Agim Gashi: Me grykë pushke këndon Kosova

 

Agim Gashi

Agim Gashi

ME GRYKË PUSHKE

KËNDON KOSOVA

(Kushtuar herizmit të Jasharajve dhe luftës së drejtë të popullit tim)

 

Korba t`zi po bijnë prej qiellit

E kanë zanë rrezen e diellit,

Korba t`zi tash njiqind vjet

Mësy Kosovën për me djegë.

 

Po vjen rrfija prej Serbisë

Me ia pre rritën fëmisë,

Me ia k`put gjinin e nanës

N`hije t`natës për dritë t`hanës.

 

Për me shky fusha t`bleru`me

Për me tha gurra t`lumnu`me

Për me djeg lisa,shtëpia

Vijnë bajlozat nga Serbia.

 

 

II

 

Ooo-hooo-hej-heeeej!

Qyqavicës o n`ato male,

Zbret ushtria çlirimtare

Zbret ushtria e fortë si guri,

Djem Kosove zemër burri.

 

A e dini ju bij t`krajlicës

Se kjo ashtë tokë e Drenicës,

Midis jetës e midis vdekjes

K`tu flet vorri i Azem Bejtës.

 

E-hej,

N`Drenicë trima lind prapë Shqipnia

Kamer Losha, Ahmet Delia

Lindin trimat te grykë e pushkës

Që m`i ngjajnë Shaban Polluzhës.

 

Lind shqiponja me krah prej zajrri

Me dy djem Shaban Jashari,

Me dy djem mbesa e nipa

Që m`i dalin hasmit në gryka.

 

Çohen trimat e Prekazit

Me ja u rujt shtëpive pragun,

Kosov´s f´tyrën me ja zbardh

Edhe botë me i qu´ fjalë.

 

 

Për liri e për atdhe

Gjakun trimat derdhin rrke,

Po n`këtë luftë kush asht ma i pari

Kryetrimi Adem Jashari.

 

III.

 

Se kush ashtë o ai zog shqiptari

Trim mbi trimat Adem Jashari

Kush u ngjit o n`majë t`Qyqavicës

Adem Jashari djalë i Drenicës.

 

Kush po i shkel o malet e borës

Adem Jashari burrë i Kosovës

Kush ja  shtiu o tmerrin Shkinisë

Adem Jashari trim i Shqipnisë.

 

N`hije t`lisit te Kroni i Akullit

Hije i paska o pushka krahut

Hije i paska plisi mbi sy

Tuj ba luftë o për Shqipni.

 

Kush po i bien o në mal lahutës

Adem burri me krisma t`pushkës,

Kush ja u qarti bjalozav` ballin

Adem trimi me Hamzë Jasharin.

 

Oo-hoo-u

Lum Kosova e lum Shqipnia

Me ksi djem o me shumë bija,

Që kur thrret o zani Atdheut

Marrin forcën e Skënderbeut.

 

IV.

 

E-heeej,

Ç`po trazohet keq Beligradi

Ma ka shkelë fytin Prekazi,

Njiqind vjet o dridhet krajlica

S`po ma nal pushkën Drenica.

 

As Drenica as Karadaku

Asht çudi s`ju dhimset gjaku,

Njiqind vjet mbi djep fëmije

Rrinë tuj knue kangë trimnie.

 

Klysht e krajlit janë nërsye

Drejt Drenicës ia kanë mësye,

Po i bijnë me ag të ditës

Me ngulfatë zanin e shqipes.

 

V.

 

Oi-Oii-Iiiii,

Ç`na u kall pragu i derës

Mu kur çel sy i pranverës,

T`mos lulëzojë lule tërfili

T`mos këndojë në degë bylbyli.

Me u djeg bjeshka e vrrija

N^bark të nanës me vdekë fmija.

Bjen kulçedra e djeg rrufeja

Tuj vra djem e vasha t`reja.

Nga Karpatet këtu ke mbrii

N`tokë shqiptari për me hy,

Me ja nal lulzimin fushës

E kullosën delë kallushës,

Me ja shkull rranjët e strallit,

Me ja ndal gufimin malit,

Me ia prish emnin Perëndisë

Edhe pamjen nanë Arbnisë.

