Ejup Ceraja: Dy ngjarje të fundit që i shqetësojnë shqiptarët...

DY NGJARJE TË FUNDIT QË I SHQETËSOJNË SHQIPTARËT...

Nga Ejup Ceraja

(Prolog hyrës)

Një, duke marrë shkas nga lajmi shumë i pakëndshëm, që vjen nga njeriu i parë i Maqedonisë së sotme, zotëri kryetarit Ivanov në një konferencë ndërkombëtare të mbajtur këto ditë në Berlin, ku thuhet: “Deklaratë skandaloze e presidentit Ivanov: Në Maqedoni nuk ka territore shqiptare. Presidenti i FYROM, Ivanov ka bërë një deklaratë skandaloze dhe fyese për shqiptarët dhe kombin shqiptar. Ai ka mohuar ekzistencën e trojeve shqiptare brenda shtetit maqedonas. Sipas Ivanov, territori i FYROM është 100 për qind Maqedoni. Domethënë edhe Tetova, edhe Struga, edhe Gostivari edhe Shkupi etj., nuk janë territore shqiptare, por maqedonase. Deklarimi është bërë zyrtarisht në Berlin në një konferencë ndërkombëtare. Duke ju përgjigjur ambasadorit grek, Ivanov ka thënë se vendi i tij zotëron 39 për qind të Maqedonisë se hershme. Por sipas tij, ky 39 përqindësh është 100 për qind Maqedoni dhe asgjë tjetër. Sipas Ivanov, shqiptarët janë mysafirë në territorin dhe tokën maqedonase dhe jo në trojet e tyre”.* Dy, duke marrë shkas edhe nga fyerjet që ia bën popullit shqiptar “Enciklopedia e Maqedonisë”, siç thuhet në lajmet në mediat shqiptare elektronike dhe të shkruara për promovimin e asaj Enciklopedie. E cila, mendoj, se synon që t’ua mohojë ose së paku që t’ua errësojë historinë shqiptarëve, në përgjithësi e shqiptarëve që jetojnë në trojet e veta etnike denbabaden në Maqedoni, në veçanti... Dhe, tre, duke marrë shkas edhe nga cenet... tona, që hera-herës janë edhe të pakuptimshme të pjesës sonë të painformuar mirë, apo të informuar gabim nga ata që nuk na e duan të mirën, edhe figurat madhore, që i kemi, siç ndodh me Heroin tonë kombëtar Gjergj Kastriotin – Skënderbeun a me Nënë Terezën, mundohen t’i zhvlerësojnë, duke i mohuar bëmat e tyre në të mirë të kombit dhe të atdheut... Madje jo vetëm ata të painformuarit mirë, apo të informuarit gabim, por..., edhe me profesion të shkrimtarit, hedhin të njëjtat ide përbuzëse ndaj tyre... Kështu me apo pa dashje, bëhen frymëzues të atyre që synojnë me çdo kusht që shqiptarët t’i paraqesin si popull pa histori, që do të thotë si popull pa të kaluar dhe identitet... Dhe, për pasojë edhe si popull ardhacak në këto troje... Derisa të tjerët figurat madhore të kombit e të atdheut të vet, nëse u mungojnë, mundohen t’i “huazojnë” apo t’i përvetësojnë nga popujt (kombet) e tjerë... Pra, duke i pasur para sysh të gjitha këto, që i cekëm më lart e të tjera..., iu ktheva një opinioni tim apo qasje me shkas, siç e kam pas quajtur atëherë, të shkruar diku përpara katër a pesë vitesh rreth një artikulli të atëhershëm, për ta bërë një krahisim në mes asaj që ishte thënë e shkruar atëherë në atë artikull dhe këtyre, që po ndodhin ditët e fundit për dhe rreth nesh në Maqedoninë fqinje...

Ja artikulli i atëhershëm:

"HISTORIA NA MËSON SE NJË POPULLI QË I MUNGON HISTORIA E VET…, ËSHTË POPULL I HUMBUR"
                                         (Opinion ose qasje me shkas)

Hyrja
Në artikullin "Pas Nënë Terezës, radhën e ka Skënderbeu" të një (gjuhëtari, historiani, publicisti a shkencëtari - profesioni i tij nuk është dhënë në këtë artikull), Petar Popovski, me nëntitull "Populli maqedonas ka nderin ta festojë dhe ta dijë si obligim moral heroin e tij Gjergj Kastriotin - Skënderbeun" - botuar në "Koha për kulturë", e shtunë 10 janar 2004, nr. 184, faqe 27 bëhet një shtrembërim i qëllimshëm i historisë sonë... Sado që pa e lexuar nëntitullin e këtij artikulli, mendova se do të flitej, në brendi të tij, për shenjtërimin e Skënderbeut, pas shenjtërimit të Nënë Terezës, si luftëtar i çlirimit të popullit dhe të atdheut të vet nga robëria osmane e kohës. Dhe, pse jo, edhe si mbrojtës i krishterimit evropian për më se 25 vjet rresht në mbarim të pjesës së parë dhe në fillim të pjesës së dytë të shekullit XV. Por jo. Kur e lexova nëntitullin e këtij artikulli e kuptova qartë se ku ishte hilja.

