Nga folklori ynë burimor :

KËNGËT TONA TRADICIONALE ME TEMATIKË AMORALE

Nga Demir KRASNIQI

Çdo frymëmarrje , hapërim  dhe veprim në jetën tonë , që nga lindja e deri në vdekje është e përshkruar dhe e kënduar në mënyrën më besnike  nga ana e krijuesve dhe interpretuesve burimorë popullor .

Qëllimi i krijimit dhe interpretimit të këngëve popullore me tematika të ndryshme nga jeta e përditshme njerëzore, nuk ka qenë vetëm argëtimi , ahengu dhe disponimi i masës prezente , por mbi të gjitha ka qenë përshkrimi i realitetit , ruajtja e vlerave tona  burimore kombëtare  tradicionale , si  dhe edukimi i brezave të rinj në baza të shëndosha tradicionale , kombëtare dhe morale .

Në traditën tonë kombëtare , virtyti më i shenjtë, më i çmueshëm dhe më i  shtrenjtë , ka qenë gjithmonë morali i pastër familjarë , kombëtarë dhe shqiptarë , për të cilin brez pas brezi janë edukua dhe angazhua për t’i mbrojtur këto vlera me çdo kusht dhe me çdo çmim , duke mos e kursyer as jetën për mbrojtjen e tij .

Folklori ynë burimor muzikor është shumë i pasur me kësi lloj krijimtarish të këngëve popullore , por ne për këtë studim zgjodhëm ekskluzivisht vetëm disa prej tyre , që janë më karakteristike , më të ndjeshme dhe më të popullarizuara në trojet etnike të popullit tonë shqiptar . 

Amoraliteti në mes të raporteve fqinjësore dhe pasojat e tij 

Në traditat tona kombëtare , krahas ruajtjes së moralit të pastër familjarë , rëndësi shumë e madhe i është kushtuar ruajtjes së moralit të shëndosh fqinjësor dhe raporteve të dyanshme .

Tek populli shqiptarë , tradicionalisht fqinjët janë ruajtur, nderuar , respektuar dhe vlerësuar tamam si pjesëtarë të një familje , të një gjaku dhe të një tradite !

Dashuria , fejesa dhe martesa brenda rrethit fqinjësorë , tek populli shqiptarë me asnjë rrethanë, me asnjë kusht, me asnjë kanun, me asnjë ligj , nuk kanë qenë të lejuara dhe ato nuk janë të lejuara as në ditët e sotme .

Mirëpo , sikurse shumë gjëra të vlefshme që janë vjedhur e keqpërdorur ndër shumë rrethana , ka edhe shumë raste në jetën tonë , kur  dashuria dhe amoraliteti kanë zënë fill në mes të raporteve fqinjësore , por që të gjitha kanë përfunduar me pasoja tragjike dhe katastrofale !

Në zanafillën e amoralitetit në mes të raporteve fqinjësore , përveç simpative dhe bukurive të dyanshme në mes të partneriteteve të reja , në kohërat e vuajtjeve , skamjeve dhe varfërive të paskajshme , shpeshherë kanë luajtur role ndikuese lakmitë ndaj pasurive të ndryshme , sidomos lakmitë ndaj veshmbathjeve , por në shumë raste edhe lakmitë ndaj talenteve të rralla në ndonjë fushë , apo lëmi që i dallon të rinjtë në ndonjë rreth të caktuar .

Në këngën vijuese , do të mësojmë detalisht mbi faktet e lindjes së një dashurie amoraliteti në mes të dy të rinjve , të cilët i shkelin të gjitha normat morale e njerëzore  të një fqinjësie tradicionale , ku si elemente ndikuese në lindjen e një dashurie të tillë , citohen të kenë qenë veshmbathja e mirë dhe talenti i rrallë i një të riu , i cili po luante për mrekulli me një çifteli , duke i rënë asaj edhe nëpër të gjitha familjet e fqinjësisë së tij !

Mirëpo, dashuritë dhe amoralitete e këtilla , gjithmonë janë zbuluar shumë shpejt  dhe ato kanë përfunduar me pasoja tragjike dhe katastrofale !

Të shikojmë në vazhdim se si  lindi dhe si përfundoi një dashuri e tillë e lindur në rrethin fqinjësor :

 

KUR JAM KANË ME I VAKT I RI

 

Hej, kur jam kanë me i vakt i ri ,

Hej , lum, lum, hej , lumi un – e !