Me na ba popull të mjerë

Me na zhdukë besë e nderë

Me i ndrru dhe stinët e motit

Me zjarr topash flakë t`barotit.

Me prish grunuin me prish arën

Me na e shkel dhe abetaren,

Me i shkel shkronjat e dijes

Edhe gazin n`buzë t`fëmijës.

Rrezet diellitr tuj ja zanë

E me lanë natën pa hanë,

Për me ça kupën e qiellit

Me e shpu zemrën e dheut,

Tuj ja shtu dhimbjet Arbnisë

Me vaj t`nanave n`sy t`fëmisë.

 

VI.

 

Po ngadalë more derrzi

S`asht kollaj me na hy n`shpi,

S`asht kollaj me shkel këtë tokë

Qe tash prit flakë e barot.

Se Kosova ka djem për pushkë

Që t`i ngul plumbat në gushë.

Pushkët tona janë t`hjekne keq

Janë untue me shpraz fyshekë,

S`derdhim lot po derdhim gjak

Jemi gati t`marrim hak,

Për martirët e lirisë

Që i vrave n`derë t`shtëpisë.

Për ato nana q`u veshën n`zi

E për nuset kthye n`gjini,

ku shkel shka ti flliqet bari

S`ta harron jo kosovari.

S`ta harrojmë jo as Tivarin

As Drenicën e as Sharrin,

S`ta harrojmë kurrë èrapashticën

As Lebanën jo as Toplicën.

 

VII.

 

More shka more kaurr

N`Kosovë çel lulja bozhur,

Këtu kem bi e këtu jemi

T`kuqe lulet simbol i kemi.

Se s`ka mal as fushë as arë

Që s`ke vra n`prita shqiptarë,

Na ke shtu derte e halle

Ara kopshte mbjell me varre,

Edhe tash sikur çdo herë

Na sulmove në pranverë,

Porse dije ore barbar

Se  kur veshet fusha me bar,

Se  këtu kur dushkon mali

S`din të ndalet n^luftë shqiptari.

UÇK-ja ka dalë n`dritë

Tuj u shtu e tuj u rrit,

UÇK mori kreshnike

Na i ban bashkë trojet einige,

Do t`na bash bashkë Arbëninë

Do ta sjellësh n`tokë lirinë,

Që me shekuj ky troll ka prit

Për me pa të bardhën dritë.

 

VIII.

 

Se nga vorr i Skënderbeut

Amanetet po na vijnë,

Çonju djem e rrokni armët

Arbënia lshon kushtrim.

 

Çonju djem e vasha t`reja

Se pranvera na ka mbrri,

Si kem ra n`luftë si përhera

Bini sot ju për liri.

 

Mos t`ju dhimbset gjak as jeta

Sulnju hasmit n`istikam,

Kur të soset djalë baruti

Gjuju n`shpinë haje me dhamb.

 

Se ma t`flliqun e barbar

S`ka se shkau nga Karpati,

Ku të shkel kamba e tij

Digjet jeta e prishet fati.

 

I përngjan ai çdo lugati

Gjak njeriu veç din me pi,

Sa shumë kobe e fatkeqsina

I ka sjell në Dardani

 

Qysh se moti edhe tash

Tuj na e narrë çdo gja ngapak

Tuj na lanë gjerdekt´pa dhandërr

Tuj naj ba dasmat me gjak.

 

Vaji i f´misë  në kupë të qiellit

As n´bark t´nanës s´gjen qetësi,

Po edhe varret e martirëve

Janë ngrit n´kambë kërkojnë liri.

 

Liri-liri, thërret shqiptari

Dhe fitoren pranë e kemi-

Të betuar për flamur

Për armikun zjarr do t´jemi.

 

 

IX.

 

Bukuritë që ka Kosova

Nuk i gjen në vise tjera,

T`pushon syni t`rritet jeta

Kur i çel lulet pranvera.

