Kulturë

Nehat Jahiu: Etja nuk shuhej…!

E marte, 23.06.2009, 06:59 PM

Nehat Jahiu

ETJA NUK SHUHEJ…!

Koha kalonte…! Etja nuk shuhej…! Akulli ishte ngrirë…! Kujtimet kishin mbetur…! Nuk treteshin dot nga shpirti im…! Akulli nuk shkrihej…! Për ]do ditë nga një damar i zemrës më thahej…! Këngën e qyqes…! Në maje të oxhakut…! Nuk mundja ta ndalja as unë…! E as…! Në ]atinë e tavanit…! Natën rrinte një hut kobzi…! E unë tërë natën pa gjumë…! Pikëturoja portretin e saj…! Me lapsim e gdhendur…! E me brushën e mbushur me ngjyrë…! E ajo…!? Mi nguliste sytë…! Dhe nuk i largonte dot prej meje …! Kërkonte ndihmë…! E une…?! Unë…!? Nuk mundja ta ndihmoja…! Lotët më rrokulliseshin prej syve…! E ajo…!? Mi fshinte me dorën e saj të njomë…! Lotët që më ishin ngrirë…! Në qepallat e syve…! Edhe sot nuk më janë shkrirë…! Shpirti më digjej flakë…! Shtamba…! Mbushur me ujë të kroit…! Etjen edhe sot nuk ma shuan…! Mushkritë më digjeshin…! Më ishin hapur plagë…! Duartë e saj më zgjateshin tek unë…! Më kërkonin ndihmë…! E unë…!? Unë…!? Lotët nga qepallat e syve…! Nuk mundja ti shkri…! Si akulli i dëborës…! Më ishin ngrirë…! E shpirti i saj i njomë…! Po digjej…! Po digjej flakë…! E dera…!? ? E mbyllur akoma qëndronte…! E mbyllur me ata…! Shtatë dryna të mallkuar…! Dy zemrat…! Akoma pikonin gjak…! E hapnin…! Hapnin plagë…! E Njomëza…!? Ku është…?!?! Atje diku në atë dhomë…! Të errët…! Pa rreze dielli…! E hëna…! Pa dritë…! Me errësirën…! Në mes katër muresh…! E drynat…!Dhe grilat…! Ende të mbyllur…! Dera e dritaret…! Akoma të mbyllura…! Qyqja ende po këndonte në maje të oxhakut...! Sëbashku me hutin kobzi në ]atinë e tavanit…!E ajo jetonte me ëndrrat dhe kujtimet e dashurisë për të vazhduar diku në shkollë të mesme…! Aty ku ishin shumë shoqe e shokë të gjeneratës së tetëvje]ares…! E shpirtit të Njomëzës ]do ditë që kalonte…! I shtohej nga një plagë…! E shëndeti i saj sa vinte e dobësohej…! Për ]do ditë…! Jo vetëm shpresat e akullit për tu shkrirë që ishin tretur…! Që ajo një ditë ndoshta vallë do ti bashkohet shoqeve dhe shokëve diku në bangat e shkollës së …!Por,edhe shpresat e jetës dalngadal po i shuheshin…! Sëbashku me akullin e ngrirë…! Që nuk munda…ta shkri…! As unë…! E as Njomëza…!

(Vota: 3 . Mesatare: 3.5/5)