Në tryezën time ka bukë thekreKa bukë misri të ngjyer në lëngKa hallvë që e gatuante nëna imePër festë bajrami e netë të mëdhaNë tryezën time ka kripë Edhe spec të kuqeQë babai i përzinte për apetitNga djegësimi qullë i bëhej fytyra...
Njëqind vjet a është një shekull...Apo është epokë e para stinëve të tokësApo që nga kur merr frymë dheu imQë nga cila kohë këndon njeriu 2.Po, ç’janë këto stinë të këputuraQë m’i forcojnë hallkat e bashkimitQë m’i prarojnë zinxhirët e lumturisëQë shndritja e tyre hapë e bashkon rrugë...
Lulzim Logu i rri karshi jetës aq dinjitetshëm, sa që vargu i tij shndërrohet në ligjëratë historie, bëhet orë mësimi dhe edukatë që s’të lëshon dot nga detyrimi njerëzor...Urat krijuese e kanë peshën e vet, e kanë dashurinë reciproke, të cilën dikur e kemi mbajtur të fshehur si mollën në gji, apo si flamurin në fund të arkave ...
Duke më përqafuarShpesh më thonëNdal o njeriKu je duke nxituarUnë pyes vetvetenPse më thonë kështuDikush më hetoiDuke u përpëliturDritë të madhe ke krijuar...
Sa herë që kam dëshirë të shkruaj apo të them diçka në shkrimin tim, në të njëjtën kohë ndjej një dridhje por edhe kënaqësi, e kur të bashkohen këto, sikur më bëjnë më të lumtur për guximin që kanë njerëzit. Ndoshta, një gjë e tillë edhe të detyron të futesh në brendinë e njeriut dhe të nxjerrësh gjëra që i ngjajnë misterit, apo ta hasesh dritën, e cila rri në terr dhe ashtu me ...
Poetët, të cilët pjesë të jetës, të gjakut dhe të dashurisë e të etjes e kanë luftën për liri, ata vargun e kanë këngë madhështie, me të cilën, sado mirë që e këndojnë, ata prapëseprapë mbeten të etur për të thënë e për të rrëfyer edhe diçka, dhe atë, duke filluar nga vetvetja e deri tek rrugëtimi nëpër zjarr që ka lënë gjurmë për të thënë shumë, për t’u mburrur e për t’u kritikuar...
E, ku po ikën...Kah po shkonKe këmbë për të ecurVetëm edhe një hapDeri tek praguDorezën e hapjes për ta prekurÇelësin për ta kërkuarNjë derë për ta hapurPastajPër ta tretur çelësin...
Se piktura bindshëm korrespondon me poezinë, se bashkërisht janë faktorë të ndijimit të veçantë shpirtëror, dëshmojnë shumë mendime e studime të mirëfillta letrare, nga arti pamor por edhe nga fusha e filozofisë së mendjes. Këtë mbështjellës të zjarrmisë shpirtërore, të mendimit gjithnjë të pambaruar për fenomenet e jetës dhe të rrugëtimit krijues e të ngrohtësisë...
Në ambientet e Muzeut Historik Kombëtar në Tiranë, ditë më parë u bë promovimi i veprave, “Tingujt mallëngjyes” dhe “Zëri im i brendshëm” të poetes nga Peja, Angjelina Krasniqit Bardhaj e cila jeton dhe vepron në Gjermani, dhe të krijuesit Pilo Zyba, “Troja e trojeve të mia” nga Përmeti, por i cili jeton dhe vepron në kurbet, Greqi. Në këtë festë letrare, morën ...
Atë natëLuajtëm kapuçash deri vonëMe vëllezër e me mysafirë të dashurPlisin e babait e vura në kokëPër t’i treguar atij rrugën që ndjekMotrës ia kërkova një tas ujëNga burrelja prej pishePas pites që e kishte gatuar gjyshjaMe duart e motmoteveNë prehër e ula nipin dhe i thashëDëgjo si këndohet malësorçe Ai vetëm më shikonte Duke m’i puthur faqet...
...Lutjen timeSikur ma ke shndërruar në mëkat koheTë kuptoj edhe nëse kështu vepronPor... Po që se shekujt m’i shfletonFaqe për faqe e fletë për fletë Atëherë Do shndërrohem në urëQë të bashkoj TyMe tokën dhe njeriunApo, nuk di se me kë Unë e di se bisedën as historinëNuk e përfunduamNdoshta sërish takohemi nesër...
Në manifestimin tradicional “ORA E POEZISË 2012” që u mbajt me 12 maj 2012 në Bajram Curr të Shqipërisë e në kuadër të Mitingut të 48-të të Poezisë në Gjakovë, Klubi i Shkrimtarëve dhe i Artistëve të Tropopjës, shkrimtarit dhe publicistit, Sejdi BERISHA nga Peja i ndau Çmimin e Parë për poezinë e lexuar në këtë orë letrare...
Ti, oj bukuri shekulloreSa plagë njerëzve ua ke shëruarSa shpresa u ke dhënëAtyre në rrugëtimUji yt me ngrohtësi tokedhembjet ua ka zbutur Atëherë sëmundjet janë strukurSa historinë e njeriutE ke hedhur në rrjedhën e ujitPse nuk vendos për të shkruar Vepra historieSepse burimi i ujit tëndNuk i shtrembëron kahet As të ditëve as të moteve...
1.Këtë rrugë vetëm njëherë e kam parëKa qenë dikur kur lodrat e fëmijëve i ëndërroja në prehrin timTash gjithçka ka ndryshuarEdhe lodrat janë ndryshe,... krejt ndryshe2.U ktheva në shtëpinë me merimanga në derë të ahuritNë te hynim në kullë për t’u ngjiturSë pari në ahur e ledhatoja Kuqeshën që ma lëpinte ballin si frytit të vetPastaj ngjitesha shkallëve plot terr deri në divanhaneI heqja opingat me erë plehuVrapoja për në ballë të oxhakut...
Kishte shumë kohë që karakteri, shpirti dhe pozita e poetit tropojan më kishin intriguar për ta bërë një shkrim karakteristik, ashtu siç ishte vetë ky njeri, që ishte, siç thonë, pesëdhjetë kilogram së bashku me krevat! Por, assesi nuk mund t’ia zëja fillin as petën këtij shkrimi, derisa nuk i vdiq nëna, Ajnë. Por, as tash nuk kisha mundësi të takohem me poetin dhe ta shfrytëzoja si pretekst për t’ia filluar shkrimit, sepse, dimri, respektivisht, bora e kishte mbuluar “rrast”tërë krahinën e veriut dhe Rrafshin e ...
Secili krijues e ka zërin e vetë, e ka vargun dhe mesazhin me të cilët kuvendon me njeriun, bisedon me kohën e për kohën, me dhembjen e me lumturinë, të cilat, së bashku...
Shikoja flamurin si valonte Mendueshëm në erë Flladi i puthitej për trup Gjithnjë kështu Derisa nga pëlhura e kuqe Hoqa shqiponjën Fluturo e lirë kah të duash...
Kur vjen vetvetja tek unë Në gjakun tim Çmenden rrugët e dritës Duke kërkuar lumturinë Të cilën...
U shndërrove në mbretëreshë kohe Për të shkruar ditar për jetën Për t’i kujtuar ëndrrat e cunguara Kështjellë për t’i bërë lotët Jetës për t’i thënë: Ja kush është Amsera Reka...
Kështu, edhe sot më duket se po e shoh profesorin, gazetarin dhe publicistin, duke udhëtuar në trenin e madhështisë dhe të shpresës, por me kokë në dritare dhe me shikimin...