 

Mbushen degët plot qershia

Fushat arat me blegtorë,

rrjedhin gurrat këndojnë bylbylat

Sharr i bukur plot me borë.

 

Fshatrat tona si yj t`qiellit

E konaqet plot mirësi,

Të pret plaku pranë oxhakut

Me bukë,zemër e bujari.

 

Vashat tona si sorkadhe

E djelmoshat si t`bimë prej dheu,

Plot guxim e urti burri

Janë stërnipa Skënderbeu.

 

 

 

Me dhanë besën veç shqiptarqe

Trashëgim na e la i pari,

Tuj ra n`luftë si me le

Vdekje t`ambël ban shqiptari.

 

E dom jetën e dom lirinë

Porsi zogu që e do qiellin,

I dom trojet fushat arata,

Sikur bima që k/rkon diellin.

 

E dom malin bjeshkt e nalta

Sikur nana që don fëminë

I dom bletët zogjtë e qiellit

Si i don motra vllazninë.

 

Por këtë gaz e gjallni jete

Qe sa mote je tuj e nxi,

Se kur çeli synin pranvera

U çu shqiptari për liri.

 

Shtrihen duert sa mirë bashkohen

Sulen trimat e lirisë,

Për grykë t`pushkës flet Drenica

Tue vdekë për tokë t`Arbnisë.

                          

Me trimni e shpirt bujare

Si e kem traditë që moti

Tuj i ba luftat burrnisht

Si dikur Gjergj Kastrioti.

 

X.

 

Mos u tremb botë mos u tut

Se n`Kosovë po bahet luftë,

E ban luftën shqiptaria

Shumë e shtrenjtë na asht liria.

 

E Drenica mbjell me vorre

Dukagjinit po i çon fjalë,

Qëndro vëlla si ke qëndrue

Nëpër shekuj flakë e gjallë.

 

Krisma shpejt n`Drenicë mbërrini

Jo s`përkulet Dukagjini,

I kem thanë shkaut të zi

Kallim veten e t`farojmë ty.

 

 

Nuk i lshojmë troje e prag

Pa u mbush Drini me gjak,

Pa u ba krej Sharri hi

Kurrë Kosova s`bahet Serbi.

 

XI.

 

Dorë e zezë plagon Arbninë

Karavanet sapo mbrrinë,

Me t`plagosun gra e fmi

E kanë msy nanën Shqipni.

 

Dalin shqipet n`kufi t`Atdheut

Që asht ba midis Shqipnisë,

Presin zemrat e plagosuna

N`sofra t`shtrueme t`bujarisë.

 

Eni vllazën eni motra

Se nuk jeni ju të huej,

Bukë e kryp e zemër t`bardhë

Qet Tropoja n`sofrën tuej.

 

Ah, Tropojë, Tropojë e vjetër

Prite, prite gjakun tim

Ç´po më pret me atë fllad bjeshke

M´i merr plagët n´ledhatim.

 

Vij pushoj në prehnin tand

Pak cigares ja dredh tymin,

I ngjesh armët marshoj malit

Krah i bahem Dukagjinit.

 

Me atë frymë të Mic Sokolit

Me atë za të Smajl Hysenit,

Më jep gjak me ujë t´Valbonës

Më jep forcë me gur t´Shkëlzenit.

 

Se kjo luftë që po djeg tokën

Ku bie gjaku për liri,

Asht nji luftë e shenjtë kombtare

Për me ba shqipninë - SHQIPNI.

 

Se nga Toplica e n`Çamëri

Asht nji popull gjithmonë nji,

E kah flitet gjuha shqipe

Asht nji tokë i thonë Arbni.

 

Çonju vasha e djelmosha

Me i rrokë armët shqiptare

Me ju dal zot këtyne trojeve

Prin ushtria çlirimtare.

 

Ka ardhë koha me u bashkue

Me gjithë hovin e djelmnisë,

Me e ba këtë luftë të shenjtë

Me ja shpëtu trungun Arbënisë.

 

Me u lidh me u besatue

Si në Lezhë njaj Kastrioti,

Kur t`na shoh dhe zot i madh

Sjell buzëqeshje ndrrohet moti.

