“Hapi i parë në likuidimin e një populli është të fshini kujtesën e tij. Shkatërroni librat e tij, kulturën e tij, historinë e tij. Atëherë veni dike të shkruajë libra të rinj, të krijojë kulturë të re, të shpikë një histori të re. Para se të kalojë shumë kohë kombi do të harrojë se çfarë ishte dhe çfarë është...
Libri që po i jepet në dorë besimtarëve të krishterë dhe jo vetëm atyre, në përkthim të ri, të bërë me përkushtim e dije nga don Prekë Lazraj, ndriçon pikërisht rëndësinë e forcimit dhe të pasurimit të këtij besimi dhe të kësaj dashurie, që shpaloset përmes dy formave: të ndriçimit të thelbit të besimit në Hyjin...
Epoka e Gjergj Kastriotit është më e arta në historinë e kombit tonë dhe të Europës, për të kanë shkruar libra e vepra të karaktereve të ndryshme të cilat janë të panumërta, pastaj janë bërë gravura, piktura, portrete, medalje, monedha etj.Figura e kryeheroit dhe kryezotit jo vetëm të Arbërisë...
Mëngjes. E ngarkova veten në shpinë përmes sokaqeve me gurë deri te Rrapi. Në një degë të tij sot kisha vendosur t`i varë armët. Nën hijen e tij do ta lidhja Gjokun. Armët do t’i varja në një degë. Dy qetë në zgjedhë, dhe një kalë përpara pllugut do ta lëroja arën ugare. E dija se më pret një luftë me djersë mes këtij bërlloku...
Shpeshherë më herët në traditën shqiptare besëprerve ju është dhënë kafja me metoda të ndryshme dhe jo në mënyrën tradicionale siç ju është dhënë më parë,besëprerët që kanë prerë në besë mikun e shpisë, apo mikun që kanë kaluar një kohë të gjatë me njëri-tjetrin shpeshherë edhe kanë ra pre e tradhtisë duke tradhëtuar miqtë e tyre...
Gjiganti legjendar Gjergj Kastrioti- Skënderbeu ka thënë: “Lirinë nuk ua solla unë, atë e gjeta mes jush!”Vogëlsi-a ime ju thotë: “Pisllëkun, kriminalitetin, korrupsionin, hajninë, jo-burrërinë, pabesinë, indiferencën (mos-reagimin) ndaj ligësive të “baballarëve të kombit”, përndryshe kalbësirave qoftëlarg në: Shqipëri, Kosovë...
Ka një thënie popullore që thotë:"E gjetësh nga nuk e pandeh". Kështu më gjeti dhe mua. As që e mendoja që të të vinte një e keqe kaq e madhe, vetëm e vetëm nga një dëshirë shpirtërore e një dashamiri apo të një miku. Por unë, për pak, nga kjo dëshirë apo dashamirësi krejt njerëzore desh e pagova shtrenjtë. Aq shtrenjtë sa...
