Zemra Shqiptare

  https://www.zemrashqiptare.net/


Cikël poetik nga Nehat Ramizi

| E diele, 05.04.2009, 11:59 AM |


Nehat Ramizi
Nehat Ramizi
Nehat Ramizi u lind  në vitin 1952, në fshatin Tërnoc, komuna e Bujanocit.
Shkollën fillore e kreu në fshatin e lindjes , të mesmen në Bujanoc, kurse fakultetin filologjik, dega Gjuhë dhe  letërsi shqipe në Universitetitn e Prishtinës  në Prishtinë.
Me shkrime ka filluar të merret që kur ishte nxënësi shkollës  së meseme .

Veprat letrare:

“Plisi lashtësisë”poezi botuar më 2003
“Lokja “ roman, botuar më 2005
“Rjedhë pa dredhë” poezi botuar më2005
“Fëmijët në skenë” pjesë teatrale, botuar më 2007
“Lule fushe për një sy rrushe “ poezi për fëmijë, botuar më 2008

Jeton dhe vepron në Tërnoc.

ATDHEUT

Atdhe je  fushë e mal

Je qytetfshat e katund

Për tykëngëns’e ndal

Ninulla  djapin përkund

                         Aferim

 

Krenohem me dëshmor

Krenohem me shkollarë

Gëzimme nxënës në orë

Luftë për pesëshe  në ditar

                        Shpërblim

 

Atdhe të duam me këngë

Për ty ham çelik me dhëmbë

S’ka komoditet  dhe dëshrë

Nëse adheu   s’frymon  i lirë

            Luftojmë  për liri

 

Kush nuk I përkulet atdheut

Kush nuk  i   bënë atij nder

Meriton vapë dhe sketerrë

Jeta e tij kurrë mos past  vlerë

                Është tradhtarë

 

 

SHPRESË  ATDHEU

 

Gjëmoni joni atdhe

Gjëmon si për here

Me shpresa të reja

ë dimmer dhe verë

 

Mësojmë  për histori

Për kulturë e traditë

Mësojmë gjeografi

Ne shiptarët pa kufi

 

Gjithë tokat shqiptare

Jetojmë me një shpresë

Me hartat e Londrës

Të lidhim një besë

 

Të mos lëmë tokë e vri

Pa i përfshi tonin kufi

Kjo ëndërr herët a vonë

Do të bëhet  realitetit  i jonë

 

Ta mbajmë një shpresë

Me trojetona s’ka tregti

Të lidhimme besa-besë

Do të fitojmë tonën liri

 

  TREG

 

Ditën e hënë dola në treg

Të blej sende sa s’u bë zheg

Mbi   të gjitha  për në shtëpi

Patate fasule dhe rrush të zi

 

Ankohen shitësit  për çmim

Ndërsa blerësit duan lirim

Kurrës’mund të ketë ujdi

 Secili punon me lëvërdi

 

Aty mund të gjejmë gjithëfarë

Për fëmijë edhe për të rritur

Me zë të çjerrë duke bërtitur

 Të lira të shtrenjta si në treg

 

Urdhëroni  mollë  rrush e patate

Këtu do t’i gjeni të mira domate

 Kemi speca  tranguj dhe sallatë

Drekë të mirëzemrën ta kënaq

 

Të gjithë vëjnë me torba bosh

 Me lakra fasule pemëe rrush

Çdo torbë blerësi  e ka mbush

Malli i  mire syrin ta josh

 

DHËMBI I VOGËL

 

Valit të vogël

Gjashtë vjeçar

 Dhëmbi i parë

Lëvizë pa ndarë

 

Babi im si mjek

Me dara e çekan

Më nxuar dhëmbin

Lehtë si me gjilpanë

 

Fëmijëve porosi

Kur nxjerrin dhëmb

Me më shumë ngulm

Hudhne mbi kulm

 

Me sorrën e bardhë

Çdo herë  me radhë

 Lidhne një traktat

Punën me kontratë

 

Sorrë e lumja sorrë

 T’i u bëfësh e bardhë

Merre dhëmbin e vjetër

T’më sjellësh një tjetër

 

PËR HERË ME NDJENJA

 

Unë jam nga herë melankolik

Unë jam njeri me ndjenja

 Unë jam ai që ka friguar

Unë jam ai që t’ ka dashurauar

 

Kam qenë alokolist i kohës

 Kam qenë një ushtar i rrugës

Kam qenëai që gjithënjë lufton

 Kam qenë ai që ti s’e dashuron

 

Ti një ditë këtë do ta kuptosh

 Gjithkah do të më kërkosh

Po atëherë do të jetë vonë

Kur dielli në qiell perendon

 

Do të më kërkosh anekënd Luginës

 Për të dëgjuar këngë të violinës

Do të sorollatesh ngadal si  val lumi

Pasi pa ju do të më ketë marrë gjumi

 

Dyshimi  i ftohët  derdhë valën tonë

Në reliktet e dashurisë  t’jetës sonë

 Nuk ka urë e as fuqi  njeriu dot

Që mund të ndal vrrullin e nisur sot

 

Lirinë e kuptoj si për ty si për mua

 Dyshimin  lere i lire të kaloj ngjeti

Nuke kuptoj dashurinë e falur hua

Pastaj  të flas boshëllqe vet me veti

 

Do kërkoj t’më kthehet ajo  që dhashë

As më shumëe as më pak po atë që fola

Mbetëm prapa fjalëveqë unë t’i thashë

Nuk shiten fjalët  e mia dushk për gogla

 

 

PËR HERË PËR NËNTOR

 

Ditë e madhe sa shapt mali

 Për gjithë kombin shqiptarë

Kur i madhi  Ismail Qemali

 Ngriti flamurin kombëtar

 

Me pushkët e tyre plotë barot

Shqiptarët me pavarësi n’ botë

Me dëshirë dhe fjalë të zjarrtë

Shtetësint’ia siguroj tokës

Flamurin në Vlorë e ngriti lart

 

Edhe atëherë ka pasur pengesa

Për t ‘ia ndalur asaj pavarësinë

Nga fqinjët kishin shtëngesa

Me luftë Shqipëria   fitoi lirinë

 

Në rradhë është Kosova jonë

 Ajo pret nëntorët në radhë

Pavarësinë ajo e meriton

Me punë e fytyrë të bardhë

 

Për ne  do t’jetë  ditë e madhe

 Lirinë  ne kemi hak

S’do përkulemi kësaj radhe

Do të arrijmë të madhin cak

Për ZSH: Arsim Halili