Veshë e mathë sikur zotni ,

Hej, lum , lum , hej , lumi un – e !

E kam pasë ni çifteli ,

Hej, lum , lum, hej,  lumi un – e !

Dalsha i rasha n’ shtatë kojshi ,

Hej, lum, lum, hej , lumi un – e !

Me i syzezë zuna dashni ,

Hej, lum, lum, hej , lumi un – e !

T’ vi ni natë me ty të rri ,

Hej, lum, lum, hej, lumi un – e !

Se mu dogj zemra për ty ,

Hej, lum , lum, hej,  lumi un- e !

Të pimë venë , të pimë raki ,

Hej, lum, lum, hej , lumi un – e !

Mish të pjekun me çini ,

Hej, lum , lum, hej , lumi un – e !

 

Hej, dola i natë keshe po rri ,

Hej, mjer, mjer , hej , mjeri un – e !

Erdh i shoqi për me ra ,

Hej, mjer, mjer, hej, mjeri un – e !

Fort jam tutë qi don me m’ vra ,

Hej, mjer, mjer, hej, mjeri un – e !

Bana i bier nër podvallë ,

Hej , mjer, mjer, hej , mjeri un – e !

Shtina kryet për me dalë ,

Hej, mjer, mjer, hej , mjeri un – e !

Qaj sharovi m’ ish kanë n’ tallë ,

Hej, mjer, mjer, hej , mjeri un – e !

Kcej ma ngjiti mu në ballë ,

Hej, mjer, mjer, hej, mjeri un – e !

Kur ja mrrini haxhuzja plakë ,

Hej, mjer, mjer, hej, mjeri un – e !

E kish fshi t’ shkretën lagraçë ,

Hej, mjer, mjer, hej , mjeri un – e !

Kur ma futi në kopaçë ,

Hej, mjer, mjer, hej, mjeri un – e !

Ma thej kamën , ma la vllaçë ,

Hej , mjer, mjer, hej , mjeri un – e !

Duel syzeza në penxhere ,

Hej, mjer, mjer, hej, mjeri un – e !

Hajde djalë edhe naj here ,

Hej , mjer, mjer, hej , mjeri un – e !

Ti n’ ëm pafsh mue ma n’ këtë der- e ,

Hej , mjer, mjer, hej, mjeri un – e ,

Të dy kamtë themi mejhere ,

Hej , mjer, mjer, hej i mjeri un – e !

Krojet fshatare – vendtakime për amoralitet 

Nëpër shekuj dhe gjenerata të ndryshme , femrat shqiptare kanë qenë të izoluara ngushtë nëpër familjet e tyre , nën ndikimet e ndryshme fetare , kanunore , zakonore por edhe nga xhelozitë e ndryshme shpirtërore , nga të cilat në asnjë mënyrë nuk janë lejuar që të dalin e të shihen , të kontaktojnë dhe të komunikojnë me meshkuj të ndryshëm jashtë rrethit të ngushtë familjarë !

Nisur nga këto rrethana fanatike dhe xhelozie , shpeshherë kanë ndodhë akte dhe vepra të ndryshme amoraliteti në mes të dy gjinive , të cilat kanë lindur në mënyra tinëzake , nëpër vende të fshehta dhe anonime , për çka me rastin e zbulimit të tyre – pasojat kanë qenë fatale dhe të pa parashikueshme !

Njëri ndër vendtakimet më të preferuara për amoralitete dhe zhvillime të kontakteve të dashurive ilegale  në mes të dy çifteve të kundërta  nëpër ambientet fshatare, pa dyshim  kanë qenë krojet e fshatit , ku femrat e të gjitha moshave kanë shkuar për të mbushë ujë dhe për t’ ua sjellë atë për pije , larje dhe nevoja të tjera familjeve të tyre !

Tek krojet , të cilat zakonisht kanë qenë larg shtëpive dhe të rrethuara me bimë e gjethe të ndryshme , shumë herë kanë rënë viktima gratë e reja, nuset dhe sidomos vajzat e reja , të cilat kanë qenë pre e sulmuesve dhe dhunuesve anonim , nga se nuk kanë pasur mbrojtje nga anëtarët e familjeve të tyre !

Femrat e dhunuara në vendet e këtilla , në të shumtën e rasteve as që kanë guxuar që të iu tregojnë familjarëve të tyre , nga frika se do të ndodhin bela , vrasje dhe hakmarrje me pasoja të pa parashikueshme !