Të dhënat historike pësim dhe mësim
Kur i rashë në fund së lexuari këtij artikulli të çuditshëm, pa asnjë mbështetje faktike a shkencore, vendosa t'ia vej titullin këtij (Opinioni ose qasje me shkas) "Historia na mëson se një populli që i mungon historia e vet…, është popull i humbur".
Njeriu që është pakëz esëll dhe që merr vesh sadopak nga historia e popujve të tjerë, nuk mund të jetë aq shtrembërues i historisë së cilitdo popull, e edhe i historisë sonë qoftë, sa Petar Popovski. Në artikullin e cekur më lart, fitohet përshtypja, se Petar Popovski i ngatërron ngjarjet historike, ndoshta edhe "pa qëllim", e pastaj nuk është në gjendje që t'ua jepi një zgjidhje faktike dhe të arsyeshme…
Është për të të ardhur keq, në radhë të parë, për vetë z. Popovskin se me çfarë "faktesh" mundohet të manipulojë për ta "vërtetuar" prejardhjen e Heroit tonë kombëtar Gjergj Kastriotit - Skënderbeut dhe për ta paraqitur atë me prejardhje nga populli maqedonas. Sigurisht, ndoshta, s'e paska lexuar "Historinë e jetës dhe të veprave të Skënderbeut" nga Marin Barleti dhe atë të shkruar në gjuhën latine, e të botuar në motin shumë-shumë të hershëm më 1508-1510 dhe të përkthyer e të botuar në të gjitha gjuhët kryesore botërore. Edhe pse është e kuptueshme, deri diku, se historianët (ca prej tyre) me mendësi ballkanase, secili për vete e në mënyrë të vet kishte pasur dëshirë që ta përvetësojë një trim e tribun siç ishte Gjergji ynë i Madh - Skënderbeu. Por…
Zotëri Popovski "argumentet" tuaja për përvetësimin e figurës së Heroit tonë kombëtar Gjergj Kastriotit - Skënderbeut, janë pa mbështetje e pa fakte historike e shkencore. Asnjë, ama asnjë "argument" i juaj, z. Popovski, nuk flet në të mirë të tezës suaj për përvetësimin e kësaj figure madhore e të ndritshme të historisë sonë kombëtare të Mesjetës së Mesme, përkatësisht të shekullit XV. Të shkojmë radhazi e t'i shohim ato "argumentet" tuaja...:
"… nga faktet historike, populli maqedonas ka moralin e tij kombëtar që ta shpallë emrin e Gjergj Kastriotit si emër të një trimi maqedonas. Gjergj Kastrioti nuk ka qenë trim shqiptar, ashtu si e paraqet historia shqiptare dhe ca historian të pavetëdijshëm perëndimorë, por ashtu si thotë historia (cila histori?… - z. Popovski) - trim dhe mbret i Maqedonisë dhe i maqedonasve. Kjo është dëshmuar edhe në histori." (Ku e shihni ju dallimin z. Popovski në mes: "por ashtu si thotë historia" dhe "Kjo është dëshmuar edhe në histori?…” ).
Pra, cila histori z. Popovski?… Mos këtë e njeh vetëm historia juaj?… Si mund t'i quash historianët perëndimorë (ca prej tyre) "të pavetëdijshëm"?!… Mos veç ju zotëri jeni esëll…, kur thoni se Gjergj Kastrioti ka qenë "…trim dhe mbret i Maqedonisë dhe i maqedonasve?!…"
Ja zotëri Popovski lexo se trim dhe Princ (Mbret) i kujt ishte atëherë Skënderbeu: "Sipas dokumenteve zyrtare, titullin e një shtetari të gjithë Arbërisë (edhe pse shteti i Skënderbeut gjatë gjithë ekzistimit nuk arriti t'i përfshinte të gjitha trojet arbërore), ia ndau (ia dha) së pari Zyra e Republikës së Raguzës, e cila më 17. V. 1447 e quante "domino Giorgio Castriotis de Albania" (Gjergj Kastrioti Zot i Arbërisë). Në vitin pasues, kur Skënderbeu kishte fituar zulmë në Evropë, Zyra e Republikës së Venedikut, më 4. X. 1448 e njohu edhe de facto për kryetar të krerëve arbërorë "I madhi Skënderbe…" ("Magnifico Scanderbego…"). Po në këtë kohë nga zyra e Raguzës del një dokument më domethënës për titullin e Kastriotit: "Zoti ynë Skënderbeu, zot i arbërve" (më 20. X. 1448 "Domino nostro Scanderbech, dominus Albanensis")… Ndërkaq, 129 vjet pas vdekjes së heroit tonë, letrari dhe historiani freng Zhak dë Lavardin, botoi më 1579 veprën: "Historia e Gjergj Kastriotit, të quajtur Skënderbe, mbret i Shqipërisë". etj., etj. 1)
Pra, z. Popovski kjo është e vërteta… Gjergj Kastrioti - Skënderbeu ka qenë, në radhë të parë, princ i shqiptarëve, e herë-herë është quajtur edhe mbret, që u priu arbërorëve në luftëra e fitore të njëpasnjëshme për 25 vjet rresht kundër Perandorisë më të madhe të kohës, kundër Perandorisë Osmane. Dhe kështu u bë mburojë jo vetëm e popullit shqiptar dhe e atdheut të vet – Arbërisë, por, mund të thuhet, edhe mburojë e krishterimit evropian për 25 vjet rresht.
Pastaj më tutje ju shtoni: "Nëse Gjergji do ta dinte se një ditë do të jetë i shpallur gegë mirditas, sigurisht se do t'ia bënte veti varrin”. Vërtet këtu jeni një "gjeni"! Jeni një parashikues profetizues… Çfarë logjike ka ky konstatim i juaj z. Popovski?... Argument historik e shkencor është një pohim i këtillë?!...
"Historia na mëson se një populli që i mungon historia e vet, ngjarjet e veta historike dhe personalitetet historike është popull i humbur."
Këtu keni të drejtë! Andaj edhe unë ia vura këtë titull këtij shkrimi: "Historia na mëson se një populli që i mungon historia e vet… është popull i humbur". Pra, titull i "huazuar" nga ky artikull i juaji, kuptohet me një shkurtesë të vogël për shkak të gjatësisë së periudhës (frazës) suaj. E ata nuk jemi ne që e kemi historinë tonë shumë të hershme… Ja lexoje se ç'shkruan në "Enciklopedinë e Madhe Greke" (vëllimi XIX, faqe 878):
