Ishte fillimi i shtatorit të vitit 1970. Po bëhesha gati që brenda një ose dy muajsh të udhëtoja për në Shtetet e Bashkuara të Amerikës me statusin e refugjatit politik. Në përgatitje e sipër, fillova tu them lamtumirën e fundit miqëve dhe të njohurve të komunitetit shqiptar në Romë dhe në kampet e refugjatëve...
Që në krye të këtyre rreshtave pranoj se ideja për shkrimin ishte e mamasë sime, Marie Çaçi Binjakut."Do të bësh një shkrim homazh për arsimtarët fierakë, meqë nuk po kujtohet njeri?", më pyeti ajo në një prej këtyre ditëve. Për fatin tim të mire mamanë e kam pasur edhe mësuesen e parë ndaj dhe kërkesa...
Natyra e njeriut shpesh është e fshehur; ndonjëherë del; rrallë shuhet; është kthimi që e bën njeriun të dhunshëm; gjërat që nuk i realizoi me doktrinë, tani përpiqet t’i bëjë me forcë. Idea konsiderohet më pak e rëndësishme; vetëm zakoni ndryshon dhe përpiqet të nënshtrojë. Prandaj, në disa raste...
Po e nis këtë shkrim me një bisedë midis meje dhe bashkëshortes sime, sot në mëngjes, duke pirë kafen tonë të përditshme.“Në qoftë se Mali i Zi do të më ofronte, mua tivarasit, një pagesë prej 400 eurosh në muaj për ta quajtur veten malazi, nuk e di si do të veproja,“ i thashë gruas...
Kur dilte në rrugë Ali Asllani ishte veshur shik me kostum dhe ecte një zotni.Vashat dhe gratë të marrosura pas asaj bukurie, pas penxhereve përgjonin këtë dalje në rrugët e kryeqendrës .-Shikoni moj gra, në rrugë po ecën poeti!Kështu e kujtonte një miku im kur për herë ta parë shikonte poetin lirik...
Që nga ardhja në pushtet e 'Qeverisë Hoti' nuk e kam lavduar dhe as nuk e kam mbajtur në thumb të kritikës kryeministrin Hoti, duke besuar në dijen, urtësinë, vendosmërinë e mbi të gjitha në guximin për qëndrimet e një viti më parë ndaj "Mini-Shëngenit" apo projektit për "Mini-Jugosllavinë e Re"...
