Mazllum Saneja: Poezia moderne polake - Jan Michal Stuchly (III)

| E merkure, 12.08.2009, 06:58 PM |

Jan Michal Stuchly

POEZIA MODERNE POLAKE

JAN MICHA? STUCHLY

(Zgjodhi dhe përktheu nga polonishtja: Mazllum Saneja )

A  THUA
     

A thua rregulli i jetës tënde

ishte i drejtë


A thua nuk është e lejueshme

për këtë të të pyes


A thua signum temporis  kaotik

për  ty ishte i huaj


Mund të thuash po, po
sa njeri hijerëndë e sqimatar

e unë


flas gjithnjë flas

me druajtje me zë të qetë


sikur unë

megjithëkëtë i përsosur

se njeriu krijesë e dobët e brishtë

po në jetën e përditshme

kryelartë e sqimatar

e shtiret i fortë si shkëmb

çfarë duket e pabesueshme

SOLIPSISTI  IM

Krijon
pareshtur krijon
ashtu thua
a thua kjo është
tashmë krijimtari
gjithnjë ëndërron
megjithatë diç mbetet
për pasardhësit
Solipsisti im
rrëzohu përtokë
dhe ndal
apo
krijo


DASEIN – KALIMI I KOHËS
 NË VAZHDIMËSI

Talenti i krijimit
veti e krijuesit
që na është dhuruar
shkurtazi

nga prindërit

Pastaj tradita
dhembshuria
dashuria
dhe gjithçka

deri në fund
qe ta përjetësojnë ekzistencën e tyre
që një ditë do të ikin në pakthim
duke na dhënë lamtumirën e fundit
në qetësinë e përjetshme

MENDIMI IM

Mendimi im
një hije e pakapshme
një ide e padukshme
një frymëmarrje e shpirtit

Megjithëkëtë
jo vetëm për mua
duhet të jesh
perde perde perde
dhe gjithnjë një shkëndijë
shpresëdhënëse
në kërkim
kah përsosuria

ARKADE

Sikur të mos kishte diell
as hije nuk do të kishte
e hija është
e zymtë
në të zeza veshura
pastaj mërzia e pikëllimi
megjithate
na duhen ngjyrat e ndritshme
dhe hurma e përditshmërisë
e qetësia e fashitur
dhe një gamë e tërë
përplot drita e hije
ndaj sa mirë sa bukur
që dielli shkëlqen
ndryshe jeta do të shuhej
pa asnjë shpresë
sa madhështore
që të ngazëllehesh e të dehesh
me galdimin e ditëve të ngrohta diellore

megjithatë
edhe më tej
me hijet e jetes

VJESHTA

Me lule mimoze
vjeshta fillon
vjeshta e poetit Julian Tuvimit
vjeshta sikur të gjitha stinët e vitit
merr fund me kalimin e kohës
me përmbushjën e natyres
me krijesat e Galla
me pritjen
me mirëseardhjën e dimrit
a thua edhe cfarë stine tjetër
kjo është e gjitha
e tërë e vërteta
ndonëse vjeshta
na përkujton melankolinë
mallin për të pambërrishmën
kujtimet e rinisë
sepse  kështu fillon
dhe mbaron
e fishkur
si tufa me lule
e ditëve të përjetuara
bashkë me ikjen tonë të pashmangshme  
në pakthim
me secilin prej nesh

KALIMI I KOHËS

Panta rei
unë e kalimi i kohës

kalimi i kohës
dhe jo vetem … koha e papërfytyrueshme

 unë megjithatë e kaloj kohën
sepse ashtu e deshi Zoti im
duke i dhënë secilit shpresë

Ndaj
Provoje ta shfrytëzosh

DYSHIM …SIGURI

Nuk di
Çfarë di

Derisa ti
gjithnjë
di
 
Nuk di
kush
diku
ku
kur

dhe Ti prapë
di

pyes me druajtje
kush je
e ti
tashme e di
a thua e di

Poet
vetëm ty të lejohet
duke mos ditur
di