"Pra stërgjyshërit e shqiptarëve të sotëm, pellazgët, kanë jetuar në periudhat parahistorike në pjesën më të madhe të botës që njihej asokohe, duke zhvilluar një qytetërim shumë të rëndësishëm e duke ngritur vepra me vlerë të jashtëzakonshme".2)
Kjo është e vërteta dhe ky është realiteti u pëlqeu ju dhe bashkëmendimtarëve si ju, apo s'u pëlqeu…
Ju e citoni më tutje: “Përveç grekëve dhe bullgarëve, në historinë e popullit maqedonas ndërhyn edhe një grup endacakësh, (ne s’kemi pasur nevojë te jemi popull endacakë, se jemi autokton në këto troje tona me mijëra e mijëra vite...) të cilët nga shkenca janë kualifikuar si “popull punëtor”. Në këtë kontekst, mjafton ta përkujtojmë deklaratën e Sulltan Selimit III (1789-1807), nga vitit 1795, që të shihet se për çfarë populli bëhet fjalë. Dhe jo pa arsye turqit i kanë quajtur arnautë, që ka kuptimin keqbërës”. Andaj: "Për këtë shkak është e pamundur të mendohet se Skënderbeu të ketë dalë nga ky popull, për të cilin është shkruar zi e më zi, pra si mund të ketë lindur një trim dhe gjigant nga ky popull!". Argument është ky, zotëri?… Pra, z. Popovski ju thoni: "… për të cilin është shkruar zi e më zi" (kuptohet është fjala për ne shqiptarët). Po z. Popovski është shkruar zi e më zi për ne shqiptarët në të kaluarën dhe fatkeqësisht po shkruhet edhe sot nga ata, që e mashtrojnë së pari vetveten e pastaj edhe popullin e vet. Ju zotëri Popovski për ta vërtetuar "tezën" tuaj mbështeteni në atë deklaratën e Sulltan Selimit, të cekur më lart, në deklaratën e një kundërshtari tonë të përbetuar në atë kohë. Dhe menjëherë më poshtë thoni: "Këtu nuk flasim për toskët, po për gegët, ndaj të cilëve duhet pasur respekt të veçantë si grup, të cilët kanë moral të lartë dhe forcë kualifikuese."
Ç'kuptoni ju zotëri Popovski me togfjalëshin "forcë kualifikuese"?… Si bën të jenë shqiptarët "keqbërës" që për ta "është shkruar zi e më zi" dhe në të njëjtën kohë të jenë me "moral të lartë"?… Edhe "si grup" qofshin ata. Duhet ta keni të qartë, e nëse s'e keni lexoni më shumë që t'i keni gjërat më të qarta… Ne nuk jemi "si grup", po jemi një popull shumë i lashtë me histori, identitet, doke e tradita që nga lashtësia, ashtu si e cituam më lart…
Pasi i zëni ngoje "faktet historike", që i paskan historianët tuaj për ta rrëzuar faktin që "kur shqiptarët thonë se Skënderbeu është shqiptar", më tutje ju vazhdoni: "Skënderbeu nuk ka qenë as mirditas (gegë), e as shqiptar (toskë), por i lindur dhe i rritur maqedonas". Ju z. Popovski nuk keni njohuri të mjaftueshme që të bëni dallimin në mes Toskëve dhe Gegëve. Sipas jush mirditasit qenkan gegë, po jo shqiptarë, kurse shqiptarë qenkan toskët. Zotëri Popovski si Toskët, ashtu edhe Gegët janë shqiptarë me gjuhë, tradita, doke, zakone, histori e identitet të përbashkët, e pastaj janë Toskë apo Gegë sipas dialektit që e flasin. Dialekte që janë shumë të afërt njëri me tjetrin.
Ju z. Popovski pasi tregoni se çfarë thotë shkenca shqiptare për figurën e ndritur të Skënderbeut dhe pasi bëni "zbulimin epokal" se: "ky popull është mësuar me vrasje e shtypje ndaj të tjerëve dhe se ky popull nuk ka figurë tjetër historike me të cilën do të tregohej para botës si popull trim" (ku po mbetet, sipas jush, figura e Nënë Terezës, që ka qenë bijë shqiptare?...), ju bini në kundërshtim me vetveten dhe vetë e demantoni vetveten. Pra, nëse ne shqiptarët nuk paskemi "figurë tjetër historike" përpos këtë të Skënderbeut për t'u treguar e mburrur përpara botës, sado që mburrja nuk është veti jona, "si popull trim", atëherë si mund të jetë Skënderbeu edhe figurë historike e ne shqiptarëve, edhe e ju maqedonasve?… Prapë më poshtë thoni: "Por historia (cila histori, zotëri?) për fat të madh tregon gjithçka se nga cili popull është Skënderbeu, (dhe nguteni të pohoni vetë) natyrisht nga populli maqedonas"…
Zotëri Popovski ju "vërtetoni" se: "Emri të cilin e ka Gjergj Kastrioti ka prejardhje nga një fis maqedonas, i cili quhet Kasmarati". Dhe më tutje thoni: "Gjergji u lind në fshatin Simona në qytetin e Krujës (si bën fshati Simona të jetë në qytetin e Krujës?), kurse hipoteza e dytë tregon se Skënderbeu u lind në fshatin Resmutë të Dibrës".
Do t'ua parashtroj juve z. Popovski këtë pyetje: Pse Gjergj Kastrioti nuk quhet Gjergj Kasmarati, po Gjergj Kastrioti, pasi ai qenka i lindur nga fisi maqedonas Kasmarati?…
Ju bëni përpjekje që të merreni edhe me etimologjinë e fjalëve (është fjala për ca toponime shqiptare: për Matin dhe për Malësinë). Dhe, sipas jush Mati qenka formuar nga trajta imagjinuese juaja "Mamkë", kurse Malësia (e mbi Shkodrës, Malësia e Madhe etj.,) qenkan formuar nga fjala "Maleles" (cili është kuptimi etimologjik i kësaj fjale, i këtij toponimi, zotëri Popovski?...) Jo z. Popovski rrënja e fjalës suaj "Mamkë" nuk mund të pranohet as nga pikëpamja fonetike se -k-ja në trup të fjalës nuk e jep, në rastin konkret, -t-në po në trup të fjalës... Po e kërkuam etimologjinë e këtij emri Mat-i ky emër është me kuptim e rrënjë nga një fjalë e moçme e gjuhës shqipe mata, mate - mati. Pra është një emër prejfoljor i gjuhës shqipe. Edhe emri Malësia është me kuptim e me rrënjë nga një fjalë e moçme shqipe: mal-mal~i-mal~e...

