Ismet Tahiraj: Nëna Salë (Cikël poetik për fëmijë)

L  Y K   Ë  S
(Lybovecit)

1.
po shpejtonte hapin
fëmija çamarrok,
plakushit mustaqezi
i ofroi ujë më shtambë.

Djali përshëndeti
Plakushin Dan,
Plakushi kish veshur
Këmishë e sipër xhamadan.

Por mbi të gjitha
Seç zien jeta,
Me sqepar e kazma
Nxjerr  rrasapeta.

Nxjerrë  rrasapeta
Në pezhishkë të diellit,
Kokërrat e djersës
Si kokërra xhevahiri.

Unë pandeha se këto anë
Është veç tokë e brishtë,
Krojet s’ndalën ,s’ pushojnë
Me ujin bilur...

Plakushi më tha
jam bima e Lykës,
këto rrasa guri
ujin e ftohin grykës.

Ndaj në të gëdhirë
Ndaj që më natë,
Lykasit s’ njohën
As një mandatë.

Mandatë s’ njohën Prekat
Nikajt ,. As Galica,
Rrasat e gurit
Shkrepën hovë rritë.

2.
ne ishim një grusht
një grusht bërë –tok,
trok i kuajve , as vemzë tankut
s’ na shtypën dot.

Ndaj mos na shtrëngoni
Keqas thërrni,
Jemi shumtë të urtë
Uji i krojve
E rrasat e gurit
Na përkulë

Përndryshe bëhemi
Erë, stuhi e shkuar.

Jemi të lindur
Për atdhe,
Pë këto rrasa
       Të vdesim gjoksashpluar....

VIZITA

Një plak i kërrsur
Zbriti në Drenas
 Nga treni,
Bohçën me vete
Ishte nga Prizreni.
-për ku kështu plak?
-a po më bënë biro,konak?
_po i tha fëmija
dhe i priu te shtëpia.

Plaku tori llafin
Holl/ e hollë
-në Prekaz , bir,
Ademit do t; i them:
Luftën e pate më vend
I tregove botës
Se jemi të fortë si shkëmb....

KULLË  E SHEREMETIT
 (kullë-burg , famëkeqe-Pejë)

kullë e shëmtuar
kullë e Sheremetit,
aty parikur
kaloja ditën
nëna më thoshte:
mbylli sytë
se të verbojnë hijet
E s’ të rritën këcinjtë.

Se hijet e tmerret
Janë kudo,
Kudo janë  breznitë
Se kullë e Sheremetit
Më gjak është stërpikë.

Se mitrolezet gjëmimë kanë dhënë
Mbi trupa  shqiptari,
Nëna më thoshte: aty s’ ka fajësi
I mbyllja sytë
Kur kaloja aty pari.

Thoinë rreth saj
S’ qendronte as një zogmali.

TE NJË PËRRUA
 
Të një përrua
Lulelerthi haja,
Më vegonte diçka
Dushkajave gjithkah.

Këtu komandant Ademi
U ndesh dhëmbë
Për dhëmbë
Me armik bizar
Qe vinin  kudo zjarr.

Këtu n’këtë përrua
Bëri istikame,
I lau plagët
Plotë gjak
E trimëria merrte hak.

Me tej një murriz
Me kokërra të kuqe
Trupin tim tha:
Plotë predha e kam
E qendroi si hije
 Mbi istikam.
E dielli mbi ball
Nur i shkrepte tamam.

Dyfeku i komandant  Ademit
Tenkun e përplasi për shkëmbë.

2.
kur nxirrja lulelerthi
t’i haja,
hija e komandantit
shetiste kudo më mua
me vegonte i buzëqeshur
i buzëqeshur si gjithmonë

jehonë n’ mesin e fëmijë
bënte jehonë

luleborë e rrezet e diellit
na e përkdhelnin supin tonë....

QYTETI PA CICËRIMA
  (Mitrovicë së ndarë – n’ veri)

përtej urës, në veri
na ishte njëherë
një mulli,
për jugun derë me derë
relikt me vlerë.

Dhe mulliri u shemb
U shembën dhe ëndrrat,
Dëshirat e fëmijëve
I mbuluan kandrrat.

Tash blirët e trashë
S’ mbajnë as një çerdhe,
Vetëm ndeshtrashta
Hidhërime e sherre.

Dhe shkollat kanë mbetur
Shkret pa cicërima,
Urra, urra –s’ ka më gol
As te Ibri –kaliboçi
S’ luhet më lëndinave.

As të shkëmbi i Dudës
Si shohim gjeraqinat,
Veç  tanke çeliku
E të ushtarëve makinat....

RRUGA

Për ditë
As për muaj,
Rruga s’ ndërtohet
Me rrasa e kunj.

Të gjithë së bashku
T’i përvjelim llërrët,
Rruga pastaj na shpie
N’ ardhmëri  të vlershme.