 

Rrjedhin Drina Bardh e i Zi

Lulëbozhuret çelin prore,

Bahet bashkë nana Shqipni,

Hidhet n`valle toka arbnore

 

XII.

 

Ka njimijë e disa vjet

Janë mundu´që t´na dëbojnë,

Porse rranjët këtu i kishim

T´l´shume thellë në tokë tonë.

 

Na dëbu´n n´shtete anmike

Në Rusi e Anadoll,

Porse shkjau nga Karpati

Nuk e di se kur asht boll.

 

Shumë herë djegë e kanë këtë tokë

Siç po djegin sot shpi e prag,

N´hi e zjarr prapë mbinin lulet

Se ujiteshin me gjak.

 

Prapë shtëpitë tona ndëtonim

Mbillnim pemë e mbillnim ara,

Mbi çati dridhej flamuri

Mbinte prapë e shqipes fara.

 

Do t´vijë prapë pranverë shqiptare

Porse duhet t´jem´unik,

Tuj i lanë hasmitë ndërvete

Bahmi t´fortë porsi çelik.

 

Sot kur thërret za i shqiptarit

Kush i l´shon k´to rrugë t´lirisë,

Ka me namë nana shqiptare

Që n´Altar ra  vetë e dytë.

 

Jemi shkep në t`katër anët

Ja kem kthy o shpinën nanës,

S`po cicrrojmë si dallëndyshet

N`çerdhe tonat vajtojnë qyqet.

 

Jo nuk kemi tjetër atdhe

Veç Kosovën ku kem le,

Kthehuni burra për liri

Në njat copë Dardani.

 

Kthehuni burra ju thrret Shqipnia

Ju thrret Tetova,Ju thrret Gucia

Ju thrret Presheva e Toplica

Dukagjini edhe Drenica.

                          

Kthehuni burra për atdhe

N`ato troje ku kem le,

Kthehuni burra me gjithë fmi

Mos m`u mbush me shapkali.

 

S`kemi kohë jo të mbarohemi

Ka ardhë koha të vetëmbrohemi,

T`kapim pushkët për atdhe

Se s`ka kush me i kap për ne.

 

XIII.

 

Thërret Kosova moj nanë Shqipni

A ma ndin moj zanin ti?

Tue t`thirrë nanë kam mbetë mjetun

Me za t`dhembshëm me za t`çjerrun.

 

Qyshse kur prej teje m`ndanë

Vajin kurrë nuk e kam nalë,

Tuj të thirrë Oj nanë Shqipni

Sa shumë gjak kam derdh për ty.

Ah moj nanë nana Shqipni

Shumë herë n`zjarr kam ra për ty,

Pa dëshirë na kanë coptue

Por unë ty nuk t`kam harrue.

 

Ah moj nanë nana Shqipni

Sa shumë plagë kam marrë për ty,

Po më dhemin kam mbet mekun

Asi gjallë asi i vdekun.

 

Ah moj nanë lule dukate

A e sheh si jam bonjake,

Përmbi kam shtrigën Serbi

Don me m`ba shkrum e hi.

 

Ma ka kallë zemrën e shkretë

Shumë e djem syrgjyn  kanë tretë.

Tjetërkush na hini n`shpi

Lujnë me gra e lujnë me fmi.

 

N`vaj e kuje gati jam tretë

Loti lotin s`po ma pret,

Merre nanë nji faculetë

Edhe fshimi kta lot të shkretë.

 

A mban mend kir ne bashkë ishim

Krenarinë në qiell e kishim,

Me vasha t`bukura e djem të rrallë

Ndalnim krajla e pashallarë.

 

Sot qan Sharri e qan Tomorri

Kjo e keqe si na ndodhi,

Qajnë dy Drinat i bardhë e i zi,

Si rrinë ndamas nanë e bijë.

 

Ngrite ballin oj nanë Shqipni

A po e sheh se kam ra n`zi,

Ngrite kokën nanë njiherë

Edhe çilma me nji derë.