detin...

...e kam brënda vetes

edhe pse malet e vëndlindjes

dominojnë hartën gjeografike të shpirtit.

Kam baticë,zbaticë,

puhiza gëzimi dhe inate valësh...

Rris peshq, ngjyra, alga

dhe peshkaqenë të zemëruar

prej mënyrash sjellje...

Veshur mbaj kostume

të kaltra dhe jeshile,

për të fshehur atë që s’duket.

Detin e kam brënda vetes

të thellë , të frikshëm ,joshës,

prandaj njëkohesisht

më duan dhe më urrejnë

të tjerët...!

09-009

KAM KOHË...

...që s’kam bërë dashuri me t’ime shoqe....

U grindëm për shtrenjtësinë

dhe e paguam me ndarje...

Krevati... bosh,

si dhëmb i nxjerrë

që vëndi dhemb akoma.

Gruaja,

pret çdo mbrëmje

duke luajtur dhe bërë sikur fle,

pret hajdutin e puthjeve të dikurshme...

Unë dhe kanapeja ,

zemerimin e së vjetrës

se lëshojnë..

njëlloj ,

si inati i shtrenjtësisë,

që s’thotë kur do ikë...

Gruaja,

ëndra sheh me sy gjysëm të mbyllur

dhe unë,

mbulohem me një kuvertë më shumë

të zë ngrohtë...

Kohë kemi

që grindemi si dikur...,

dhe të dashuruar.....!

prill 09

Psherëtima

..Urë e pa mbaruar brenge

në mesin e fjalës ,

më ka lidhur lotin

në rubineta dhimbje...

-Largohu- i them

mos të thërras plagët,

jam jeniçer i vehtes

paçka se uniforma më gënjen..

Psherëtima,

pa formë e perimetër,

pa gjak dhe protoplazmë

pa masë dhe rënie të lirë...

më tregoi veten...

Acar,

në lagështitën e shpirtit !

6-8-09

Shoku im, shkon të shohë nënën...

..dhe rruga

është afruar prej atij magneti.

Një dorë djersitur nga pritja,

vesë meraku

e një behari të lagësht,

dashuri nëne...

Unë s’kam nënë.

Ëndrat dhe varri i saj,

i mbajnë mëri dashurisë sime,

që emigroi pa lejë mes lotit të dhimbjes...

Shoku im,

shkon të shohë nënën ...

Nata nxiton të zvogëlojë shtatin

dhe dita,

ka zmadhuar hapat...

Orët do të vishen bukur

dhe dielli do të fshihet në retina...

Shoku im,

shkon të shohë nënën...

I thashë ta puthë dhe për mua

si shërim

për shpirtin e trembur

nga ëndërat e mallit...!

25-8-09

Zemra Shqiptare

Luan Xhuli: Cikël poetik