Ju më poshtë, ndër të tjera, pohoni: “Para se të bëhej prijës i maqedonasve dhe i sllavëve, Konstandini ishte një nga tregtarët që merrej me shitjen e kripës në Raguzë (sot Dubrovnik). Pas vdekjes së tij u zëvendësua nga djali i tij, Ivani, i cili e pranoi qeverinë e turqve dhe arriti ta mbrojë Shqipërinë e sotme nga turqit”. (Pse jo Maqedoninë?...) Ju më tutje thoni: "Babai i Ivanit ka lënë shumë dokumente të shkruara nga vetë ai, në të cilët dokumente gjykon karakterin e fisit të tij Kastriot (pse jo të fisit Kasmarati?) dhe mbron maqedonasit dhe sllavët". Këtu shihet shpirti i madh i Kastriotëve, por jo vetëm i tyre, për ata që i kanë në vartësi të vet se i mbrojnë pa dallim race, kombi a feje. Pra ky konstatim juaji nuk flet asgjë në të mirë të asaj "tezës" suaj për prejardhjen e Kastriotëve nga maqedonasit, po për të kundërtën… Në vijim konstatoni: “Ai shpirt (është fjala sipas z. Popovskit për shpirtin sllavo-kristian të Ivanit (Gjon Kastriotitit) E. C.) më së miri është pasqyruar në letrën e 25 shkurtit të vitit 1420, dërguar qeveritarit Petar në Dubrovnik, në të cilën thuhet: “Besoj në djemtë e mi, Renin, Samisllavin, Konstandinin dhe Gjergjin... Vendi im ka filluar të qetësohet prej Konjufit (sot Elbasani), deri në Prizren. Do ta mbrojmë ne këtë vend unë Ivani me djemtë e mi...”

