Kalosh Çeliku: Ringjallja në prehërin e Cucës Boheme

RINGJALLJA NË PREHËRIN

E CUCËS BOHEME

Nga Kalosh Çeliku

(Lotin Tënd

nën Rrap e pi)

Njëqindvjet nën Rrap. Hije

Me dy shtama verë. Pa Ty:

E përcolla Natën. Ferexhezezën.

E pres Ditën e Mdhe. Koçinë

Ta vras Veten i ri nën Rrap!

Njëqindvjet nën Rrap. Hije

Loti Shën Mërisë në sy. Faqe:

Më dha fuqi. Verë për Luftë

Si Mujit e Halilit. Kreshnikë.

Nesër, ta shterë gjithë detin

Oqeanin ta ngrej me fund dolli.

Njëqindvjet nën Rrap. Hije

Ditënatë lotin Tënd pi. Dolli.

Mesnatë, ringjall Veten. Gjokun

Me Dy shtama verë. Një qiri.

Nga varri im me libra. Nata

Hëna e plotë, moti më jep gji…

(Plaga e dhjetë

me Hënën)

Nëntë vite e mbyta Veten me verë

Gjithë Natën duke shkruar poezi.

Mëngjes. I zgjuar me Hënën.

Nëntë vite ndeza një qiri

Me Hënën e plotë mbi Liqe.

Jerm mes shtamave me verë.

I çmendur pak para agimit

U zgjova nga varri im me libra…

(Zbutja e Ulkojës)

Gjithë Natën do të të mbaj zgjuar

Nën dritën e një qiriri. Hënës.

Duke të larë me verë nga mëkatet

E mbuluar me poezi. Serenata

Nesër, që të të zgjoj nga gjumi.

Gjithë Natën nëpër dhomë

Do të hudhi zingjirë. Unaza.

Të të zgjidhë nga magjitë:

Xhindet e pashpirtë. Pashterkëkuqja.

Që, të hudhin dorën më dorë

Çati mbi çati majë lisave. Plepave,

Duke të dhunuar mes librave.

Gjithë Natën në Tyrbe. Rrëzë “Çukës”

Mbi varrin e Babashehut:

Ehu, do të t’i përzë xhindet,

Duke ta varë një hajmali përqafe.

Kurrë më, mos të të zënë magjitë

Dhe, zbusi në shtrat. Heshti.

Ulkojë e tërbuar. Lehonë

Për të cilën nuk ka zingjirë

Së paku ta lidh nyje: Një Natë…

(Dhomë për Ty

dhe Veten)

Marrë dhomë për Ty

Me pamje nga Hëna

E fytyrë nga Dielli.

Veten varros mes mureve

Me armën time në brez

Ta vras sonte Vetminë.

Dhoma e ngushtë për varr

Nuk më nxë mua, as Ty?!

E varros Veten mes dy gjinjve.

O Imzot, kush thërret në minare

Kaq vonë: Nuk ka tjetër Parajsë…

(Jetë lugati)

E marr në telefon. Paradite

Alo, mirëdita! Ulkoja?

- Alo, Ujku - më përgjigjet.

Po, i them. Ende je në gjumë?

- Ja, sa u zgjova. E pres radhën në banjo.

Jeta, i them të kaloi në gjumë

E bënë jetën e Lugatit.

- Po, qeshet. Bëhu viktima ime

Gjithë Natën të ta ha qafën! Veshët.

O Imzot, i them: sa jam i pafuqi! Që, sa:

?el e mëshelë sytë të bëhem viktimë…

(I ngopur me heshtje)

- Ti, më tha je hermetik. Qesha

Jo. Unë jam enigmë. Ujk.

Të gjithë më mohuan. Edhe unë:

Të gjithë i mohova. Shava.

Cuca Boheme më ringjalli. Ngriti

Nga varri. Nuk guxon, më tha:

- Të vdesësh pa u njohur me mua.

Lamtumirë pa më thënë. Tungjatjeta

Në librin: "Loja e syve". Rrap...

(Ringjallja në prehërin

e Cucës Boheme)

Në shtëpinë tonë kurrë! Edhe sot

Nuk është mbajtur Zi. Heu!

Edhe kur ramë në luftë. Jetë

Njëherë lindet. Njëherë vdiset.

Edhe pse: Unë linda dy herë

Dhe, njëherë vdiqa. Nuk e di Imzot!

Edhe sa herë do të vdes. Ringjallem:

Në prehërin e Cucës Boheme. Nën Rrap

Me dy shtamaverë. E një qiri mbi kokë.

Unë nuk vdes. Nuk më mbyt helmi

Nuk më zë plumbi… Zjarri... Uji…

Cuca Boheme për mua është Vdekja

Që më jep gji. Verë nga ato dy shtama

Varrin ta ngarkoj në shpinë. Veten

Ditën e Mdhe. Natën pas Hënës plotë…

(Rrapin e kam Tyrbe)

Rrapin e kam Tyrbe. Vera

Nën të rrjedhë lum. Pini!

Unë jam i bekuar. Zbrita nga qielli

Cuca Boheme me Dy Shtama verë

Dje, më ktheu në jetë. Ringjalli.

Poezinë e kam grua. Cucën Boheme

Mike. Që më vodhi nga Zonja Vdekje.

E më ktheu përsëri nën Rrap. Tyrbe…

(Tungjatjeta

o Rrap i vetmuar)

Gjatë Kryengritjes shqiptare në Maqedoni

Shkupi u zbraz. Ikën "patriotët" kuqezi.

Sy më sy mbetëm: Unë, Rrapi

Dhe, Zonja Vdekje në “Liri”…

Nesër, do të ik edhe Unë. Vdekja

Tungjatjeta, o Rrap i vetmuar!…

(Qiriri i Shën Mërisë)

Vdiqa në Voskopojë. U zgjova në “Xhenet”

Pleq. Plaka dhe lule vjollce.

U thash: Dërgomëni në “Xhenem”!

Nuse të reja dhe Cuca. Zjarr

Verë dua! Verë. Jo, më thanë është “haram”.

Atëherë më ktheni në “Xhenemin” e vërtetë

Vera kur rrjedhë nën Rrap lumë.

Dhe, më kthyen. U ringjalla te Lumi.

Unë jam qiriri i Shën Mërisë Virgjër

E pi lotin e saj me shtama nën Rrap…

(Ikja mes nesh)

Ike nga Unë. Ika prej Teje larg

Vetëm vera nuk ikë. Rrapi.

Lakuriq u varrose përpara "Ilirisë":

Me një gji jashtë për poetët. Bohemët

Që, ende nuk ikin nga Rrapi. Atdheu.

Pagjumësi. Verë pi gjithë Natën

Dhe, lexoj libra. Shkruaj poezi.

Vetmia ma hap derën. Dritaren

Frikë. Unë natën hyj nga oxhaku.

Harromë mua, më thotë. E harrova

Vdiqa. Loti i saj më ringjalli nën Rrap…

(Nga Libri me poezi të përzgjedhura:

ATDHEU burrë pa Grua, 2023).