Mehmet Haxhosaj: Cikël poetik

Çaste me frikën

Çdoherë vjen pa e ftuar
Si një tinëzare
Por kur ndihem keq e më keq
Nuk vjen assesi
Sepse di ta shqelmoj

As kur jam mirë nuk vjen
Sepse di ta përbuzë
Më viziton vetëm kur dëshiron ajo
Dhe dinake mbetet çdoherë

Vjen kur janë ngatërruar
E mira dhe e keqja
E ardhmja dhe e kaluara

Sa herë që më del përpara
Më duket si nuse e pazakontë
E veshur me vello të zezë
Me pika të bardha

Sa herë më mungon
Nuk e kërkoj
Sepse frikë nga frika
Nuk kam

Thun, 2002

Shtëpia e vogël

Çatinë e pati më të madhe
Se muret me qerpiçë
Muret më të trasha
Se dritaret me kryqe

Hëna natën e ndriçonte
E ditën e ngrohte dielli

Shtëpisë së vogël
Zjarri i frikohej
Ia kishte dronë

Uji nuk e vërshonte dot
As nuk mund ta rrezonte

Në tyrbe ngjasonte
Mirë në të flinim
Dhe qeshnim shumë
E qanim pak

Mëngjeset na ledhatonin
Në çdo ditë të re
Në shtëpinë e vogël.

Luzern/Arau 2006

Fëmijërisë sime

Sa herë që jeta më hedhë cepave
Në ndonjë thellësi të errët moshe
I kthehem fëmijërisë sime
Atëherë kur ndjekja mëzin e ri
Që lodronte fushave të gjelbra
Që të qeshë më zëshëm

Sa herë që jeta më hilon
Më ndonjë pispillosje
I kthehem fëmijërisë sime
Në kohëra kur thyeja poqa rrugëve
Për ta lënë lagjen në terr

Eh, sa herë shëtit metropoleve
Dhe lodhem me zhurmë e smoge
Shtrihem si atëherë breg lumit Drin
Dhe thërras me zë
Derisa sa zëri të më tmerret

Kur e kam ngushtë në moshë
Dua të mbetem
Vetëm fëmijë i rritur...

Gradish, 2007

Arrës në oborr

Si në pranverë
Si në verë
Fletë gjelbër
E erëmirë

Kurrë nën degët tua
Njeri nuk u pre në besë

Dëgjoje halle e plane kohe
Sepse nën ty bëheshin takime

Rrënjët më të vjetra
Se sa pushtuesi i kishe
Mëngjeseve aromë shpërndaje
Mbrëmjeve veç me hënën kuptoheshe

Na shërbeje pa përtesë
Edhe vjeshtës edhe dimrit
Kur luanim fshehtas pas trupit tënd

Fundin tënd kurrë nuk e kuptova

Hija jote e heshtur sjell kob
Thanë ata që të prenë...

Sarnen, 2006

Fundi im

As nuk bëhem hi
Dhe kurrsesi
Pluhur fare
Në fantazmë të shndërrohem
Udhëtimeve për në qiell
Nuk u besoj hiç
I kam fobi lartësitë
Varjeve në litar
U trishtohem shumë
Dhe vetëvrasjet nxjerrin zjarre
Ta djegin trupin
Janë dinakëri
Apo dorëzim para jetës
E unë as nuk jam dinak
As që dua të dorëzohem
Në aksidente nuk besoj
Që ndodhin kur bëj gabime
Në luftëra s`vritem
Sepse nuk shkoj të luftoj
E, pra cili është fundi im
Atë s’mund ta caktoj
Sepse vjen pa e ftuar

Luzern, Romanshorn,  2005

Lahuta e Malcisë

Tym nxirrte Ballkani
Kur ditët e pubertetit
I shoshitja me ty në dorë
Lahuta e Malcisë

Trim më ke bërë
Sa herë vargje lexoja
Krenar jam ndier sa herë trimat
Fitonin kundër barbarëve

Frikohesha kur askush nuk të lexonte
Mallkoja dezertorët e historisë
Dhe mendoja për autorin

Sa herë që lexoja vargje nga Ti
Më kujtoheshin betejat e stërgjyshit
Dhe të qytetit tim me lagje të shumta

Kur fillova të shkruaj vepra
Frymëzim të pata ty
Lahuta e Malcisë

Gjakovë, 2003

Gjuha ime në diasporë

Je ngulfatur nga të tjerët
Edhe nga ne je harruar
.
Të lutem për durim

Një ditë e re
Do të të ledhatoj
 Kështu besoj

Gëzohem pa masë
Kënaqem kur shqiptoj fjalë
Kur vargje shkruaj

Zürich, 2007

Libra mbushur xhepat
   (Din Mehmetit)

Para pallatit ku mbahet “Mitingu i Poezisë”
Të shoh duke fshirë djersët e ballit
Me dorë plot ngjyrë lapsi

Sa herë të shoh ëndërr nga këtej larg
Libra mbi libra të shkruar nga ti
Më mbushet dhoma e punës

Dua të di pse u bëre i gjelbër
Pse u ngjyrose i kaltër
Ngjyrat pse i do sa jetën.

Dua të di si luftove
Kundër të keqes me pendë në dorë
E si nuk preve askënd në besë
Që të mbushet me gjak Ereniku

Baclok
Kujtimin për Ty rifilloi
Kur në vend të sheqerkave
Libra kishe mbushur xhepat
Për fëmijët e lagjes...

Paris, 2007

Dokumente

Në Iliri
Në vitin 2200 para Erës së Re
U takova me ju
Unë poeti i heshtur

Adresuesit nuk e njihnin njëri-tjetrin
E letër marrësit heshtnin
Për letrat që merrnin

Historia ju cullakoi
E sot jeni me dhe pa emra

Pastaj erdhën kohë ndaras
Erdhën emaile  sms web
Dhe zgjuan dashurinë tonë

Shëmtuan urrejtjen tuaj

 Luzern, 2007

Kokëdhimbje

Kokëdhimbje kam në mëngjes
Kur nuk përshëndes
E nuk përshëndetem

Kur nuk dua njeri të shoh
Dhe kur bëhen që nuk më shohin

Më dhemb koka doemos
Kur qaj e kur qesh
Tinëz dëshirës sime
Atëherë kur më maskohen
Kur nuk mund t’iu maskohem

Kur flas e nuk dëgjohem
Kur dëgjohem e s’them asgjë

Kam kokëdhimbje
Kur më lexohen vargjet
Që nuk duhet të më lexohen
Kur i lexoj e nuk më lexohen

Kam kokëdhimbje
Kokëdhimbje kam ...

Bern, 2007.

Nipit tim Egzonit

Lajmi i vdekjes sate desh shembi
Kullën e Nollit mbi Lucern

Më beso nip
Nuk u hidhërova fare
E dija se ende i qeshur më pret
Por nuk ia kisha besën fluturakes

Mendoja se do të ikje pa u parë
Siç shiheshim çdo herë
Kur kthehesha në vendlindje

Fati në fatkeqësi
S’na la të takohemi si burri me burrë

Qeshje me mua dhe me të gjithë
Thuajse kishte vdekur vdekja
E jo ti

E dije se burrat nuk shtrihen në varre
Por qëndrojnë në zemra.