Zotëri Popovski babai i Skënderbeut nuk e ka pasur emrin Ivan, por Gjon, kurse mbiemrin e ka pasur Kastrioti, ndërsa nëna e Skënderbeut nuk ka qenë me emrin Voisllava, por me emrin Voisava. Ja argumenti z. Popovski: “Ta dini se gjyshi i Zotit Skënderbe quhej Zoti Pal Kastrioti dhe se nuk pati më shumë se dy fshatra të quajtura Sinja dhe Gardhi i postesi (i poshtëm), dhe nga ky Zoti Pal lindi Zoti Gjon Kastrioti, i cili u bë Zot i Matit ”Hopf “Chronicues” , faqe 301. “Zoti Gjon Kastrioti, i ati i Zotit Skënderbe, ishte Zot i vendit që quhet Mat”. Po aty, faqe 298.(*)
“Dhe e ëma e të përmendurit Zotit Skënderbe, bashkëshorte e të përmendurit Zoti Gjon, quhej Zonjë Vojsavë Tripalda dhe vinte nga një familje e mirë” Hopf, “Chronicues”, faqe 301.(**)

Ja z. Popovski shikoni mirë se çfarë argumentesh - faktesh sillni për emrin e Skënderbeut në këtë artikull: "… kanë qenë babai Ivani dhe nëna Voisllava (Vojsava), këta kishin katër djem: Renin, Samisllavin, Konstadinin dhe Gjergjin…" (Edhe këtu e keni gabim z. Popovski tre djemtë e Gjon Kastriotit, që ishin përpara Gjergjit i kishin emrat: Stanisha, Reposhi dhe Konstandini). Dhe më poshtë në këtë artikull ju z. Popovski e demantoni, për të satën herë vetveten, kur thoni: "…Gjergji kurrë nuk i ka thënë veti Gjergj, me këtë emër nuk e gjejmë në asnjë dokument të vetëm. Sot gegët-mirditasit e quajnë Gjergj, mirëpo ky emër (Gjergj) është vetë krijuar nga falsifikimet e historianëve dhe historisë shqiptare. Pra Gjergji nuk ka qenë arnaut, por maqedonas…" Po ju vetë a pohuat më lart: "… këta kishin katër djem: Renin, Samisllavin, Konstadinin dhe Gjergjin…" Sigurisht se "falsifikuesit historianë shqiptarë" dhe "historia falsifikuese shqiptare" ia paskan dhënë emrin Gjergj (dhe atë, ndoshta, sipas jush, edhe pas vdekjes) e jo prindërit e tij. Nëse Gjergji nuk paska pranuar ta mbajë këtë emër, me cilin emër e njeh "historia" juaj z. Popovski?…

Nëse "Ai nuk ka qenë Skënder, e aq më pak beg". Por: "Emri i vërtetë i tij është Iskander, i cili emër bazuar në traditë do të thotë Aleksandër". Po z. Popovski. Skënderbeu e ka marrë këtë emër (nofkë) sipas mbretit të lashtë Aleksandërit të Maqedonisë (por jo të kësaj Maqedonisë së sotme). Aleksandri i Maqedonisë së lashtë është quajtur dhe është i njohur edhe me emrin Leka i Madh. Lexoni për popujt e kësaj periudhe pasardhës të pellazgëve në "Nouveau Petit Larousse", (Paris, 1950, f. 1599):

"Pellazgët, popull shumë i lashtë që jetonte në periudhën parahistorike… Në përgjithësi konsiderohet se Ilirët, Thrakët e lashtë, Frigët, Lidët, Etruskët, Epirotët, Italiotët dhe "SHQIPTARËT E SOTËM", janë degët kryesore të Pellazgëve".3)

Kurse V. Benlow, në veprën "La Grece Avani les Greces" (Paris 1877, f. 10), shkruan: "Shumë emra vendesh, malesh, lumenjsh, personalitetesh legjendarë, nuk mund të shpjegohen me etimologjinë greke. Një gjuhë e vetme ka qenë deri tani në gjendje të hedhë dritë mbi emrat e këtyre vendeve dhe kjo gjuhë është "SHQIPJA".4)

Tash do t'ua bëj edhe një pyetje z. Popovski: Pasi që ju "vërtetoni" se Gjergj Kastrioti paska qenë maqedonas, atëherë na thoni sa bashkëkombës tuaj i mbajnë emrat: Gjergj e Kastriot?… Dhe sa institucione qofshin arsimore apo në ndonjë lëmi tjetër shoqërore i mbajnë emrat: Gjergj Kastrioti ose Gjergj Kasmarati ose vetëm Skënderbeu?… Te ne shqiptarët, si stërnipër të tij, i gjen në të gjitha trevat shqiptare këta emra...
Ju më tutje, kah fundi, z. Popovski shkruani edhe këtë: "Këto karakteristika të emrave sllavë para Ivanit (Gjonit, nënvizim imi) dhe Gjergjit (prapë po paraqitet Gjergji si nga mjegulla. Po a keni pohuar në iks vende në këtë artikull se Gjergji s’e ka pasur këtë emër? E tash nga doli emri Gjergj?... Sigurisht këtu hyn në punë emri Gjergj për ta “vërtetuar” se territorin e Shqipërisë së sotme e ka kontrolluar elementi maqedonas) në kohën e tyre kanë mbajtur edhe qeveritarët e tjerë në hapësirën e Shqipërisë së tanishme, gjë që është e kuptueshme për shkak se elementi maqedonas e ka kontrolluar në kohët e vjetra të gjithë territorin e Shqipërisë së sotme (shih dokumentet te: Massuachi, Lejan, Karl Hart, Ami Bone, Seiner, Hahn, Mac Cenze, Irby, Panciville, Traimer etj.(?...)".