Ndër shumë raste të këtilla , pa dyshim se kënga më e njohur popullore është ajo me titull : “Mora testinë te kroni me shkue”, nga vargjet e së cilës detalisht do të mësojmë për kontaktin, dashurinë dhe pasojat e dy të rinjve që përjetuan tek kroi i fshatit :

 

MORA TESTINË TE KRONI ME SHKUE

 

Mora testinë te kroni me shkue ,

Te kroni me shkue – o ,

Oh, njaj krue fort ish turbullue ,

Fort ish turbullue – o !

 

 

Mora shaminë , ujin me kullue,

Ujin me kullue – o !

Hasan aga , te kroni kish qillue ,

Te kroni kish qillue – o !

 

Zu me m’ vetë – a jam e fejueme ,

A jam e fejueme – o ?

Ktheva n’ shpi , fort isha vonue – e ,

Fort isha vonue – o !

 

Zuni nana , o, me më qortue ,

Oh, me më qortue – o :

“Pse kaq shumë , bijo je vonue ,

Bijo je vonue – o ?!”

 

- I shkreti krue , nanë, m’ ish turbullue ,

Oh, m’ ish turbullue – o !

N’ skaj t’ shamijes , nanë, e kam kullue ,

Oh, e kam kullue – o !

 

“Hajt, moj bijo, ti mos um rrej mue ,

Ti , mos um rrejë mue –o !

Hasan aga , bijo , t’ ka mashtrue ,

Bijo , t’ ka mashtrue – o !”...

 

-Ah, moj nane, fort ja ke qillue,

Fort ja ke qillue – o !

Hasan aga , merak asht ba n’ mue,

Merak asht ba n’ mue – o!

 

-Ah, moj nane, oh, të shtifsha n’ dhe –e ,

Oh, të shtifsha n’ dhe – e , o !

A m’ je kanë , o, naj herë e re – e ,

Oh, naj herë e re – e , o ?!

 

“Kesh e re – e , bijo , dhe u plaka ,

Bijo , dhe u plaka – o !

T’ zezat tua , bijo, kurrë s’i  pata ,

Bijo , kurrë s’i pata – o !”

 

-Hajt, moj nane, oh, mos ja le seri,

Oh, mos ja le seri – o !

S’ ka tri dit – e , qi t’ ka pa me i njeri ,

Qi t’ kam pa me i njeri – o !

Katër lamsh – e, oh, përmas qileri,

Oh, përmas qileri – o !

Po m’ vjen keq – e , oh, me t’ thanë , lum nana ,

Oh, me t’ thanë , lum nana – o !

Veç kush t’ rren – e , se gjithkujt ja kana ,

Oh, gjithkujt ja kana – o ! 

Amoraliteti i vajzave para se të shkojnë nuse dhe keqpërdorimi i mikpritjes tradicionale në këngët tona popullore 

Një ndër temat shumë të ndjeshme të moralit , në traditat dhe zakonet e shqiptarëve , pa dyshim është lindja e amoralitetit të vajzave ndaj meshkujve – para se të fejohen dhe të shkojnë nuse në vendet dhe familjet që ua zgjedhin familjet e tyre !

Në rastet e këtilla , përveç keqpërdorimit të moralit të vajzave fshatare , para se të bëhen nuse , na paraqitet edhe keqpërdorimi i mikpritjes tradicionale të familjeve fshatare shqiptare , keqpërdorimi i bukës, sofrës dhe besimit të ndërsjellë !

Në anën tjetër , në traditën tonë familjare dhe zakonet tradicionale shqiptare , ka qenë gjithmonë  zakon që nuset që janë marrë me dasma , me krushq, me flamur dhe me ahengje të ndryshme , po qe se natën e parë të martesës nuk kanë dalë të virgjëra – ato menjëherë brenda asaj nate janë përzënë nga familja e dasmorit , dhëndrit  dhe nën përcjellje të 3 burrave  i janë dorëzuar prindërve të tyre !

Një ngjarje e këtillë shumë e pamoralshme është trajtuar përmes  vargjeve të këngës popullore :”Moj e mira , moj kablushë kuqe” , përmes së cilës trajtohet dhe këndohet pabesia , amoraliteti dhe dashuria e jashtëligjshme në mes të dy të rinjve , para se vajza të fejohet dhe të bëhet nuse !

