Demir Krasniqi: Mora vëllain, mora djalin

Demir KRASNIQI

MORA VËLLAIN MORA DJALIN

Mora vëllain, mora djalin ,
Dolëm për vizitë ,
Me i pa trojet , me pa malin ,
Vendin ku jem rritë .

Me i pa fier edhe zabele
Atje në Podinë ,
Kah kem ecë zbathur me dele ,
Kah kem ruajt bagëtinë .

N’ qosh t’ livadhit krye Zhari –
Nuk dilej prej fieri ,
Aty nisi këngën s’ pari
Vëllai im , Haziri !

N’ hije t’ dardhës , afër përroit –
Te bahçja e nënës sime ,
Rrinim ulur afër kroit ,
Shpalosnim kujtime .

Dardha e molla ishin tha ,
Ku kem ngrënë përherë ...
Edhe furra s’ ishte ma –
Oshaf ku kem terë .

Dolëm s’ bashku n’ stom te lama
Për t’ a përkujtua
Vendin ku na përcillte nëna
Në shkollë kur kem shkua ...

N’ gurë - themelet e shtëpisë
Dhe ku ish qileri –
Kaça e thera ishin dalldisë ,
Ishin rritë për seri !

Ku gatuante nëna Hysë –
Almiset ishin përmbysë ...
Ku ia piqte rendet flisë –
Kurpna e mana ishin vargisë .

Ku pushonte babë Shefkiu –
Nën hije t’ qershisë ,
S’ ndihej fyelli , as bariu ,
As kënga e çiftelisë !
S’ kishte ma dardha, as molla ,
Arat tona ishin bërë pyll .
Rrugët kah kem shkua te shkolla –
Për gjithmonë na ishin mbyllë !

E kërkuam mëhallën krejt
Për të shuar mall ,
Trojet kishin mbetur shkretë ,
S’ pamë njeri të gjallë !

Mana e thera mbulua trojet,
S’ kishte ma arë, as livadh ,
Shterur puset , shterur krojet ,
Vaj, sa mall i madh !

Trupi flakë m’ digjej nga malli ,
Vatrat shkret pa tym, pa zjarr ,
Shtëpia ku binte kavalli –
Kishte mbet tamam si varr !

U ula te Dardha Dërrnoce ,
Afër lamës n’ skaj livadhit –
Kujtova mekame t’ moçme ,
Baci Nel ku i binte kavallit !

Ku e pat shpinë xhaxha Halimi –
Evokoj me përmallime ,
Me kamerë xhiron Shkëlqimi ,
Që t’i kenë n’ kurbet kujtime !

Dolëm n’ kodër n’ krye are -
Ku janë plakë dardhat me myshqe ,
Që t’ i shohim ato varre ,
Ku pushojnë gjysh edhe gjyshe !

Tugjec – Gjilan, e Premte, më 28 Gusht 2009.

Zemra Shqiptare

Demir Krasniqi: Mora vëllain, mora djalin