Në vend të përfundimit

Ju i rendisni emrat e këtyre dijetarëve pa e cituar asnjërin prej tyre se çka ka shkruar në të mirë të tezës suaj. Madje nuk i jepni as titujt e veprave të tyre. Unë nuk jam historian e as shkencëtar për ta ditur se vërtet çka ka shkruar secili prej tyre. Kjo le t'u mbetet historianëve e shkencëtarëve që ta thonë fjalën e tyre. Kurse sa për Hahnin kam lexuar e di pakëz diçka…
Kaq kësaj radhe…
_____________________
1) Jahja DRANÇOLLI: A ishte kurorëzuar Skënderbeu për mbret - Koha për kulturë, e shtunë 26 shkurt 2005, faqe 26.
2) Z. Nermin Vlora FALLASKI: "GJUHA AMË E ISMAIL QEMALIT" (Themelues i Shtetit Shqiptar më 28 Nëntor 1912), "Shkëndija" nr. 10, dhjetor 2003 faqe 29.
3) Z. Nermin Vlora FALLASKI: po aty.
4) Z. Nermin Vlora FALLASKI: po aty.
______________
(*) Fan S Noli: Gjergj Kastrioti Skënderbeu, faqe 68
(**) Po aty, faqe 69

(2004-2005)

(Epilog përfundues)

Dhe, ja epilogu i asaj të atëhershmes dhe i kësaj të sotmes:
Në gazetën ditore “Tribuna shqiptare”, e shtunë, 19. 9. 2009, nr 12, faqe 8 shkruan:

“Enciklopedia, fyese për shqiptarët
Akademia e Shkencave dhe e Arteve e Maqedonisë fyen shqiptarët dhe shtrembëron historinë e tyre. Kështu e vlerësuan shoqatat shqiptare përmbajtjen e Enciklopedisë së re maqedonase, ku shkruan se, “shqiptarët në Maqedoni kanë ardhur nga Shqipëria dhe me dhunë i kanë dëbuar maqedonasit nga shtëpitë e tyre”. “Shqiptarët në Maqedoni kanë ardhur nga Shqipëria veriore. Ata, kanë kolonizuar vise në Maqedoni në shekullin XVI, duke i dëbuar maqedonasit nga shtëpitë e tyre”. “Vërshimin e tyre drejt Maqedonisë e ka mundësuar Ali Pashë Tepelena.** Shteti i parë shqiptar është formuar nga Gjermania fashiste, e cila kufijtë e këtij shteti i zgjeron në rajonet e Maqedonisë perëndimore. Shqiptarët, veç tjerash njihen edhe si njerëz malorë...”***
Ja, pra, epilogu i shtrembërimeve historike të filluar me dekada më parë, “të përforcuar” nga z. Popovski pesë-gjashtë vite përpara këtij zbulimi mashtrues të Akademisë së Shkencave dhe të Arteve të Maqedonisë...
__________
*) Marrë nga: (Lajme. Net), e mërkurë 16. 9. 2009
**) “Mos është ndonjë ngatërrim?...” Si ka mundur të ndodhi që vërshimin e tyre (shqiptarëve) ta mundësojë në shekullin XVI Ali Pashë Tepelena, kur dihet se ai është i lindur kah fundi i pjesës së parë të shekullit XIX?!...(?)
***) Shteti i sotëm shqiptar (por ky nuk është shteti i parë shqiptar...), zotëri akademikë të ASHAM është formuar më 28 Nëntor 1912 në Vlorë, nga delegatët shqiptarë të të gjitha viseve etnike, të prirë nga Ismail Qemal – Vlora..., të mbështetur fuqimisht nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe nga Shkencëtari dhe Kryetari i Madh i SHBA-ve, Z. WILSON, e jo nga “Gjermania fashiste” e imagjinatës suaj... Për Gjermanin e sotme, mendoj, kjo është një shtrembërim i realitetit të kohës...
Pra, akademikët maqedonas, them, mundohen që ta gjejnë identitetin e vet, duke shtrembëruar e përvetësuar historinë tonë, në një anë dhe duke bërë përpjekje për të përvetësuar edhe figura madhore si të popullit tonë, ashtu edhe popujve të tjerë, në anën tjetër...

Ja edhe artikulli komplet i z. Popovsakit:

“Falset e historisë
Pas Nënë Terezës, radhën e ka Skënderbeu

Përse maqedonasit nuk pranuan kalendarin e festave kombëtare shqiptare? “Populli maqedonas ka nderin ta festojë dhe ta ndiejë si obligim moral heroin e tij Gjergj Kastriotin – Skënderbeun”, shkruan Petar Popovski, shkrimin e të cilit po e japim në tërësi...