Kështu , përmes vargjeve të kësaj kënge , “dashnori” anonim dhe jo legjitim i një vajze fshatare , para se të shkojë nuse dashnorja e tij , të cilën ai e quan me pseudonimin “Kablushë Kuqja”, ia kërkon asaj dhuratë për kujtim një palë meste !

Dashnorja e tij – Kablushë Kuqja edhe pse po shkonte nuse në një familje të zgjedhur miqësisht nga familja e saj , ajo sërish i sugjeron “Dashnorit” ilegal që të mos e harrojë dhe ta vizitojë sërish atë, si nuse në familjen e burrit të saj !

Dashnorja e tillë tradhtare dhe amorale , do ta mashtrojë edhe vjehrrën e saj , duke ia prezantuar “Dashnorin” e saj , si njërin ndër më të mirin mik që iu kishte shkuar mysafir !

T’ i lexojmë me kujdes vargjet e kësaj kënge shumë të popullarizuar ndër trojet shqiptare dhe t’i analizojmë atë me kujdes , se çfarë mesazhi , apo porosie kanë ato :

 

MOJ E MIRA MOJ KABLUSHË KUQE

 

O, moj e mira , moj kablushë kuqe ,

O, kallxoe ditën kur  do t’ shkojsh nuse !

 

Kallxoe ditën , kur t’ bajsh me shkue ,

O, ni palë meste , o, lemi mue !

 

Ni palë meste , o, me mi lan- e ,

O, t’ëm bien n’ mend , o, kush m’i ka lan – e !

 

Kur t’ ëm bien , o, për ty ndër mend – e ,

O, nuk më nxihet , o, vendi – vend – e !

 

-Mos t’u nxaftë, djal-o, vendi – vend – e ,

O, nxirr alltijen e qit n’ ni shej- e !

 

-Hiq meraku, djalë, mos t’u hjekt- e ,

O, nxirr alltijen e qit përpjet – e !

 

-Hiq meraku , djalë, mos t’u pjektë –e ,

O, mësyja i natë , o , hajde me fjet- e !

 

-Mësyja i natë, o, për mysafir- e ,

O, n’ derë t’ oborrit , o , nisja e thirr –e !

 

-Ata e kanë ni zanat të mirë- e ,

O, dil , moj nuse , dikush po thirrë – e !

 

-O, kthehna mrenda, o, tuj bërtit –e ,

O, kuku nane, kokëm , o, koritë – e !

 

-O, kuku nane , kokëm , o, korit – e ,

O, na ka ardhë, o, ma i miri mik – e !

 

-Na ka ardhë, o, ma i miri mik – e ,

O, e kem zanatin , o, i marrim ngryk – e !

 

-T’ shtrëngon dada me bylyzyk – e ,

O, rruaza e cingla t’i derdhi n’ gjyks – e ! 

Mbrojtja e moralit të gruas në këngët tona popullore 

Çështja e moralit kudo dhe në çdo aspekt , tek populli shqiptarë ka qenë dhe  është pika më e ndjeshme dhe për mbrojtjen e tij , populli shqiptarë nuk ka kursyer asgjë , madje as jetën!

Në praktikën dhe zakonet e popullit shqiptarë , morali familjarë është mbrojtur me çdo kusht  kudo që është prekur në familje . Mirëpo , pika më e ndjeshme që nuk tolerohet me asnjë kusht dhe me asnjë çmim në jetë, pa dyshim është prekja në moralin e gruas , përkatësisht bashkëshortes !

Edhe për mbrojtjen e moralit dhe nderit të gruas ( bashkëshortes ) , në traditën dhe zakonet shqiptare janë thurë e këndua shumë lloje këngësh me të cilat folklori muzikor shqiptarë është shumë i begatshëm , por pa dyshim se prej tyre kënga me titull:”N’ çarshi t’ vogël , n’ ni dugajë”, në mënyrën më besnike dhe më autoktone përshkruan në detaje keqpërdorimin e moralit te të gjithë anëtarëve më të ngushtë të familjes dhe mbrojtjen e moralit të gruas (bashkëshortes ) shqiptare .

Personazhit , apo protagonistit kryesor të kësaj kënge , i shahen radhazi të gjithë anëtarët e familjes së ngushtë , por ai nuk reagon ashpër duke u munduar që t’i ikë belasë dhe tragjedisë katastrofale ndaj tyre , duke gjetur krahasime qetësuese dhe rehabilituese ndaj akteve dhe personazheve të tyre .

