Albert Shala: Zjarri i dashurisë

Tregim
 
Albert Shala

ZJARRI I DASHURISE

Puhize pranverore neper dritaret e hapura sjellte aromen e luleve-aromen e jetes ne dhomen ku isha e shtrire.Prane meje shikoja tabletat e llojllojshme me ndihmen e te cilave qe nje vit perpiqesha te rimekembja trupin tim,i cili assesi te ngritej nga shtrati.
Vajza ime Diellza hyri ne dhome.Syte e saj plot jete me dhembshuri me shikonin.
Nënë-me thirri me ze te mekur.U afrua dhe me perqafoj duke me shtrenguar me ato duar njomezake.Floket e dendur ia lemoja,ndersa zeri i saj plot dhembje me thoshte:nene-duke me shikuar sikur donte te pyeste:kur do te ngritesh nga shtrati nene  ime.E perqafova me afsh sa qe lotet me rrodhen.
Diellza i afrohej shtratit tim qe ishte ne anen e majte te dhomes.U shtri mbi shtrat dhe filloi te mbulohet.
-Diellza,shpirti im,flije tani-thashe.
Ajo me shikoi dhe buzeqeshi.
Femije perplot arsyeshmeri per gjashte vjetet e saj.Me kupton mua me semundjen time.Shpirti im.E shikoja si mbyllte syte dhe i dorezohej botes se gjumit.
Nuk e di pas sa kohe edhe mua me zuri gjumi.Kur u zgjova ndjehesha e frikesuar.Asgje nga endrra e cila me zgjoj nuk ishte e  qarte.Neper dritare shikoja henen, e cila me dukej me e buzeqeshur se asnjehere me pare.
-Florina-u ndie nje ze qe therriste.,thua se kumboi nga thelesit qiellore.
Ktheva koken drejt dritares,neper te cilen dukej hena si ndriconte mbi mal.
-Florina-prape u ndie ai ze.
Tani zerin e njoha.Ishte zeri i babait tim, i cili qe nje vit kishte vdekur.Nje dritherime  shqetesimi trupin ma pershkoi.E frikesuar pritja se cdo te ndodhe.Zeri i eres ndihej si vallezonte neper erresire.Me thirri vertet babai apo ai ze eshte zeri i kujtimeve te femijerise sime?!.Se dicka e larget,por jashtezakonisht e dashur filloi te me kujtohet femijeria :livadhet perplot lule neper te cilat vrapoja pas fluturave kraheshkruara,mbremjet perlot xixellonja te cilat me mbushnin jete,gjyshi im,i cili ulej rreth vatres dhe rrefente per divin me nje sy,i cili kur ecte bjeshkte dridheshin,pastaj nena ime e cila me thoshte se kur une te behen nuse shtate bjeshke larg do te flitet per bukurine time.
As shtate vjet te plota nuk i pata mbushur kur cdekja me la pa me te dashuren e jetes sime.
EH JETE O JETE PARA SYVE PO ME TRETESH.NJEZET E SHTATE PRANVERA ME RRODHEN SI NE ENDERR.
Drita e henes e bente te dukshme Diellzen si flinte mbi shtrat,e me vinte ta therrisnja:Diellza drita ime eja te perqafoj,por sikur nje force e padukshme me ndalonte.E shikoja permallshem sikur vite e vite se kisha pare.
-Florina-prape u ndie ai ze.Shikoja neper dritare,por asgje nuk dukej,pervec henes qe mbi mal kishte vene kuroren e drites.Cndodhe keshtu me mua?!Puhiza pranverore ndihej si leundte deget e ftonit.Ktheva koken nga Diellza per ta thirre,por nuk mundja.Zeri me kishte humbur.E shikoja permalshem Diellzen te cilen nuk mund ta therrisnja.Floket e saj ngjyre ari vezullonin  nen driten e henes.
Ashtu si isha e tretur ne mendime,vemendjen ma terhoqi je zhurme e madhe.Kur me pare zhurme te tille nuk kisha degjuar.Zhurme behej aq e madhe sa me dukej se nga ajo cdo gje dridhej.Fillova te tretem neper pafundesin e Universite.Para meje dukeshin yjet gjigande qe leshonin drite si diell i perflakur.Zhurma filloi te humbte  e une fillova te tretesha neper drita shumengjyreshe.Pas sa kohe u ndie nje zhurme e tmershme,thua se gjithesin e perfshiu rremuja.Dritat shumengjyreshe e erresira i perbinte.Shtepia ime filloi te duket mes resh te bardha.Neper dritare shihja trupin tim te rrethuar me  gra qe me vajtonin.Me vajtonin edhe ato sa e sa here jam perlotur!Perse tani me vajtojne?!Diellza si e humbur ecte neper oborr.Motra ime e mori per dore dhe e largoj nga oborri.Trupin tim e nxorren ne oborr dhe filluan ta lanin.Denesje grash degjoheshin.Ne arkivol me vendosen dhe u nisen drejt varrezave.Zhurme e tmerrshme shperndahej hapesirave  qiellore.Cdo gje humbi para meje.Cdo gje ./Dritat te kalterta,te gjelberta,te kuqe.... shpendaheshin nga nje top gjigand dhe i rrumbullaket,e une tretesha  ne vezullimen e dritave shumengjyreshe.
Njehere arrita ta shoh planetin e kaltert si rrotullohej neper universe,pastaj prape e rresire e pafund.Zhurme dhe flake zjarresh shumengjyreshe qe shperndaheshin neper te gjitha drejtimet...
Neper erresire qe kishte kapluar hapesirat filloi te duket shtepia ime.Diellzen e shikoja neper dritare prane motres sime.Deren ngadal e hapa.FLAKA ME BERI TE DUKSHME PER DIELLZEN E CILA ME SHIKONTE ME SYTE E SAJ TE SHKRUAR.Duart i ngriti lart dhe vrapoi drejt meje duke me thirre me ze te larte:NENE OJ NENA IMEEE.
Diellza therriste motra e trishtuar,duart e se ciles kapluan trupin e njome prane deres se hapur,neper te cilen me shihte mua dhe erresiren e nates.Diellza perpiqej te clirohej nga duart e motres.
-Diellza qetesohu-ndihej zeri i motres plote vaj.-Askush nuk eshte perse thirre?!!!.
Edhe njehere e degjova si thirri :Nene dhe pashe shikimet e saj si digjeshin ne zjarrin e dashurise.
Para meje cdo gje humbi.Cdo gje.Zhurme e tmershme filloi te shpernahej hapesirave qiellore.Fillova te tretem neper vezullimen e dritave shuemngjyreshe qe shperndaheshin nga nje top gjigand qe rrotullohej ngadal.