Këto ditë në Komisionin për Kulturë të Republikës së Maqedonisë, kur bisedohej në Parlament për festat kombëtare të popullit maqedonas, nga ana e përfaqësuesve shqiptarë u paraqit një katalog që në festat kombëtare të hyjë edhe përvjetori i Gjergj Kastriotit – Skënderbeut (1405-1468).
Siç dihet, ky propozim nuk gjeti mbështetje, për arsye se nuk u mbështet nga politikanët maqedonas.
Nëse mirë njihet dhe dihet historia, në këtë rast, pra për emrin dhe bëmat e Gjergj Kastriotit, ky propozim duhej të pranohej me mjaft kënaqësi. Ndoshta do të ndikojë negativisht mendimi i këtillë (refuzimi i propozimit), megjithatë nëse nisemi nga ana historike, nga faktet historike, populli maqedonas ka moralin e tij kombëtar që ta shpallë emrin e Gjergj Kastirotit si emër të një trimi maqedonas. Gjergj Kastrioti nuk ka qenë trim shqiptar, ashtu si e paraqet historia shqiptare dhe ca historianë të pavetëdijshëm perëndimorë, por ashtu si thotë historia trim dhe mbret i Maqedonisë dhe i maqedonasve. Kjo është dëshmuar edhe në histori.
Nëse Gjergji do ta dinte se një ditë do jetë i shpallur si gegë-mirditas, sigurisht se do t’ia bënte vetes varrin. Historia na mëson se një popullit që i mungon historia e vet, ngjarjet e veta historike dhe personalitetet historike është popull i humbur.
Përveç grekëve dhe bullgarëve, në historinë e popullit maqedonas ndërhyn edhe një grup endacakësh, të cilët nga shkenca janë kualifikuar si “popull punëtor”. Në këtë kontekst, mjafton ta përkujtojmë deklaratën e Sulltan Selimit III (1789-1807), nga vitit 1795, që të shihet se për çfarë populli bëhet fjalë. Dhe jo pa arsye turqit i kanë quajtur arnautë, që ka kuptimin keqbërës. Për këtë shkak është e pamundur të mendohet se Skënderbeu të ketë dalë nga ky popull, për të cilin është shkruar zi e më zi, pra si mund të ketë lindur një trim dhe gjigant nga ky popull! Këtu nuk flasim për toskët, por për gegët, ndaj të cilëve duhet pasur respekt tëp veçant si grup, të cilët kanë moral të lartë dhe forcë kualifikuese.
Populli maqedonas tanimë ka fakte të bollshme në historinë e tij dhe ndoshta kjo është arsyeja pse nuk kundërvihen historianët tanë në këso provokimesh, kur shqiptarët thonë se Skënderbeu është shqiptar. Gjergj Kastrioti nuk ka qenë as mirditas (gegë), e as shqiptarë (toskë), por i lindur dhe i rritur maqedonas.
Atë që e thotë “shkenca shqiptare”, pra e thotë se Skënderbeu është trimi i tyre, është se ky popull është mësuar me vrasje me shtypje ndaj të tjerëve dhe se ky popull nuk ka figurë tjetër historike me të cilën do të tregohej para botës si popull trim. “Punëtorët e tyre shkencorë”, nëse mund të quhen kështu, përfshirë edhe “shqiptarin-maqedonas” dhe pseudo historianin Nevzat Bejtën, nuk e njohin historinë e vendit të vet ku jetojnë, dhe më pak e njohin figurën e Gjergj Kastriotit. Por historia për fat të madh tregon gjithçka se nga cili popull është Skënderbeu, natyrisht nga populli maqedonas.
Në vazhdim do të mundohemi shkurtimisht ta përshkruajmë figurën e Gjergj Kastriotit, kuptohet në bazë të fakteve historike. Emri të cilin e ka Gjergj Kastrioti ka prejardhje nga një fis maqedonas, i cili quhet Kasmarati dhe për vendin e lindjes sot ekzistojnë dy hipoteza: njëra na del se Gjergji u lind në fshatin Simona në qytetin e Krujës, kurse hipoteza e dytë tregon se Skënderbeu u lind në fshatin Resmutë të Dibrës.
Fisi Kastriot u popullarizua në shekullin XIV, kur gjyshi i Skënderbeut, Konstandin Kastrioti u shpall udhëheqës i maqedonasve dhe sllavëve të vendosur në Mamkë (sot Mati) dhe në Maleses (sot Malësia), në Shqipërinë Veriore. Para se të bëhej prijës i maqedonasve dhe i sllavëve, Konstandini ishte një nga tregtarët që merrej me shitjen e kripës në Raguzë (sot Dubrovnik). Pas vdekjes së tij u zëvendësua nga djali i tij, Ivani, i cili e pranoi qeverinë e turqve dhe arriti ta mbrojë Shqipërinë e sotme nga turqit. Babai i Ivanit ka lënë shumë dokumente të shkruara nga vetë ai, në të cilët dokumente gjykon karakterin e fisit të tij Kastriot dhe mbron maqedonasit dhe sllavët.
Nga korrespondencat që kanë mbajtur me Republikën e Dubrovnikut janë ruajtur tri letra me alfabetin cirilik, në to haptazi shihet shpirti dhe karakteri sllavo-kristian. Ai shpirt më së miri është pasqyruar në letrën e 25 shkurtit të vitit 1420, dërguar qeveritarit Petar në Dubrovnik, në të cilën thuhet: “Besoj në djemtë e mi, Renin, Samisllavin, Konstandinin dhe Gjergjin... Vendi im ka filluar të qetësohet prej Konjufit (sot Elbasani), deri në Prizren. Do ta mbrojmë ne këtë vend unë Ivani me djemtë e mi...”                                                                                                                                    Ashtu siç mund të shihet këtu, Ivan Kastrioti, territorin e vet që e ka qeverisur vetë, e ka quajtur “Gjeorgjeva”, përkatësisht vendi i Gjergjit, në emrin e stërgjyshit të tij, prej të cilit e ka trashëguar. Këto fakte i demantojnë të gjitha tezat e përmendura, të falsifikuara dhe të gjitha spekulimet për udhëheqësin gegë mirditas, përkatësisht siç e quajnë shqiptarët Skënderbeun dhe fisin Kastriot dhe del në pah qartazi se ai nuk ka qenë shqiptar, por maqedonas.
Për prejardhjen e Gjergjit dëshmojnë edhe vetë emrat e familjes Kastrioti; Prindërit e tij (të Skënderbeut), kanë qenë babai Ivani dhe nëna Voisllava, këta kishin katër djem: Renin, Samisllavin, Konstandinin dhe Gjergjin dhe pesë vajza: Rabosllava, Maria, Vllajka, Anxhelina dhe Mamica. Këtu, siç shihet, nuk ka asnjë emër që identifikohet si gegë-mirditas, apo të ngjashëm diçka si kjo. Për karakterin sllav të këtij fisi dëshmojnë këta emra: Sllav dhe Sllava, të cilët i referohen emrave Brani(sllav), Stani(sllava), Rado(sllava) dhe Voi(sllava), me të cilat identifikohet prejardhja e fjalëve sllave. (Shih te: F. Barishiç, Prejardhja sllovene..., CXLII). Këto karakteristika të emrave sllavë para Ivanit dhe Gjergjit në kohën e tyre kanë mbajtur edhe qeveritarët e tjerë në hapësirën e Shqipërisë së tanishme, gjë që është e kuptueshme për shkak se elementi maqedonas e ka kontrolluar në kohët e vjetra të gjithë territorin e Shqipërisë së sotme (shih dokumentet te:            Massuachi, Lejan, Karl Hart, Ami Bone, Seiner, Hahn, Mac Cenze, Irby, Panciville, Traimer etj.). Gjergji kurrë nuk i ka thënë vetës së tij Gjergj, me këtë emër nuk e gjejmë në asnjë dokument të vetëm. Sot gegët-mirditasit e quajnë Gjergj, mirëpo ky emër (Gjergj) është vetë krijuar nga falsifikimet e historianëve dhe historisë shqiptare.
Pra, Gjergji nuk ka qenë arnaut, por maqedonas. Ai nuk ka qenë Skënder, e aq më pak beg. Në shënimet e vjetra e gjejmë me një titull si mbret i Maqedonisë dhe njëkohësisht i Epirit. Emri Skënderbeg është tërësisht i falsifikuar. Emri i vërtetë i tij është Iskander, i cili emër bazuar në traditë do të thotë Aleksandër. Emrin Iskander e fiton në luftën e ashpër me turqit më 1455, ku më të besuarit e tij maqedonasit për herë të dytë e mori qytetin e Bardhë (sot Beratin), prej turqve, atëherë nga ana e Sulltan Muhamedit II, i cili edhe vetë mori pjesë në atë luftë, është pagëzuar “Trimi i dytë Aleksandër Makedonski”, ose “Aleksandri i dytë maqedonas”. Ky emër i është dhënë për shkak të heroizmit që tregoi në atë luftë, por edhe për shkak të strategjisë dhe taktikës që ka përdorur për ta fituar luftën. Ushtarët e tij nuk ishin arnaut (gegë-mirditas), ashtu si mundohen ta tregojnë disa historianë naivë, por ishin maqedonasit dhe sllavët.
                                                               (Nga maqedonishtja: Besir Zyberi)”