Mirëpo, keqbërësit e ndytë prej gojës, duke menduar se personazhi i panjohur për ta , po frikësohet prej tyre dhe është në gjendje të durojë gjithçka të keqe, shkojnë më tutje me sharje banale , ku më në fund ia shajnë edhe gruan ( bashkëshorten ) , me ç’ rast personi i keqtrajtuar dhe i sharë banalisht , nuk mund të durojë më dhe aty për aty e nxjerr revolen dhe i vret që të gjithë dugajxhinjtë :

 

N’ ÇARSHI T’ VOGËL N’ NI  DUGAJË

 

N’ çarshi t’ vogël ,

Oh, more , n’ ni  dugajë , aman, aman,

Aty rrijshin,

Oh, more , tre pejanë – e !

 

Dy n’ xhurdia ,

Oh, more , nja n’ mitan , aman, aman,

Kepshin tirqi ,

Oh , more , me gjylpanë, aman, aman!

 

Prejshin cohën ,

Oh, more , me gërshanë , aman, aman !

Pijshin kafe ,

Oh, more , me filxhan – e !

 

Ma kanë folë – e,

Oh, ka i fjalë të ranë , aman, aman,

Mu ka dridh- e ,

Oh, toka nër kamë – e !

 

M’i  kanë shajtun,

Oh, more, babë e nanë, aman, aman,

Çka shqiptari ,

Oh, e ka shumë ranë – e !

 

Kur ma shajshin,

Oh, more , babën mue, aman, aman,

Për n’ vend t’ dajëve ,

Oh, i kam durue !

 

Kur ma shajshin ,

Oh, more , nanën mue , aman, aman ,

Për n’ vend t’ babës ,

Oh, i kam durue !

Kur ma shajshin,

Oh, more motrën mue, aman, aman,

Për n’ vend t’ dhandrrit ,

Oh, i kam durue !

 

Kur ma shajtën,

Oh, të zezën grue, aman, aman,

Hiq ma nenaj ,

S’ pata ku me shkue !

 

Nxora alltijen ,

Shtatë herë jau kam mshue, aman , aman,

Se me grue ,

Oh , nuk muj me lue ! 

Mbrojtja e moralit dhe nderit të motrës në këngët tona popullore 

Prekja e moralit dhe nderit ndaj  motrës , në traditën dhe zakonet e shqiptarëve është pika e dytë më e ndjeshme , menjëherë pas gruas ( bashkëshortes ) .

Edhe për mbrojtjen e nderit dhe moralit të motrës, shqiptari nuk kursen asgjë, madje as jetën !

Për mbrojtjen e moralit dhe nderit të motrës , janë thurë e këndua shumë këngë të ndryshme brez pas brezi dhe nëpër shekuj , këngë këto që këndohen dhe dëgjohen me ëndje kudo nëpër krahinat dhe trojet etnike shqiptare .

Prej këtij cikli këngësh , në folklorin tonë muzikor , kënga më e njohur dhe më karakteristike është ajo e Halit Gashit , që ishte me vendbanim nga Vushtrria :

 

HALIT GASHI NI DJALË I RI

 

O, Halit Gashi , ni djalë i ri ,

N’ Vuçitërnë koka  dalë n’ çarshi ,

Beqar agën po ma gjanë tuj pi !

Tu ngjatë jeta , Agë , more zotni,

A s’ ma gjanë ni tokë çipçi ,

Se n’ Vuçitërnë , nuk muj po rri –

Ujtë e keq s’ po muj me e pi ?!

-Po Halit , t’ gjetne e ki ,

N’ cillën tokë  t’ duesh  me hi –

Soll n’ ma dhash motrën Hajri !

S’ po ta lypi për miqasi ,

Soll që i ka dy sytë e zi ,

Nja tri netë me te po rri –

Masandej po ta  kthej në  shpi !

Halit Gashi fort asht ngushtue –

Alltia me veti s’ i  ka qillue !

E n’ shpi t’ vet shpejt koka shkue –

Grues s’ vet iu ka ngërmue ,

Po don gruen me e  lëshue !

-Njeri i trentë, çka je trenue –

Mas tre thmive , qysh me m’ lëshue ?!

Kabahatin me ma kallxue –

Kush t’ ka sha, kush t’ ka randue ?!

-Beqir agës, iu kam ba çipçi –

Ma ka lypë motrën Hajri !

