Faleminderit

Rajmonda Maleçka: Poemë për Adem Jasharin

E diele, 16.08.2009, 03:25 PM

Rajmonda Maleçka (Shqipëri)

Poemë për Adem Jasharin

1.
Nëpër shtigjet e Drenicës,
u ba kohë, që ka ra malli,
i mungon Kosovës Baca,
i mungon Adem Jashari.

Nga Drenica n,Dukagjin,
mbeti Bacë, Adem Jashari,
asht, kudo nëpër Kosovë,
e askund s’i gjendet varri.

Ah, medet Kosova e lashtë,
ah, medet Kosova e Re,
me legjenda m’i ke shekujt,
ditët po i ngrys me varre.

çdo konak e ka nji kangë,
nji legjendë, çdo vend e ka,
i merr qielli luftëtarët,
brenda varri nuk i mba.

Ah, medet e gjithë Drenica,
gjithë Jasharët i vrau shkjau,
e lëshon zanin Azem Galica,
Adem Jashari, bre burrë mbahu!

Vetëtima po mbjell Sharri,
nga Prizreni në Rugovë,
n’vrap ka mbetë Shaban Palluzha,
me flamurin e kuq në dorë.

Boletini shtegut të malit,
krah i ec Hasan Prishtinës,
Hamzë Jashari pa dalë dita,
ja mbledh zjarrin vetëtimës.

2.
Za legjenda na ka ba,
për me le a për me vdek,
janë ilirë e dardanë,
janë Bato e Skanderbeg.

Shkrepi dielli me vetëtima,
n’lisa t’moçëm u zgjua mali,
në Kosovë ka ra dita,
za ka ba Adem Jashari.

Moj Kosovë me fëtyrë nane,
moj Kosovë me zemër burri,
gjithë, ata që ranë për ty,
e lanë gjakun tek flamuri.

UÇK- emrin e mori,
Ushtria jonë Çlirimtare,
kanë ardh, burrat ku kanë qenë,
porsi lisat janë, kthy n’male.

Rrin n’Prizren e rri n’Dukagjin,
n’Fushë - Kosovë e në Prekaz,
rrin n’Shalë e Carralevë,
rrin n’Jezercë e n’Karadak.

Në UÇK të gjithë, shqiptarët,
janë, ba varg e jan, ba male,
gjithë Kosova kala asht, ba,
o me vdek o me mbet, gjallë.

3.
Is, Boletini malit ka zbrit,
Dedë Gjo Luli ka lanë, varrin,
Azem Bejta i ka ikë shpellës,
kuvend bajnë, me Adem Jasharin.

Dor, e burrit asht, shtërngue,
për Kosovë me derdh gjak,
zani i burrit asht, digjue,
derë më derë e prag më prag.

1000 vjet pre e vra,
për liri e për flamur,
1000 vjet n’llogore mbetë,
e në sy pa vu gjumë.

Ka 1000 vjet në viset tona,
kemi le e kemi vdek,
po kush e polli kët, "soj" hasmi,
për me u vra vjet për vjet?

4.
Asht, me male Kosova ime,
i ka fushat të paanë,
djemt-lisa, çikat-selvi,
që robninë supeve e mbajnë.

I ka fushat me lulëkuqe,
i ka malet, drurë të lartë,
i ka agimet lot-fëmije,
i ka mbrëmjet larë në ar.

I ka varret me amanete,
i ka kangët lashtësi,
i ka dasmat me flamurë,
thellë legjenda ka në gji.

I ka mortet ditë, betimi,
si asht, guri fjalën e ka,
fole trimash asht, Atdheu,
veç pej zemrash i bamë kala.

5.
Mal me lisa çue n’kamë,
ka ushtue krejt shqiptaria,
Adem Jashari burr, drenice,
shkëlqen si prelud liria.

Shteg më shteg e natë më natë,
ditë më ditë hasmi e ndjek,
za i burrit s’shuhet kurrë,
as në gjallje e as i vdek.

Për çdo ditë hasmi i vjetër,
n’gjak e gjini don, me shkret,
ia vret nipat, i vret foshnjat,
kullat n’zjarrr përher, ia djeg.

Za i burrit nëpër male,
za u l’shon gjith, shqiptarëve,
mos e humbim atdheun tonë,
dhe të vramit i ngre në varre.

6.
Gjamë, e madhe n’Kosovë ra,
thuaj, Jasharët i shojti shkjau,
historia na bani za,
Nanë Kosova, Ti sot mbahu!

Mbi Jasharët ra murtaja,
mbi Jasharët vdekja s’fali,
u vra plaku, u vra plaka,
u vra foshnja, vajza, djali.

1000 vjet mbi dheun tonë,
aq nji vdekje s’ishte parë,
Bacë Ademi majë lisi,
për Kosovën ka mbetë gjallë.

Njerëz pa fund thërret liria,
legjendë burri kërkon malli,
në krejt lirinë e Kosovës,
fytyrën la Adem Jashari.

Fryn në Sharr e në Jezerc,
në Drenicë e në Rugovë,
s’e ndal vrapin ai burrë,
me flamurin ton, në dorë.

Nuk ka vdek e as do vdesë,
Ai Bacë Adem Jashari,
nga 1000 vjet nëpër luftëra,
për liri ka ra shqiptari...

Për ZSH: Kadri Mani

(Vota: 5 . Mesatare: 4/5)