Në fund të këndit të djathtë të shtyllës së parë në kornizë jepet edhe ky tekst:

“Marrëzi recidiviste

Ende pa u harruar tentativa e përvetësimit (gjithsesi të dështuar) të Nënë Terezës nga maqedonasit, në horizont duket një tjetër synim. Kësaj radhe nacionalistët maqedonë pretendojnë edhe më shumë: të rishkruajnë historinë dhe Gjergj Kastriotin – Skënderbeun, Heroin kombëtar të shqiptarëve, ta bëjnë maqedonas, nga origjina dhe nga bëmat historike. Kjo nuk është hera e parë që synohet përvetësimi i Skënderbeu nga popuj të tjerë ballkanikë, por ajo që të lë shije të hidhur me këtë rast është se ky synim tani del së fundi në skenën politike të Maqedonisë, ku mendohej se tashmë gjërat kanë lëvizur në drejtim pozitiv dhe se një herë e mirë është hequr dorë nga marrëzitë e kohës së shkuar. Ky shkrim, i botuar kohët e fundit në shtypin maqedonas, dëshmon se gjërat nuk ndryshojnë aq shpejt në këtë pjesë të botës...”

21 shator 2009

Zemra Shqiptare

Ejup Ceraja: Dy ngjarje të fundit që i shqetësojnë shqiptarët...