S’ ma ka lypë për miqasi –

Veç si i ka dy sytë e zi !

Byma grue t’ shkretën allti –

Fluturim ka dalë n’ çarshi !

Tek poj dvetë do dugajxhi –

Mos ma patë Beqir agë zotninë ?!

-Qatje poshtë n’ ni kafe a hi !...

Fluturim n’ atë kafe a hi –

Dha selam , asht ungjë n’ skemli !

Bërtet t’ madhe : “O kafexhi ,

Bima i kafe , unë, ta pi !”

Iu ba kafja ni mixhidi –

Don me ja la aj zotni !

-Mos u ngut, more zotni ,

Se kurrë pa pare qesja nuk m’ rrin –

Prej nimi e tej n’ pesqin !

Beqir aga a dalë n’ çarshi ,

Halit Gashi po del mas tij :

“N’ cilën tokë po m’ shtjen çipçi –

Ta kam pru motrën  Hajri ?!”

I ra sipri gjashtë herë allti –

Qekjo asht motra Hajri ,

Që t’i  ka dy sytë e zi ! 

Motivi i zisë familjare në këngët tona popullore 

Nëpër shumë krahina dhe rrethina të vendbanimeve autoktone shqiptare është traditë dhe zakon që pas vdekjes së ndonjë anëtari të familjes së ngushtë , të mbahen edhe disa ditë zie familjare .

Edhe për këtë traditë , si edhe për shumë të tjera , krijuesit popullor kanë krijua dhe këndua shumë këngë të këtij zhanri , por që ndër këngët me tematikë të këtilla , pa dyshim se më e njohura dhe më e popullarizuara është kënga me titull :

”Zo’ ku krisi pushka pramë?!”

Karakteristika e veçantë e kësaj kënge është , se përmes tekstit të saj mësojmë radhazi për secilin anëtarë të familjes së ngushtë se nga sa kohë do të mbajnë zi për anëtarin e vdekur të familjes !

Nga vargjet e kësaj kënge mësojmë se të gjithë anëtarët e familjes së ngushtë të personit të vdekur , do të mbajnë zi në kohëzgjatje të ndryshme , por e vetmja është nëna, ajo e cila për djalin e saj të vdekur do të mbajnë zi gjatë tërë jetës së saj, përkatësisht deri sa të kalbet guri në përrua , gjë që dihet se guri në përrua nuk do të kalbet kurrë !

Pra , as zia e nënës nuk do të përfundojë kurrë :

 

ZO’  KU KRISI PUSHKA PRAMË

 

Hej, Zo’ ku krisi pushka pramë ?

Qatje poshtë në nji dugajë !

Thanë se e vranë Isufin tan – e ,

Kajë nane, kajë !

 

Amanet , o , po jav la –

Mos me çelë tjetër dugajë !

Mos me matë me terezi –

Se nuk kish , more, gja ma zi – e ,

Kajë nane, kajë !

 

Amanet , o more babë –

Zi për mue sa do t’ majsh ?

-Dogri biro , me t’ kallxue –

Sa t’ kam ymër për me rrnue ,

Kajë nane, kajë !

 

Amanet , o more vëlla –

Zi për mue sa do t’ majsh ?

-Dogri vëlla, bre , me t’ kallxue –

Sa t’ jetë jeta me jetue ,

Krahin e djathtë ma ke tha mue ,

Kajë nane, kajë !

 

Amanet , o mori motër –

Sa do t’ majsh ti , zi për mue ?

-Tybe vëlla , drejt me t’ kallxue –

Zemrën teme ma ke shkrumue ,

N’ fis të huej m’ duhet me shkue ,

N’ fis të huej , vëlla , n’ fis të ri –

Atje , vëlla , s’ po u majke zi –e ,

Kajë, nane , kajë !

 

Amanet , o , mori grue –

Sa do t’ majsh ti, zi për mue ?

-Dogri , o njeri , me t’ kallxue –

Sa t’ marr kënatat me shkue n’ krue ,

Kthena n’ shpi , ty t’ kam harrue ,

Kajë nane, kajë !

 

Amanet , o mori nanë –

Zi për mue , sa do t’ mbanë ?

-Dogri , biro, me t’ kallxue –

Deri t’ kalbet guri n’ përrue ,

Tybe , nana me t’ harrue ,

Kajë nane, kajë !

 

Gjilan, më 05.10.2017.